Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Tarnawski pseud. Tarło (ur. 17?/29 kwietnia 1898 w Humaniu[1], zm. 9 listopada 2001 w Warszawie[2]) – polski lekarz wojskowy, pułkownik służby zdrowia, generał brygady (1994), żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski.
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 listopada 2001 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”, 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, Mazowiecka Brygada Kawalerii |
| Stanowiska |
naczelny lekarz 1. Pułku Szwoleżerów, szef sanitarny pułku szwoleżerów w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii, komendant Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, d-ca Kedywu Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej, szef Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa |
| Późniejsza praca |
kierownik Zespołu Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce |
| Odznaczenia | |
          | |
.JPG)
Syn Władysława Tarnawskiego herbu Sas (1867–1919) i Ireny z domu Lernicz (1874–1966)[3][2].
W okresie I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1918 został żołnierzem Wojska Polskiego, skierowano go na front ukraiński. Po kursie medycznym w Szpitalu Ujazdowskim przydzielono go do szpitala wojskowego w Wilnie jako podoficera sanitarnego. W 1926 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Kontynuował karierę lekarza wojskowego, m.in. w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy”. Pełnił funkcję naczelnego lekarza 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.
W 1939 brał udział w wojnie obronnej jako szef sanitarny pułku szwoleżerów w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii (w stopniu pułkownika). Pod koniec września dostał się do niewoli niemieckiej, po ucieczce z obozu jenieckiego powrócił do Warszawy.
Od 1941 był komendantem Tajnej Organizacji Wojskowej Okręgu Krakowskiego, w 1943 został dowódcą Kedywu Okręgu Krakowskiego Armii Krajowej. W 1944 ponownie znalazł się w stolicy, wszedł w skład Szefostwa Służby Zdrowia Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim w Sanitariacie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Był komendantem szpitali stałych i polowych, a także szefem sanitariatu Grupy „Północ”. Znalazł się następnie w Krakowie z transportem rannych i chorych szpitala polowego, obejmując komendanturę ewakuowanego Szpitala Ujazdowskiego.
Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Był szefem Sanitarnego Warszawskiego Okręgu Wojskowego, jednak w 1947 zwolniono go ze służby wojskowej. Do 1953 kierował Zespołem Sanatoriów dla Dzieci Chorych na Gruźlicę w Rabce. Następnie był zastępcą kierownika wydziału zdrowia w jednym ze stołecznych urzędów oraz kierownikiem placówek służby zdrowia. W 1974 przeszedł na emeryturę.
W 1994 prezydent Lech Wałęsa awansował pułkownika Stefana Tarnowskiego na stopień generała brygady.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
