dialektyczny

dialektyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdʲjalɛkˈtɨt͡ʃnɨ], AS: [dʹi ̯alektyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dialektyczny		dialektyczna	dialektyczne	dialektyczni	dialektyczne
dopełniacz	dialektycznego		dialektycznej	dialektycznego	dialektycznych
celownik	dialektycznemu		dialektycznej	dialektycznemu	dialektycznym
biernik	dialektycznego	dialektyczny	dialektyczną	dialektyczne	dialektycznych	dialektyczne
narzędnik	dialektycznym		dialektyczną	dialektycznym	dialektycznymi
miejscownik	dialektycznym		dialektycznej	dialektycznym	dialektycznych
wołacz	dialektyczny		dialektyczna	dialektyczne	dialektyczni	dialektyczne

(1.1) filoz. związany z dialektyką, zgodny z zasadami dialektyki

(1.2) przest. charakterystyczny dla dialektu, związany z dialektem

odmiana:

(1)

 

przykłady:

(1.1) - Cóż za brak myślenia dialektycznego, właśnie przez brak rodzi się nadmiar^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) prawa dialektyczne • materializm dialektyczny

synonimy:

(1.2) dialektalny, gwarowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dialekt mrz, dialektyk mos, dialektyka ż

przysł. dialektycznie

przym. dialektalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dialectal
• arabski: (1.2) حواري
• baskijski: (1.1) dialektiko; (1.2) dialektal
• białoruski: (1.1) дыялектычны; (1.2) дыялектны
• francuski: (1.1) dialectique
• hiszpański: (1.1) dialéctico; (1.2) dialectal
• interlingua: (1.1) dialectic
• rosyjski: (1.1) диалектичный; (1.2) диалектный
• słowacki: (1.1) dialektický
• ukraiński: (1.1) діалектичний; (1.2) діалектний

źródła:

1. Manuela Gretkowska, Kabaret metafizyczny, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.