grono

grono (język polski)

grono (1.1)

grono (1.2) kwiatu konwalii

winne grona (1.3)

grono (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈɡrɔ̃nɔ], AS: [grõno], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grono	grona
dopełniacz	grona	gron
celownik	gronu	gronom
biernik	grono	grona
narzędnik	gronem	gronami
miejscownik	gronie	gronach
wołacz	grono	grona

(1.1) grupa ludzi połączonych jakimś wyróżnikiem, np. wspólnymi zainteresowaniami, przyjaźnią itp.

(1.2) bot. typ kwiatostanu i owocostanu złożony z osi głównej i odchodzących od niej osi bocznych

(1.3) pot. kilka, kilkanaście niedużych owoców na wspólnej szypułce

(1.4) daw. wojsk. kuliste lub zaoblone dolne zakończenie lufy działa, jego uchwyt denny; zob. też grono (broń) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Od lat jeździmy na majowe wycieczki w tym samym gronie towarzyskim.

(1.2) Konwalia majowa wytwarza kwiatostan w kształcie grona.

(1.3) Wracając z dziadkowego sadu zrywaliśmy grona czerwonych i białych porzeczek.

składnia:

(1.1) grono + przym. • grono + D.

(1.2) grono + D.

(1.3) grono + D.

kolokacje:

(1.1) grono pedagogiczne / profesorskie / towarzyskie / … • grono słuchaczy / telewidzów / przyjaciół / laureatów / … • należeć do grona • przyjąć do grona • wykluczyć z grona • znaleźć się w gronie

(1.3) winogrono

synonimy:

(1.3) kiść

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) grupa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. gronowy

związki frazeologiczne:

powiększyć grono aniołków

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) circle, company, grono pedagogiczne: staff; (1.3) bunch
• esperanto: (1.1) traŭbo
• hiszpański: (1.1) círculo m (de personas), medio m; (1.2) racimo m; (1.3) racimo m
• niemiecki: (1.1) Gruppe ż; (1.3) Traube ż
• rosyjski: (1.1) круг (лиц) m; (1.2) гроздь ż
• starogrecki: (1.3) βότρυς m
• ukraiński: (1.3) ґроно

źródła:

Hasło „grono” w: SJP.pl.