parzysty

parzysty (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈʒɨstɨ], AS: [pažysty]

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	parzysty		parzysta	parzyste	parzyści	parzyste
dopełniacz	parzystego		parzystej	parzystego	parzystych
celownik	parzystemu		parzystej	parzystemu	parzystym
biernik	parzystego	parzysty	parzystą	parzyste	parzystych	parzyste
narzędnik	parzystym		parzystą	parzystym	parzystymi
miejscownik	parzystym		parzystej	parzystym	parzystych
wołacz	parzysty		parzysta	parzyste	parzyści	parzyste
nie stopniuje się

(1.1) taki, który występuje w parze

(1.2) mat. podzielny przez dwa; zob. też parzystość liczb w Wikipedii

(1.3) mat. o funkcji: symetryczny względem zmiany znaku argumentu; zob. też funkcje parzyste i nieparzyste w Wikipedii

(1.4) mat. o permutacji: mający parzystą (1.2) liczbę inwersji

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.2) Rzuca na ślepo kilkoma żetonami i na ogół trafia. Jeżeli żeton spadnie na - powiedzmy - "dwadzieścia dwa czerwone", obstawia albo parzyste, albo czerwone^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) rym parzysty

(1.2) takt parzysty

synonimy:

(1.4) dodatni

antonimy:

(1.2) nieparzysty

(1.3) nieparzysty

(1.4) nieparzysty, ujemny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. parzystość ż, para ż

przysł. parzysto, parzyście

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) binate; (1.2) even
• baskijski: (1.2) bikoiti
• czeski: (1.2) sudý
• duński: (1.1) lige
• esperanto: (1.1) para; (1.2) para; (1.3) para; (1.4) para
• nowogrecki: (1.1) ζυγός
• rosyjski: (1.1) парный; (1.2) чётный
• szwedzki: (1.1) jämn
• węgierski: (1.1) páros; (1.2) páros

źródła:

1. Marek Krajewski, Koniec świata w Breslau, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.