miednica

miednica (język polski)

miednica (1.1)

miednica (1.2)

wymowa:

IPA: [mʲjɛdʲˈɲit͡sa], AS: [mʹi ̯edʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miednica	miednice
dopełniacz	miednicy	miednic
celownik	miednicy	miednicom
biernik	miednicę	miednice
narzędnik	miednicą	miednicami
miejscownik	miednicy	miednicach
wołacz	miednico	miednice

(1.1) duża miska, głównie do mycia lub prania; zob. też miednica w Wikipedii

(1.2) anat. wklęsła, parzysta kość w obrębie lędźwi, łącząca kończynę dolną (tylną) z kręgosłupem; zob. też kość miedniczna w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Niestety nadal nie opisano wiarygodnych metod identyfikujących kobiety szczególnie zagrożone ryzykiem uszkodzenia dna miednicy podczas porodu drogami natury^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) misa, miska; gw. (Śląsk Cieszyński) lawor, lawór

(1.2) kość miedniczna • dno miednicy • przepona miednicy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miska

(1.2) kość

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miedź ż

zdrobn. miedniczka ż

przym. miedniczny, miedniczy, miednicowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. miedź, pierwotnie oznaczało naczynie z miedzi

(1.2) od (1.1)

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wash tub
• bułgarski: (1.1) леген m; (1.2) таз m
• hiri motu: (1.1) besini
• hiszpański: (1.1) palangana ż, cubo m; (1.2) pelvis ż
• nowogrecki: (1.1) λεκάνη ż; (1.2) λεκάνη ż, πύελος ż
• rosyjski: (1.1) таз m; (1.2) таз m
• szwedzki: (1.1) tvättfat n, handfat n; (1.2) bäcken n
• ukraiński: (1.1) таз m; (1.2) таз m
• włoski: (1.1) catino m, bacino m, bacinella ż, bacile m; (1.2) bacino m, pelvi ż

źródła:

1. czytelniamedyczna.pl