żuk

Podobna pisownia: zuk • žuk

żuk (język polski)

żuk (1.1)

żuk (1.3)

wymowa:

IPA: [ʒuk], AS: [žuk] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żuk	żuki
dopełniacz	żuka	żuków
celownik	żukowi	żukom
biernik	żuka	żuki
narzędnik	żukiem	żukami
miejscownik	żuku	żukach
wołacz	żuku	żuki

(1.1) ent. chrząszcz z rodziny poświętnikowatych; zob. też żuk w Wikipedii

(1.2) pot. chrząszcz

(1.3) mot. samochód marki Żuk

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Tylko modre, wiosenne żuki, lecące z wielkim zapędem w ostatni skraj zachodniej łuny, przecinały furcząc powietrze, w którym tu i ówdzie majaczyły lekkie, z świeżo zoranej ziemi opary, zbijając się w tuman nad łąką^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.3) jechać / jeździć żukiem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) chrząszcz

(1.3) samochód

hiponimy:

(1.1) żuk gnojak

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żukowate lm

zdrobn. żuczek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *žukъ^[2]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owady

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scarab beetle, scarab; (1.2) beetle, bug
• białoruski: (1.1) жук m
• duński: (1.1) skarabæ w
• esperanto: (1.1) geotrupo, sterkoskarabo, sterkskarabo
• hiszpański: (1.1) escarabajo m
• kataloński: (1.1) escarabat m
• nowogrecki: (1.1) σκαραβαίος m, σκαθάρι n
• połabski: (1.1) zauk m
• rosyjski: (1.1) жук m
• rumuński: (1.1) gândac
• słoweński: (1.1) hrošč m
• staroegipski: (1.1) (ꜥpšꜣy)
• szwedzki: (1.1) tordyvel w
• ukraiński: (1.1) жук m, скарабей m
• włoski: (1.1) coleottero m

źródła:

1. M. Konopnicka: Ksawery
2.  Hasło „żuk” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.