murawa

murawa (język polski)

murawa (1.1)

murawa (1.2)

wymowa:

IPA: [muˈrava], AS: [murava] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	murawa	murawy
dopełniacz	murawy	muraw
celownik	murawie	murawom
biernik	murawę	murawy
narzędnik	murawą	murawami
miejscownik	murawie	murawach
wołacz	murawo	murawy

(1.1) gęsta, niska trawa pokrywająca jakiś teren

(1.2) nawierzchnia boiska piłkarskiego

(1.3) st.pol. zielone pokrycie bagniska^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Piłkarze wbiegli na murawę boiska.

składnia:

kolokacje:

(1.1) chodzić / przechadzać się / spacerować po murawie • kosić / pielęgnować murawę

(1.2) murawa boiska • miękka / twarda / naturalna / sztuczna murawa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) łąka

(1.2) nawierzchnia

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. murawka ż

przym. murawowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.3) pol. mura < niem. Moor^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) морава ż
• hiszpański: (1.1) césped m; (1.2) césped m, cancha ż
• karaimski: (1.1) йашот, йасот
• nowogrecki: (1.1) γκαζόν n; (1.2) χλοοτάπητας m, γκαζόν n
• rosyjski: (1.1) мурава ż

źródła:

1. Roztrząsania, „Poradnik Językowy” nr 4/1912, s. 72.