nauczyć

nauczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [naˈ^wut͡ʃɨt͡ɕ], AS: [na^u̯učyć], zjawiska fonetyczne: epenteza ł  ​^?/i

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uczyć)

(1.1) przekazać komuś wiedzę

czasownik zwrotny dokonany nauczyć się (ndk. uczyć się)

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		nauczyć
czas przyszły prosty		nauczę	nauczysz	nauczy	nauczymy	nauczycie	nauczą
czas przeszły	m	nauczyłem	nauczyłeś	nauczył	nauczyliśmy	nauczyliście	nauczyli
	ż	nauczyłam	nauczyłaś	nauczyła	nauczyłyśmy	nauczyłyście	nauczyły
	n	nauczyłom	nauczyłoś	nauczyło
tryb rozkazujący		niech nauczę	naucz	niech nauczy	nauczmy	nauczcie	niech nauczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m nauczyłem był nauczyłeś był nauczył był nauczyliśmy byli nauczyliście byli nauczyli byli ż nauczyłam była nauczyłaś była nauczyła była nauczyłyśmy były nauczyłyście były nauczyły były n nauczyłom było nauczyłoś było nauczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego nauczono tryb przypuszczający m nauczyłbym, byłbym nauczył nauczyłbyś, byłbyś nauczył nauczyłby, byłby nauczył nauczylibyśmy, bylibyśmy nauczyli nauczylibyście, bylibyście nauczyli nauczyliby, byliby nauczyli ż nauczyłabym, byłabym nauczyła nauczyłabyś, byłabyś nauczyła nauczyłaby, byłaby nauczyła nauczyłybyśmy, byłybyśmy nauczyły nauczyłybyście, byłybyście nauczyły nauczyłyby, byłyby nauczyły n nauczyłobym, byłobym nauczyło nauczyłobyś, byłobyś nauczyło nauczyłoby, byłoby nauczyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m nauczony, nienauczony nauczeni, nienauczeni ż nauczona, nienauczona nauczone, nienauczone n nauczone, nienauczone imiesłów przysłówkowy uprzedni nauczywszy rzeczownik odczasownikowy nauczenie, nienauczenie

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		nauczyć się
czas przyszły prosty		nauczę się	nauczysz się	nauczy się	nauczymy się	nauczycie się	nauczą się
czas przeszły	m	nauczyłem się	nauczyłeś się	nauczył się	nauczyliśmy się	nauczyliście się	nauczyli się
	ż	nauczyłam się	nauczyłaś się	nauczyła się	nauczyłyśmy się	nauczyłyście się	nauczyły się
	n	nauczyłom się	nauczyłoś się	nauczyło się
tryb rozkazujący		niech się nauczę	naucz się	niech się nauczy	nauczmy się	nauczcie się	niech się nauczą
pozostałe formy czas zaprzeszły m nauczyłem się był nauczyłeś się był nauczył się był nauczyliśmy się byli nauczyliście się byli nauczyli się byli ż nauczyłam się była nauczyłaś się była nauczyła się była nauczyłyśmy się były nauczyłyście się były nauczyły się były n nauczyłom się było nauczyłoś się było nauczyło się było forma bezosobowa czasu przeszłego nauczono się tryb przypuszczający m nauczyłbym się, byłbym się nauczył nauczyłbyś się, byłbyś się nauczył nauczyłby się, byłby się nauczył nauczylibyśmy się, bylibyśmy się nauczyli nauczylibyście się, bylibyście się nauczyli nauczyliby się, byliby się nauczyli ż nauczyłabym się, byłabym się nauczyła nauczyłabyś się, byłabyś się nauczyła nauczyłaby się, byłaby się nauczyła nauczyłybyśmy się, byłybyśmy się nauczyły nauczyłybyście się, byłybyście się nauczyły nauczyłyby się, byłyby się nauczyły n nauczyłobym się, byłobym się nauczyło nauczyłobyś się, byłobyś się nauczyło nauczyłoby się, byłoby się nauczyło imiesłów przysłówkowy uprzedni nauczywszy się rzeczownik odczasownikowy nauczenie się, nienauczenie się

(2.1) zdobyć pewną wiedzę lub umiejętność

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

(2.1) koniugacja VIb

 

przykłady:

(2.1) Uczniowie lepiej opanują wiedzę historyczną, jeżeli na lekcjach geografii nauczą się czytania mapy, będą znać ukształtowanie lub klimat terenów, na których rozgrywały się ważne wydarzenia historyczne^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nauczanka ż, naukowość ż, nauczenie n, uczeń mos, uczony mos, nauczyciel mos, nauka ż

czas. uczyć ndk.

przym. uczony, wyuczalny, uczniowski

związki frazeologiczne:

przygody nauczą zgody

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: uczyć

• białoruski: (1.1) навучыць; (2.1) навучыцца
• dolnołużycki: (1.1) nawuknuś
• kaszubski: (1.1) naùczëc; (2.1) naùczëc sã
• ukraiński: (1.1) навчити; (2.1) навчитися
• wilamowski: (1.1) łiyn

źródła:

1. Sławomir Piskorz (red.), Zarys dydaktyki geografii, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.