płacz

płacz (język polski)

wymowa:

IPA: [pwat͡ʃ], AS: [pu̯ač]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wylewanie łez; zob. też płacz w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	płacz	płacze
dopełniacz	płaczu	płaczów
celownik	płaczowi	płaczom
biernik	płacz	płacze
narzędnik	płaczem	płaczami
miejscownik	płaczu	płaczach
wołacz	płaczu	płacze

(2.1) 2. os. lp rozk. od: płakać

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Dziecko wpadło w histerię, krzyczało dwie godziny i aż całe zapuchło od płaczu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łzy

antonimy:

(1.1) śmiech

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) łkanie, szloch, bek, lament, ryk, spazmy, wycie

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. płaksa mos/ż, płaczliwość ż, płakanie n, płaczka ż

czas. płakać, zapłakać, wypłakać, wypłakać się, opłakać, opłakiwać

przym. płaczliwy

przysł. płaczliwie

związki frazeologiczne:

płacz i zgrzytanie zębów • przysłowie: ranny deszcz a babski płacz niedługo trwają^[1]

etymologia:

uwagi:

zob. też płacz w Wikicytatach

zwykle w lp^[2]

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crying
• arabski: (1.1) بكاء, بكى
• baskijski: (1.1) negar
• białoruski: (1.1) плач m
• bułgarski: (1.1) плач m
• chiński standardowy: (1.1) 哭 (kū)
• chorwacki: (1.1) plač m
• czeski: (1.1) pláč m
• duński: (1.1) gråd w
• esperanto: (1.1) ploro
• estoński: (1.1) nutt
• fiński: (1.1) itku
• francuski: (1.1) pleur m
• hebrajski: (1.1) בכי m (bekhi)
• hiszpański: (1.1) llanto m, lloro m
• indonezyjski: (1.1) tangisan
• japoński: (1.1) 泣くこと (naku koto)
• kataloński: (1.1) plor m
• koreański: (1.1) 울음
• litewski: (1.1) verksmas m
• łaciński: (1.1) fletus m
• łotewski: (1.1) raudas ż lm
• macedoński: (1.1) плач m (plač)
• niderlandzki: (1.1) gehuil n
• niemiecki: (1.1) Weinen n
• norweski (bokmål): (1.1) gråt m
• nowogrecki: (1.1) κλάμα n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) choro m
• rosyjski: (1.1) плач m
• rumuński: (1.1) plâns n, plânset n
• serbski: (1.1) плач (plač) m
• słowacki: (1.1) plač m
• słoweński: (1.1) jok m
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) плачь m (plačĭ)
• staroruski: (1.1) плачь m (plačĭ)
• suahili: (1.1) kilio
• szwedzki: (1.1) gråt w
• turecki: (1.1) ağlama, ağlayış
• ukraiński: (1.1) плач m
• węgierski: (1.1) sírás
• wietnamski: (1.1) sự khóc
• wilamowski: (1.1) grȧjn m
• włoski: (1.1) pianto m, vagito m (dziecka)

źródła:

1. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 1.
2.  Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.