poufny

poufny (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈ^wufnɨ], AS: [po^u̯ufny], zjawiska fonetyczne: epenteza ł  ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	poufny		poufna	poufne	poufni	poufne
dopełniacz	poufnego		poufnej	poufnego	poufnych
celownik	poufnemu		poufnej	poufnemu	poufnym
biernik	poufnego	poufny	poufną	poufne	poufnych	poufne
narzędnik	poufnym		poufną	poufnym	poufnymi
miejscownik	poufnym		poufnej	poufnym	poufnych
wołacz	poufny		poufna	poufne	poufni	poufne

(1.1) tajny, powierzony w sekrecie^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Bardzo mi przykro, ale to jest poufna informacja, więc nie mogę nic powiedzieć na ten temat.

(1.1) Jednocześnie na poufnej naradzie z szefami partii królewskiej ambasador żąda od króla, aby odłączył się ze swym obozem od konfederacji sejmowej i zawiązał konfederację odrębną^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) konfidencjonalny, niejawny, potajemny, prywatny, sekretny, tajny, ukryty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. poufność ż

przysł. poufnie

związki frazeologiczne:

tajne łamane przez poufne

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) confidential, secret
• białoruski: (1.1) канфідэнцыйны, даверлівы
• fiński: (1.1) salainen
• hiszpański: (1.1) confidencial
• jidysz: (1.1) אויגאויפֿאויגיק (ojgojfojgik)
• nowogrecki: (1.1) απόρρητος
• rosyjski: (1.1) конфиденциальный, секретный
• ukraiński: (1.1) конфіденційний

źródła:

1. Hasło „poufny” w: SJP.pl.
2. Marian Brandys, Nieznany Książę Poniatowski, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.