Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Waldemar Pawlak
polski polityk ludowy, premier Rzeczypospolitej Polskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
ⓘ (ur. 5 września 1959 w Modelu) – polski polityk i rolnik, prezes Rady Ministrów w 1992 oraz w latach 1993–1995.
Remove ads
.jpg)
Działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego, prezes tej partii w latach 1991–1997 i 2005–2012. Poseł na Sejm X, I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji (1989–2015), senator XI kadencji (od 2023), w latach 2007–2012 wicepremier i minister gospodarki w rządach Donalda Tuska. Kandydat na urząd prezydenta RP w 1995 i w 2010, od 1992 prezes Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wykształcenie i praca zawodowa
Laureat V Olimpiady Wiedzy Technicznej z 1978. Absolwent szkoły podstawowej w Pacynie[1] oraz Technikum Samochodowego w Płocku[2], a także Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej z 1984. W grudniu 1981 uczestniczył w strajkach na tej uczelni. W 1984 zajął się prowadzeniem kilkunastohektarowego gospodarstwa rolnego we wsi Kamionka[3]. W latach 80. pracował także jako nauczyciel informatyki w Pacynie[1]. Na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu w latach 2014–2015 przygotowywał rozprawę doktorską pt. Wykorzystanie sieci neuronowych i algorytmów genetycznych do prognozowania trendów gospodarczych, której jednak nie ukończył[4].
W latach 2001–2005 był prezesem zarządu Warszawskiej Giełdy Towarowej[5]. Jest jednym z założycieli Fundacji Rozwoju Samorządowych Funduszy Pożyczkowych[6]. Od 2013 prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i usług rolniczych[4]. Był także pierwszym prezesem zarządu Krajowego Samorządowego Funduszu Pożyczkowego Karbona – Polska Grupa Spółdzielni Pożyczkowych – Spółdzielnia Osób Prawnych. Od 2016 do 2018 był członkiem rady nadzorczej Portu Lotniczego Lublin[7][8]. W styczniu 2018 został prezesem zarządu spółki akcyjnej Polskie Młyny[9][10], a w lipcu 2023 przewodniczącym rady nadzorczej tamże[4].
Działalność polityczna i społeczna
Karierę polityczną rozpoczął, wstępując w 1985 do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego[11]. Z ramienia tej partii został wybrany na posła w wyborach parlamentarnych w 1989. Po rozwiązaniu ZSL został członkiem PSL „Odrodzenie”. W siedmiu kolejnych wyborach do Sejmu (1991, 1993, 1997, 2001, 2005, 2007 i 2011) skutecznie ubiegał się o reelekcję.
Od 1990 należy do połączonego Polskiego Stronnictwa Ludowego (od 29 czerwca 1991 do 11 października 1997 był prezesem Naczelnego Komitetu Wykonawczego partii). W kwietniu 1992 został wybrany na prezesa Zarządu Głównego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP[12].
5 czerwca 1992 został desygnowany przez prezydenta Lecha Wałęsę i powołany przez Sejm na stanowisko prezesa Rady Ministrów[13][14], będąc najmłodszą osobą na tym stanowisku w historii III RP[15]. 10 lipca 1992 misja stworzenia koalicji chrześcijańsko-ludowo-liberalnej zakończyła się niepowodzeniem[16].
Ponownie został premierem po wyborach parlamentarnych w 1993 i stworzeniu rządu koalicyjnego SLD-PSL. 1 marca 1995 jego rząd został odwołany na skutek konstruktywnego wotum nieufności, w którym koalicja SLD i PSL wskazała jako kandydata premiera Józefa Oleksego[17]. Z okresem jego rządów wiązała się sprawa trójkąta Buchacza[18].
W 1995 kandydował na urząd prezydenta RP (gdy z kandydowania zrezygnował marszałek Sejmu Józef Zych). W pierwszej turze wyborów uzyskał 4,31% poparcia (5. miejsce, 770 417 głosów)[19].
15 czerwca 2004 objął stanowisko przewodniczącego klubu parlamentarnego PSL[20], a 29 stycznia 2005 został ponownie wybrany na prezesa partii. 16 listopada 2007, po przedterminowych wyborach parlamentarnych i zawiązaniu przez PSL koalicji PO-PSL, objął urzędy ministra gospodarki i wiceprezesa Rady Ministrów w pierwszym rządzie Donalda Tuska. 11 kwietnia 2010 został wiceprzewodniczącym Międzyresortowego Zespołu do spraw koordynacji działań podejmowanych w związku z tragicznym wypadkiem lotniczym pod Smoleńskiem, powołanego przez premiera Donalda Tuska po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku.
21 kwietnia 2010 zadeklarował start w przedterminowych wyborach prezydenckich z ramienia PSL. 6 maja 2010 został zarejestrowany jako kandydat przez Państwową Komisję Wyborczą. W pierwszej turze uzyskał 294 273 głosy (1,75%), zajmując 5. miejsce spośród 10 kandydatów[21]. 20 maja 2010 został powołany przez tymczasowo wykonującego obowiązki prezydenta Bronisława Komorowskiego w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego[22], z której został odwołany 11 grudnia 2012. W 2011 został przewodniczącym honorowego komitetu ds. obchodów jubileuszu 80 lat „Zielonego Sztandaru”.
Po wyborach parlamentarnych w 2011, w których uzyskał w okręgu płockim 24 491 głosów[23], zachował stanowiska wicepremiera i ministra gospodarki w drugim rządzie Donalda Tuska. 17 listopada 2012 podczas XI kongresu PSL w Pruszkowie bez powodzenia ubiegał się o ponowny wybór na prezesa PSL. W głosowaniu otrzymał 530 głosów, przegrywając z Januszem Piechocińskim, na którego zagłosowało 547 delegatów[24]. Dwa dni później ogłosił podanie się do dymisji (przyjętej następnie przez premiera Donalda Tuska) z funkcji wicepremiera i ministra gospodarki. Odwołany został 27 listopada[25].
W wyborach w 2015 i 2019 kandydował z ramienia PSL (z poparciem m.in. PO) do Senatu, przegrywając w głosowaniu z Markiem Martynowskim z PiS w okręgu płockim[26][27]. 4 grudnia 2021 na kongresie PSL został wybrany na przewodniczącego Rady Naczelnej tej partii[28]. W wyborach w 2023 ponownie kandydował do izby wyższej polskiego parlamentu w tym samym okręgu (z listy Trzeciej Drogi w ramach paktu senackiego). Otrzymał 113 143 głosów, pokonując tym razem Marka Martynowskiego i uzyskując mandat senatora XI kadencji[29]. W wyższej izbie parlamentu objął funkcję przewodniczącego klubu senackiego TD[30].
Remove ads
Życie prywatne
Syn Józefa i Marianny. Był żonaty z Elżbietą[31], ma troje dzieci.
Zajął się nowymi technologiami, w tym wolnym oprogramowaniem[32]. Brał udział w uruchomieniu systemu transakcyjnego Warszawskiej Giełdy Towarowej na bazie otwartego oprogramowania[33].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Wielki Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” – Litwa, 2009[34]
- Komandor Orderu Świętego Karola – Monako, 2012[35]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi – Norwegia, 2012[36]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi – Portugalia, 2008[37][38]
- Złota Honorowa Odznaka Krajowej Izby Gospodarczej – 2009[39]
Odniesienia w kulturze
Stał się bohaterem piosenki zespołu Kult pt. „Panie Waldku, Pan się nie boi czyli lewy czerwcowy”[40].
Wyniki wyborcze
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads