Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Szura (ur. 9 listopada 1952 w Ławnicy) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były zastępca dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego.
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
• WSOWP |
Stanowiska |
• dowódca plcz |
Odznaczenia | |
Zbigniew Szura urodził się 9 listopada 1952 w Ławnicy. Absolwent Technikum Elektrycznego w Mielcu. We wrześniu 1972 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu, które ukończył w sierpniu 1976 i został promowany na podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów w 73 pułku czołgów w Gubinie. Od roku 1980 do 1982 dowódca kompanii czołgów w tym pułku[1].
W 1982 został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego, po ukończeniu których został w 1985 wyznaczony na stanowisko starszego asystenta na Wydziale Wojsk Lądowych Akademii Sztabu Generalnego. Następnie objął funkcję starszego oficera wydziału rozpoznawczego sztabu 5 Dywizji Pancernej. W latach 1986–1988 był szefem sztabu – zastępca dowódcy 27 pułku czołgów w Gubinie. W 1989 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 13 pułku zmechanizowanego w Kożuchowie. Dowodzony przez niego pułk zdobył miano przodującego oddziału Wojska Polskiego. W latach 1991–1994 był szefem sztabu – zastępca dowódcy 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu[2].
W 1994 awansowany na stopień pułkownika. W tym samym roku został skierowany na Podyplomowe Studia Operacyjne–Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, po ukończeniu których ponownie kierował sztabem 11 Dywizji Kawalerii Pancernej[uwaga 1][4]. W 1996 objął funkcję szefa oddziału operacyjnego w sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1997–2001 piastował stanowisko dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim[5]. Dowodzona przez niego dywizja zdobyła miano przodującego związku taktycznego Wojska Polskiego i uzyskała Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[5].
15 sierpnia 2000 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego[6]. W latach 2001–2005 był zastępcą dowódcy 2 Korpusu Zmechanizowanego w Krakowie[7]. W 2006 uczestniczył jako słuchacz w kursach specjalistycznych przygotowujących do objęcia obowiązków zastępcy dowódcy Korpusu Sił Szybkiego Reagowania NATO w Stambule. W okresie tym pełnił także funkcje społeczne, m.in. był dyrektorem Biura Organizacyjnego Międzynarodowego Festiwalu Orkiestr Wojskowych w Krakowie[8], uczestniczył w 2002 w zabezpieczeniu wizyty Jana Pawła II w Krakowie[9].
22 stycznia 2008 został pożegnany przez ministra obrony narodowej Bogdana Klicha[uwaga 2]. W latach 2009–2014 był prezesem Lubuskiego Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Zielonej Górze[9][11]. Przewodniczący Lubuskiej Rady Kombatantów, Osób Represjonowanych i Stowarzyszeń Patriotycznych do 2017, od 9 grudnia 2019 przewodniczący Lubuskiej Rady Pamięci[12][13]. Autor książki „Autobiografia bez patosu”[14]. Prezes Zarządu Federacji Polskich Pancerniaków przy Centrum Tradycji Polskich Wojsk Pancernych w Żaganiu[5][15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.