nicpoń

nicpoń (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɲit͡spɔ̃ɲ], AS: [ńicpõń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nicpoń	nicponie
dopełniacz	nicponia	nicponi / nicponiów
celownik	nicponiowi	nicponiom
biernik	nicponia	nicponi / nicponiów
narzędnik	nicponiem	nicponiami
miejscownik	nicponiu	nicponiach
wołacz	nicponiu	nicponie

(1.1) człowiek bezwartościowy, lekkomyślny^[1]

odmiana:

(1.1)^[2]

 

przykłady:

(1.1) Syna miał istotnie, ale był to wielki nicpoń, który doszedłszy lat, nabroił Bóg wie co, a wreszcie poszedł w świat i znikł gdzieś bez śladu.^[3]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łachmyta, łapserdak, drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, nic dobrego, niecnota, obwieś, oczajdusza, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec^[4]; reg. śl. ożygon; daw. nicdobrego

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

nic po nim^[5]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ne'er-do-well, wastrel
• górnołużycki: (1.1) krodawa ż
• hiszpański: (1.1) holgazán m, bribón m
• jidysz: (1.1) שייגעץ m (szejgec)
• niemiecki: (1.1) Taugenichts m, Schlingel m
• ukraiński: (1.1) нікчема m

źródła:

1.  Hasło „nicpoń” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „nicpoń” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
3. Henryk Sienkiewicz, Stary sługa
4.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
5. Hasło „nicpoń” w: Poradnia Językowa PWN.