czwartak

czwartak (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈʧ̑fartak], AS: [čfartak], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. żołnierz czwartego pułku piechoty Królestwa Polskiego biorącego udział w walce o Arsenał w czasie powstania listopadowego; zob. też 4 Pułk Piechoty Liniowej (Królestwo Kongresowe) w Wikipedii

(1.2) pot. hist. żołnierz oddziału szturmowego Gwardii Ludowej, a następnie Armiii Ludowej, noszącego imię Czwartaków (1.1)^[1]; zob. też Batalion im. Czwartaków w Wikipedii

(1.3) środ. uczn. uczeń czwartej klasy, zwłaszcza szkoły podstawowej, rzadziej szkoły średniej^[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czwartak	czwartacy
dopełniacz	czwartaka	czwartaków
celownik	czwartakowi	czwartakom
biernik	czwartaka	czwartaków
narzędnik	czwartakiem	czwartakami
miejscownik	czwartaku	czwartakach
wołacz	czwartaku	czwartacy
depr. M. i W. lm: (te) czwartaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czwartak	czwartaki
dopełniacz	czwartaka	czwartaków
celownik	czwartakowi	czwartakom
biernik	czwartak	czwartaki
narzędnik	czwartakiem	czwartakami
miejscownik	czwartaku	czwartakach
wołacz	czwartaku	czwartaki

(2.1) pot. czwarte piętro

(2.2) daw. kwartnik (moneta)

odmiana:

(1.1-3)

 

(2.1-2)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cztery n, czwartek mrz, czwórka ż

przym. czwarty, czwórkowy

licz. cztery, czworo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czwarty + -ak

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1. Hasło „czwartak” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 8, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 55.