hultaj

hultaj (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hultaj	hultaje
dopełniacz	hultaja	hultajów / rzad. hultai
celownik	hultajowi	hultajom
biernik	hultaja	hultajów / rzad. hultai
narzędnik	hultajem	hultajami
miejscownik	hultaju	hultajach
wołacz	hultaju	hultaje

(1.1) przest. książk. człowiek lekkomyślny, niepoważny, prowadzący hulaszcze, próżniacze życie

(1.2) hist. chłop bezrolny, nieosiadły, wędrujący po wsiach i miasteczkach, najmujący się do różnorodnych robót^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Ci sami ludzie, którzy mnie ostrzegają, że Suzin jest hultaj, przed miesiącem pisali do Suzina, że ja jestem bankrut, szachraj, ekspowstaniec^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) drapichrust, gałgan, huncwot, ladaco, łachmyta, łapserdak, nic dobrego, nicpoń, niecnota, obwieś, oczajdusza, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec^[3]; gw. (Śląsk Cieszyński) beskuryja, gw. (Górny Śląsk) beskuryjo

(1.2) człowiek luźny

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) chłop

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hultajstwo n

forma żeńska hultajka ż

czas. hultaić ndk.

przym. hultajski

przysł. hultajsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

Wyraz o niepewnym pochodzeniu. Istnieją dwie rozbieżne hipotezy etymologiczne:

• dolnoniem. holtei^[3]
• ukr. гультя́й → 'leń, próżniak; hulaka; włóczęga'^[4]; por. białor. гультай → 'leń, próżniak'.

uwagi:

tłumaczenia:

• jidysz: (1.1) שעלמע m (szelme)
• włoski: (1.1) cialtrone m

źródła:

1.  Hasło „hultaj” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Bolesław Prus Lalka
3.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
4.  Hasło „hultaj” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.