Hims

Hims (język polski)

Hims (1.1)

Hims (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Hims	Himsy
dopełniacz	Himsu[2]	Himsów
celownik	Himsowi	Himsom
biernik	Hims	Himsy
narzędnik	Himsem	Himsami
miejscownik	Himsie	Himsach
wołacz	Himsie	Himsy

(1.1) geogr. miasto w zachodniej Syrii w dolinie rzeki Orontes^[1]; zob. też Hims w Wikipedii

(1.2) geogr. adm. muhafaza w Syrii z ośrodkiem administracyjnym w Himsie (1.1); zob. też Hims (muhafaza) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Od XI w. Hims znajdowało się w rękach Seldżukidów.

(1.2) Muhafaza Hims graniczy od zachodu z muhafazą Tartus.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Himsie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Himsu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Himsu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Himsu • mieszkaniec / mieszkanka Himsu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Himsie • pochodzić z Himsu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Himsu

synonimy:

(1.1) Homs; hist. staroż. Emesa

(1.2) Homs

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

(1.2) muhafaza

hiponimy:

holonimy:

(1.1) Syria

(1.2) Syria

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

arab. حمص

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Homs
• arabski: (1.1) حمص m; حمص m
• baskijski: (1.1) Homs
• bułgarski: (1.1) Хомс
• czeski: (1.1) Homs
• hiszpański: (1.1) Homs
• litewski: (1.1) Homsas
• łaciński: (1.1) Emesa
• łotewski: (1.1) Himsa, Homsa
• niemiecki: (1.1) Homs
• nowogrecki: (1.1) Χομς ż
• portugalski: (1.1) Homs
• słowacki: (1.1) Homs
• starogrecki: (1.1) Ἔμεσα ż
• węgierski: (1.1) Homsz
• włoski: (1.1) Homs

źródła:

1.  Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 477.
2. Jan Grzenia, Słownik nazw własnych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12500-4, s. 183.