owoc

owoc (język polski)

owoce (1.1) agrestu

owoce (1.3)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈɔvɔt͡s], AS: [ovoc]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	owoc	owoce
dopełniacz	owocu	owoców
celownik	owocowi	owocom
biernik	owoc	owoce
narzędnik	owocem	owocami
miejscownik	owocu	owocach
wołacz	owocu	owoce

(1.1) bot. organ rozrodczy roślin, powstający z zalążni, zawierający nasiona; zob. też owoc w Wikipedii

(1.2) przen. skutek pewnych działań

(1.3) kulin. mięsisty i słodki owoc (1.1) lub owocostan różnych roślin, który można spożywać na surowo

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Owocem dyni jest nibyjagoda o zróżnicowanym kształcie i wielkości.

(1.2) Owocem naszej ciężkiej pracy nie zawsze są sukcesy.

(1.3) W jego diecie musi być więcej owoców i warzyw.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) rezultat, skutek, plon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) jagoda, jagoda pozorna, mieszek, łuszczyna, niełupka, orzech, owoc jabłkowaty, owocostan, pestkowiec, rozłupnia, skrzydlak, strąk, torebka, ziarniak

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. owocnik m, owocnia ż, owocówka ż, owocowanie n, zaowocowanie n, owocowość ż, owocność ż, owocarstwo n

zdrobn. owocek m

czas. owocować ndk., zaowocować dk.

przym. owocny, owocowy, owocarski

przysł. owocowo, owocnie

związki frazeologiczne:

owoc rzekomy • zakazany owoc • owoc miłości • zakazany owoc najlepiej smakuje • cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie • jaki szczep, taki owoc • owoców ocenia się dobroć drzewa • poznacie ich po owocach • owoce morza • deszcze częste w kwietniu wróżą, że owoców będzie dużo • jeśli śnieg, gdy Bóg się rodzi, owoc bardzo się obrodzi • smoczy owoc

etymologia:

(1.1-2) od (1.3)

(1.3) od XIV wieku; ogólnosłowiańskie (por. czes. ovoce, chorw. voće) < prasł. *ovoktь → owoc, płód < *ouog-tī < praindoeur. *aueg- / *uog- / *aug- → mnożyć, powiększać, wzrastać, pierwotnie: wzrost, przyrost^[1]

uwagi:

Błędna jest forma dopełniacza liczby mnogiej „owocy”^[2][3].

zob. też owoc w Wikicytatach

tłumaczenia:

• amharski: (1.1) ፍራፍሬ
• angielski: (1.1) fruit; (1.2) fruit; (1.3) fruit
• arabski: (1.1) فاكهة ż, ثمرة ż, ثمر m; (1.2) ثمرة ż, جنى ż, marok. arab. فاكية
• baskijski: (1.1) fruitu; (1.2) fruitu; (1.3) fruitu
• bhodźpuri: (1.1) फल m; (1.3) फल m
• bośniacki: (1.1) voće
• bułgarski: (1.1) плод m; (1.2) плод m; (1.3) плод m
• chiński standardowy: (1.3) 水果 (shuǐguǒ)
• chorwacki: (1.1) voće lm, plod m; (1.2) plod m
• czeski: (1.1) ovoce n
• dolnołużycki: (1.1) rzeczownik zbiorowy sad m, płod m; (1.2) płod m
• duński: (1.1) frugt w; (1.2) frugt w
• elfdalski: (1.1) frukt m
• esperanto: (1.1) frukto; (1.2) frukto
• francuski: (1.1) fruit m
• górnołużycki: (1.1) rzeczownik zbiorowy sad m, płód m
• grenlandzki: (1.1) paarnaq
• gudźarati: (1.1) ફળ n (phaḷa)
• hebrajski: (1.1) פרי m (pri)
• hiszpański: (1.1) fruta ż, fruto m; (1.2) fruto m
• ido: (1.1) frukto
• irlandzki: (1.1) toradh
• islandzki: (1.1) aldin n
• japoński: (1.3) 果物 (くだもの, kudamono)
• jidysz: (1.3) אויבס n (ojbs), אויבסט n (ojbst), אויפּס n (ojps), אויפּסט n (ojpst), אויפּסן lm (ojpsn)
• kabowerdeński: (1.1) fruta
• kaszubski: (1.1) brzôd
• kataloński: (1.1) fruit; (1.3) fruita
• kikuju: (1.3) itunda
• koreański: (1.3) 과일 (kwail)
• łaciński: (1.1) fructus m
• manx: (1.1) mess m; (1.3) mess m
• nepalski: (1.3) फलफूल (phalaphūla)
• niderlandzki: (1.1) fruit, vrucht; (1.2) vrucht
• niemiecki: (1.1) Frucht ż; (1.2) Frucht ż; (1.3) Obst n, Frucht ż
• nowogrecki: (1.1) φρούτο n
• nowopruski: (1.3) wēisis m
• osmański: (1.1) میوە (meyve)
• perski: (1.1) میوه
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) fruta
• rosyjski: (1.1) плод m; (1.2) плод m; (1.3) фрукт m
• rumuński: (1.1) fruct
• sanskryt: (1.1) फल; (1.2) फल
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) агода ż, плодъ / ⱂⰾⱁⰴⱏ m, овоще n
• staroirlandzki: (1.1) torad n
• szwedzki: (1.1) frukt w
• tok pisin: (1.1) prut
• turecki: (1.1) meyve
• tybetański: (1.1) ཤིང་ཏོག
• ukraiński: (1.1) плід m; (1.2) плід m; (1.3) фрукт m
• węgierski: (1.1) gyümölcs
• wilamowski: (1.1) fru̇ht ż; (1.3) öpst n, öbst n
• włoski: (1.1) frutto m
• zazaki: (1.1) meywe m; (1.3) meywe m

źródła:

1. Hasło „owoc” w: Izabela Malmor, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, s. 307.
2. Hasło „owoc” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 480.
3. Hasło „owoc” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 736.