Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Skok wzwyż
konkurencja lekkoatletyczna Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Remove ads
Skok wzwyż – konkurencja lekkoatletyczna, polegająca na odbiciu się (po wykonaniu rozbiegu) i przeniesieniu całego ciała ponad poprzeczką zawieszoną na pionowych stojakach. Zawodnicy mają trzy próby na pokonanie danej wysokości. Po strąceniu poprzeczki istnieje możliwość przeniesienia pozostałych prób na następną wysokość. Trzy kolejne nieudane próby eliminują z konkursu. Uprawiana od drugiej połowy XIX wieku.
![Thumb](#/media/Plik:Ryan_Bertucci_of_Chico_State_jumps_7'_14".jpg)
Sposób skoku był kilkakrotnie modyfikowany, stosowano dotąd techniki: kuczną, naturalną (tzw. nożycową), obrotową (lub kalifornijską), przerzutową. Obecnie stosuje się rodzaj techniki zwany flop, który pierwszy raz zademonstrował podczas Igrzysk Olimpijskich w Meksyku zawodnik USA Dick Fosbury. W technice tej dzięki odpowiedniemu ułożeniu ciała skoczka jego środek ciężkości przechodzi pod poprzeczką, co umożliwia oddanie wyższego skoku.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Najważniejsze daty w historii skoku wzwyż:
- 1864 – rozegranie pierwszych oficjalnych zawodów skoku wzwyż w Anglii,
- 1865 – sformowanie przepisów, w tym zapisu o możliwości wykonania jedynie trzech prób na każdej wysokości,
- 1874 – pokonanie pierwszy raz wysokości sześciu stóp (1,83 m) przez Marshalla Brooksa (Wielka Brytania),
- 1874 – użycie po raz pierwszy techniki „nożyce” (scissors) przez Williama Page’a (USA); wcześniej używano techniki pierwszeństwa stopy,
- 1895 – pierwsze zawody z udziałem kobiet,
- 1912 – wprowadzenie techniki kalifornijskiej przez George Horine’a (USA) i pokonanie przez niego pierwszy raz w historii skoków wysokości 2,00 m,
- 1925 – przyjęcie decyzji przez IAAF o takim zamocowaniu poprzeczki, by każde jej dotknięcie spowodowało jej zrzucenie,
- 1928 – wprowadzenie skoku wzwyż kobiet do konkurencji olimpijskich,
- 1932 – pierwszy rekord w skoku wzwyż kobiet uznany przez IAAF (1,65),
- 1941 – pokonanie granicy 2,10 m przez Amerykanina Lestera Steersa (2,11), w nowym stylu, w którym poprzeczka pokonywana jest najpierw głową zawodnika,
- 1958 – Rumunka Iolanda Balaș jako pierwsza kobieta pokonuje wysokość 1,80 m,
- 1960 – Amerykanin John Thomas pokonuje po raz pierwszy granicę 2,20 m (skacząc 2,22),
- 1961 – pokonanie granicy 1.90 m przez Iolandę Balaș,
- 1968 – zapoczątkowanie na olimpiadzie w Meksyku stylu flop przez Amerykanina Dicka Fosbury’ego (ang. Fosbury flop), w którym skoczek przechodzi głową naprzód nad poprzeczką i przesuwa się nad nią twarzą do góry tak, aby upaść na plecy,
- 1973 – pokonanie granicy 2,30 m przez Amerykanina Dwighta Stonesa,
- 1977 – Niemka Rosemarie Ackermann jako pierwsza kobieta pokonuje 2,00 m,
- 1987 – Bułgarka Stefka Kostadinowa ustanawia rekord świata 2,09 m,
- 1985 – Ukrainiec Rudolf Powarnicyn po raz pierwszy pokonuje 2,40 m,
- 1993 – Kubańczyk Javier Sotomayor skoczył 2,45 m, wynik ten pozostaje do tej pory rekordem świata,
- 2024 – Ukrainka Jarosława Mahuczich ustanawia rekord świata 2,10 m.
Remove ads
Rekordziści (stadion)
mężczyźni
kobiety
Remove ads
Najlepsi zawodnicy w historii
Podsumowanie
Perspektywa
mężczyźni
źródło: strona IAAF
kobiety
źródło: strona World Athletics
Chronologia rekordu świata w skoku wzwyż
mężczyźni
kobiety
Remove ads
Rekordziści w hali
mężczyźni
kobiety
Remove ads
Najlepsi zawodnicy w historii w hali
Podsumowanie
Perspektywa
mężczyźni
źródło: World Athletics
kobiety
źródło: World Athletics
Remove ads
Medaliści olimpijscy w skoku wzwyż
Podsumowanie
Perspektywa
mężczyźni
kobiety
Polscy medaliści olimpijscy w skoku wzwyż
mężczyźni:
- złoto: Jacek Wszoła – Igrzyska Olimpijskie 1976 w Montrealu – 2,25 m
- srebro: Jacek Wszoła – Igrzyska Olimpijskie 1980 w Moskwie – 2,31 m
- srebro: Artur Partyka – Igrzyska Olimpijskie 1996 w Atlancie – 2,37 m
- brąz: Artur Partyka – Igrzyska Olimpijskie 1992 w Barcelonie – 2,34 m
kobiety:
- srebro: Jarosława Jóźwiakowska – Igrzyska Olimpijskie 1960 w Rzymie – 1,71 m
- srebro: Urszula Kielan – Igrzyska Olimpijskie 1980 w Moskwie – 1,94 m
Remove ads
Medaliści Mistrzostw świata w lekkoatletyce w skoku wzwyż
mężczyźni
.svg){kind=small}
kobiety
Remove ads
Polscy medaliści wielkich imprez
- Jacek Wszoła – Mistrzostwa Europy Juniorów, Ateny 1975
- Jacek Wszoła – Igrzyska Olimpijskie, Montreal 1976
- Jacek Wszoła – Halowe Mistrzostwa Europy, San Sebastián 1977
- Jacek Wszoła – Uniwersjada, Sofia 1977
- Krzysztof Krawczyk – Mistrzostwa Europy Juniorów, Utrecht 1981
- Artur Partyka – Gimnazjada, Nicea 1986
- Artur Partyka – Mistrzostwa Europy Juniorów, Birmingham 1987
- Artur Partyka – Mistrzostwa Świata Juniorów, Sudbury 1988
- Artur Partyka – Halowe Mistrzostwa Europy, Glasgow 1990
- Artur Partyka – Halowe Mistrzostwa Europy, Walencja 1998
- Artur Partyka – Mistrzostwa Europy, Budapeszt 1998
- Emilian Kaszczyk – Uniwersjada, Daegu 2003
- Aleksander Waleriańczyk – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Bydgoszcz 2003
- Aleksander Waleriańczyk – Uniwersjada, Izmir 2005
- Sylwester Bednarek – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Kowno 2009
- Kamila Stepaniuk – Uniwersjada, Kazań 2013
- Kamila Stepaniuk-Lićwinko – Halowe mistrzostwa świata, Sopot 2014
- Julian Gruner – Letnie Mistrzostwa Świata Studentów, Warszawa 1924
- Aniela Mitan – Światowe Igrzyska Studentów UIE, Praga 1947
- Zbigniew Lewandowski – Światowe Igrzyska Studentów UIE, Budapeszt 1954
- Jarosława Jóźwiakowska – Igrzyska Olimpijskie, Rzym 1960
- Edward Czernik – Uniwersjada, Budapeszt 1965
- Urszula Kielan – Halowe Mistrzostwa Europy, Wiedeń 1979
- Jacek Wszoła – Halowe Mistrzostwa Europy, Sindelfingen 1980
- Jacek Wszoła – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa 1980
- Urszula Kielan – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa 1980
- Elżbieta Krawczuk – Halowe Mistrzostwa Europy, Grenoble 1981
- Janusz Trzepizur – Halowe Mistrzostwa Europy, Mediolan 1982
- Janusz Trzepizur – Mistrzostwa Europy, Ateny 1982
- Artur Partyka – Halowe Mistrzostwa Świata, Sewilla 1991
- Artur Partyka – Mistrzostwa Świata, Stuttgart 1993
- Artur Partyka – Mistrzostwa Europy, Budapeszt 1998
- Artur Partyka – Igrzyska Olimpijskie, Atlanta 1996
- Artur Partyka – Mistrzostwa Świata, Ateny 1997
- Donata Jancewicz – Mistrzostwa Europy, Budapeszt 1998
- Michał Bieniek – Olimpijskie Dni Młodzieży Europy, Murcia 2001
- Anna Ksok – Mistrzostwa Świata Juniorów, Kingston 2002
- Anna Ksok – Uniwersjada, Daegu 2003
- Wojciech Theiner – Mistrzostwa Europy Juniorów, Kowno 2005
- Sylwester Bednarek – Mistrzostwa Świata Juniorów, Bydgoszcz 2008
- Justyna Kasprzycka – Igrzyska frankofońskie, Nicea 2013
- Dawid Wawrzyniak - Mistrzostwa Europy Juniorów, Eskilstuna 2015
- Mateusz Kołodziejski - Mistrzostwa Europy Juniorów, Tallin 2021
- Jakub Walecki - Mistrzostwa Europy Juniorów Młodszych, Jerozolima 2022
- Erazm Pawski – Letnie Mistrzostwa Świata Studentów 1924, Warszawa 1924
- Wacław Kuźmicki – Światowe Igrzyska Studentów UIE, Praga 1947
- Jarosława Jóźwiakowska – Akademickie Mistrzostwa Świata, Paryż 1957
- Kazimierz Fabrykowski – Uniwersjada, Turyn 1959
- Jarosława Jóźwiakowska – Uniwersjada, Turyn 1959
- Jarosława Jóźwiakowska-Bieda – Mistrzostwa Europy, Budapeszt 1966
- Danuta Bułkowska – Mistrzostwa Europy Juniorów, Donieck 1977
- Urszula Kielan – Halowe Mistrzostwa Europy, Mediolan 1978
- Urszula Kielan – Halowe Mistrzostwa Europy, Sindelfingen 1980
- Urszula Kielan – Halowe Mistrzostwa Europy, Grenoble 1981
- Mirosław Włodarczyk – Halowe Mistrzostwa Europy, Budapeszt 1983
- Danuta Bułkowska – Halowe Mistrzostwa Europy, Göteborg 1984
- Dariusz Zielke – Zawody Przyjaźni, Moskwa 1984
- Dariusz Biczysko – Halowe Mistrzostwa Europy, Pireus 1985
- Danuta Bułkowska – Halowe Mistrzostwa Europy, Pireus 1985
- Danuta Bułkowska – Światowe Igrzyska Halowe, Paryż 1985
- Danuta Bułkowska – Uniwersjada, Kobe 1985
- Elżbieta Krawczuk-Trylińska – Halowe Mistrzostwa Europy, Liévin 1987
- Jarosław Kotewicz – Mistrzostwa Europy Juniorów, Birmingham 1987
- Jarosław Kotewicz – Mistrzostwa Świata Juniorów, Sudbury 1988
- Artur Partyka – Igrzyska Olimpijskie, Barcelona 1992
- Artur Partyka – Mistrzostwa Świata, Göteborg 1995
- Marcin Kaczocha – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Turku 1997
- Tomasz Śmiałek – Mistrzostwa Świata Juniorów, Santiago de Chile 2000
- Anna Ksok – Mistrzostwa Europy Juniorów, Grosseto 2001
- Anna Ksok – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Bydgoszcz 2003
- Wojciech Borysiewicz – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Bydgoszcz 2003
- Urszula Domel – Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Kowno 2009
- Sylwester Bednarek – Mistrzostwa Świata, Berlin 2009
- Kamila Stepaniuk-Lićwinko – Mistrzostwa świata, Londyn 2017
- Norbert Kobielski - Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Gävle 2019
- Mateusz Kołodziejski - Mistrzostwa Świata Juniorów 2021, Nairobi 2021
- Wiktoria Miąso - Młodzieżowe Mistrzostwa Europy, Espoo 2023
Remove ads
Polscy finaliści olimpijscy (1-8)
mężczyźni
- 1. Jacek Wszoła 2,25 1976
- 2. Jacek Wszoła 2,31 1980
- 2. Artur Partyka 2,37 1996
- 3. Artur Partyka 2,34 1992
- 7. Jerzy Pławczyk 1,90 1932
kobiety
- 2. Jarosława Jóźwiakowska 1,71 1960
- 2. Urszula Kielan 1,94 1980
Polscy finaliści mistrzostw świata (1-8)
mężczyźni
- 2. Artur Partyka 2,37 1993
- 2. Artur Partyka 2,35 1997
- 3. Artur Partyka 2,35 1995
- 3. Sylwester Bednarek 2,32 2009
- 6. Grzegorz Sposób 2,29 2003
- 8. Jarosław Kotewicz 2,25 1995
kobiety
- 3. Kamila Stepaniuk 1,99 2017
- 4. Beata Hołub 1,96 1991
- 4. Kamila Stepaniuk 1,99 2015
- 6. Justyna Kasprzycka 1,97 2013
- 7. Kamila Stepaniuk 1,93 2013
Polacy w dziesiątkach światowych tabel rocznych
Polacy w rankingu Track & Field News
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads