luby
Z Wikisłownika, wolnego słownika
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | luby | lubi |
| dopełniacz | lubego | lubych |
| celownik | lubemu | lubym |
| biernik | lubego | lubych |
| narzędnik | lubym | lubymi |
| miejscownik | lubym | lubych |
| wołacz | luby | lubi |
| depr. M. i W. lm: (te) lube[1] | ||
- (2.1) książk. ukochany
- odmiana:
- (1.1)
- (2.1)
- przykłady:
- (2.1) Serce ciężkie dźwigałam, Luby, czasu tyle, / Z roku na rok, nim twoje ujrzałam oblicze[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) luba Klarciu • luby Macieju • luby cel
- (2.1) zdjęcie lubego
- synonimy:
- (1.1) ukochany
- (2.1) ukochany
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lubość ż
- czas. lubić ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *l'ubъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukochany
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukochany
- źródła:
Hasło „luby” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
