ryk

Podobna pisownia: Ryk • ryḱ • ryḱḱ • rýk

ryk (język polski)

ryk (1.1) lwa

wymowa:

IPA: [rɨk], AS: [ryk]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) donośny i przeciągły głos niektórych zwierząt^[1]

(1.2) ostry, donośny, przeciągły głos; dźwięk przypominający ryk (1.1)^[1]

(1.3) pot. głośny, przeraźliwy krzyk, śpiew, śmiech lub płacz^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rykowisko n, ryczka ż, porykiwanie n, ryczenie n

czas. ryczeć, zaryczeń, wyryczeć się, porykiwać

związki frazeologiczne:

w ryk • ani ryku, ani kwiku • twój ryk, a mój byk

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• islandzki: (1.1) öskra ż
• niderlandzki: (1.1) gebrul n

źródła:

1.  Hasło „ryk” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

ryk (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ryk	ryky
dopełniacz	ryku	ryků
celownik	ryku	rykům
biernik	ryk	ryky
wołacz	ryku	ryky
miejscownik	ryku	rycích
narzędnik	rykem	ryky

(1.1) ryk

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ryk (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

ryḱ • ryḱḱ

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) grzbiet^[1]

odmiana:

(1.1) lp ryk; lm rykia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała

źródła:

1.  Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.