karykatura

karykatura (język polski)

karykatura (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkarɨkaˈtura], AS: [karykatura], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) humorystyczna praca plastyczna lub literacka ośmieszająca i uwydatniająca charakterystyczne cechy osoby; zob. też karykatura w Wikipedii

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karykatura	karykatury
dopełniacz	karykatury	karykatur
celownik	karykaturze	karykaturom
biernik	karykaturę	karykatury
narzędnik	karykaturą	karykaturami
miejscownik	karykaturze	karykaturach
wołacz	karykaturo	karykatury

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karykaturzysta m, karykaturzystka ż

zdrobn. karykaturka ż

czas. karykaturować ndk., skarykaturować dk.

przym. karykaturalny

przysł. karykaturalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. caricatura < wł. caricare < łac. carricare < łac. carrus

uwagi:

zob. też karykatura w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) caricature
• arabski: (1.1) كاريكاتير m
• azerski: (1.1) karikatura
• baskijski: (1.1) karikatura, irrimarra
• białoruski: (1.1) карыкатура ż
• bułgarski: (1.1) карикатура ż
• czeski: (1.1) karikatura ż, karikování n
• duński: (1.1) karikatur w
• hiszpański: (1.1) caricatura ż
• interlingua: (1.1) caricatura
• kataloński: (1.1) caricatura ż
• niemiecki: (1.1) Zerrbild n
• nowogrecki: (1.1) γελοιογραφία ż, καρικατούρα ż
• rosyjski: (1.1) карикатура ż
• słowacki: (1.1) karikatúra ż
• szwedzki: (1.1) karikatyr w, nidbild w, vrångbild w
• ukraiński: (1.1) карикатура ż
• węgierski: (1.1) karikatúra
• włoski: (1.1) caricatura ż, macchietta ż

źródła: