blask

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) jaskrawe światło; (1.2) światło odbite, poblask; (1.3) książk. świetność, gloria; (1.4) książk. przejaw, przebłysk; (1.5) pot. przen. ekspresja radości, szczęścia; (1.6) fiz. luminancja
odmiana:: (1.1-6)
przykłady:: (1.1) Oślepił mnie blask reflektorów samochodu z przeciwka.; (1.2) Blask diamentów jest jedyny w swoim rodzaju.; (1.3) Blask targanego konfliktami imperium zaczął przygasać.; (1.4) Ujrzałem blask przychylności w oczach mej wybranki.; (1.5) Spójrz, jaka zadowolona, aż blask od niej bije.
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) jasność
antonimy:: (1.1) mrok; (1.2) cień
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. odblask mrz, poblask mrz, odblaskówka ż; przym. blaskowy, odblaskowy, poblaskowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) brightness, brilliance; (1.2) shine; (1.3) glamour
arabski: (?) سنا ,شواظ
białoruski: (1.1) бляск m, бліск m
esperanto: (1.1) brilo
francuski: (1.1) claire; (1.2) éclat m; (1.4) splendeur ż; (1.6) lueur ż
jidysz: (1.1) שײַן ż (szajn), ליכט ż/n (licht); (1.2) גלאַנץ m (glanc); (1.3) גלאַנץ m (glanc)
osmański: (1.2) آب (âb); (1.3) آب (âb)
rosyjski: (1.1) блеск m
sanskryt: (1.1) दीप्ति ż
ukraiński: (1.1) блиск m
wilamowski: (1.1) šȧjn m, śȧjn m
włoski: (1.1) bagliore m, fulgore m, splendore m

blask (język polski)