maruda

maruda (język polski)

wymowa:

IPA: [maˈruda], AS: [maruda] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy

(1.1) pot. osoba mająca skłonności do marudzenia, ględzenia

(1.2) pot. osoba mająca skłonności do kapryszenia, grymaszenia i narzekania

(1.3) pot. człowiek wykonujący wszystko w bardzo powolnym tempie, marudnie

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	maruda	marudy
dopełniacz	marudy	marud / marudów [2]
celownik	marudzie	marudom
biernik	marudę	marudy / marudów[2]
narzędnik	marudą	marudami
miejscownik	marudzie	marudach
wołacz	marudo	marudy

(2.1) mit. słow. demon żeński dręczący niemowlaki i doprowadzający je do płaczu^[1]

odmiana:

(1-2)

 

przykłady:

(1.1) Ruda maruda marudzi na uda.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. bałaguła, ględa, gaduła, gderacz, nudziarz, męczydusza, papla; książk. mantyka

(1.2) pot. burczymucha, gderacz, jęczydusza, kwękacz; neutralnie grymaśnik, kapryśnik, chimeryk, malkontent, utyskiwacz, tetryk, zrzęda; posp. upierdliwiec; daw. śledziennik

(1.3) pot. maruder, guzdralski, guzdrała, grzebała, grzebuła, lelum polelum, ślamazara, śpiący rycerz / śpiąca królewna

antonimy:

(1.3) żywe srebro

hiperonimy:

hiponimy:

(1.3) spóźnialski, spóźnialska

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. maruderstwo n, maruder m, marudność ż, marudzenie n

czas. marudzić ndk.

przym. marudny

przysł. marudnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.3) маруда m
• kaszubski: (1.1) nôskwarnik m, gniota m
• ukraiński: (1.3) маруда m

źródła:

1. Paweł Zych, Witold Vargas: Bestiariusz słowiański
2.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.