Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956

XVI Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XVI Olimpiady) odbyły się w 1956 roku w Melbourne (Australia), zaś konkurencje hippiczne w Sztokholmie (Szwecja).

XVI Letnie Igrzyska Olimpijskie

IO 1952	IO 1960
Stolica igrzysk	Melbourne  Australia
Liczba ekip	72
Liczba sportowców	3314 (2938 mężczyzn i 376 kobiet)
Liczba konkurencji	145 w 18 dyscyplinach
Otwarcie	22 listopada 1956 10 czerwca 1956
Oficjalne otwarcie	Filip Mountbatten (książę Edynburga) Gustaw VI (król Szwecji)
Zamknięcie	8 grudnia 1956 17 czerwca 1956
Przysięga olimpijska	John Landy (sportowcy) Henri Saint-Cyr (sportowcy)
Znicz olimpijski	Ron Clarke Hans Wikne
Stadion	Cricket Ground, Melbourne

Po raz pierwszy igrzyska olimpijskie odbyły się na kontynencie australijskim. Ze względu na zawirowania polityczne wiele państw zrezygnowało z wysłania swoich reprezentacji: Hiszpania, Holandia, Szwajcaria – jako sprzeciw wobec inwazji Związku Radzieckiego na Węgry, natomiast Egipt, Irak i Libia ze względu na kryzys sueski, a Chińska Republika Ludowa w proteście przeciwko uczestnictwu w igrzyskach reprezentacji Tajwanu. Z powodu odwróconych pór roku na południowej półkuli igrzyska rozpoczęły się dopiero w listopadzie (najpóźniej w historii), a ze względu na duże odległości i trudności transportowe (długi okres obowiązującej wówczas w Australii kwarantanny dla zwierząt) konkurencje jeździeckie rozegrano w Sztokholmie pół roku wcześniej. Wschodnie i Zachodnie Niemcy wystąpiły we wspólnej, niemieckiej reprezentacji pod flagą olimpijską. Po raz pierwszy odbyła się ceremonia zamknięcia igrzysk, podczas której zawodnicy maszerowali bez podziału na zespoły narodowe.

Wybór organizatora

Decyzja o wyborze gospodarzy zarówno letnich jak i zimowych igrzysk olimpijskich w roku 1956 podjęta została podczas 43. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, która odbyła się w dniach od 25 do 28 kwietnia 1949 roku w Rzymie.

O prawo organizacji Igrzysk XVI Olimpiady ubiegało się 10 miast. Najwięcej aplikacji pochodziło ze Stanów Zjednoczonych, gdzie chęć goszczenia zawodów wyraziły: Chicago, Detroit, Filadelfia, Los Angeles, Minneapolis oraz San Francisco. Listę kandydatów uzupełniały stolica Meksyku, kanadyjski Montreal, argentyńskie Buenos Aires oraz australijskie Melbourne, które było jedyną propozycją spoza Ameryki. Meksyk, Melbourne oraz San Francisco o prawo organizacji igrzysk olimpijskich starały się po raz pierwszy w historii. Dla kandydatury Buenos Aires było to drugie podejście (po przegranym głosowaniu o prawo goszczenia zawodów w 1936 roku). Pozostałe miasta w swojej przeszłości wielokrotnie zgłaszały chęć organizacji letnich igrzysk olimpijskich (a w przypadku Montrealu i Minneapolis także zimowych). Chicago oraz Los Angeles w przeszłości były już wybierane na organizatorów tych imprez (kolejno w 1904^[a] i 1932 roku).

Głosowania w ramach 43. sesji MKOl odbyły się 28 kwietnia. W pierwszej turze odpadły oferty Montrealu i San Francisco (0 głosów) oraz Minneapolis i Filadelfii (1 głos). W drugim głosowaniu członkowie komitetu olimpijskiego odrzucili kandydaturę Meksyku (3 głosy), natomiast w trzecim odpadły Detroit (4 głosy) i Los Angeles (5 głosów). Do ostatniej fazy przeszły aplikacje Melbourne (która prowadziła we wszystkich dotychczasowych głosowaniach zdobywając kolejno 14, 18 i 19 głosów) oraz Buenos Aires (z dotychczasowym poparciem na poziomie 9, 12 i 13 głosów). W ostatniej turze propozycja Melbourne po raz kolejny uzyskała największe uznanie (21 głosów), wygrywając z kandydaturą argentyńską dzięki przewadze jednego głosu.

Wybory organizatora Igrzysk XVI Olimpiady (wyniki głosowania)[1]
Miasto	Państwo	Runda 1	Runda 2	Runda 3	Runda 4
Melbourne	Australia	14	18	19	21
Buenos Aires	Argentyna	9	12	13	20
Los Angeles	Stany Zjednoczone	5	4	5	—
Detroit	Stany Zjednoczone	2	4	4	—
Meksyk	Meksyk	9	3	—	—
Chicago	Stany Zjednoczone	1	—	—	—
Minneapolis	Stany Zjednoczone	1	—	—	—
Filadelfia	Stany Zjednoczone	1	—	—	—
San Francisco	Stany Zjednoczone	0	—	—	—
Montreal	Kanada	0	—	—	—

Państwa uczestniczące

Państwa uczestniczące

Afganistan Argentyna Australia Austria Bahamy Belgia Bermudy Birma Borneo Północne Brazylia Bułgaria Cejlon Chile Republika Chińska Czechosłowacja Dania Etiopia Fidżi Filipiny Finlandia Francja Grecja Gujana Brytyjska

Hongkong Indie Indonezja Iran Irlandia Islandia Izrael Jamajka Japonia Jugosławia Kanada Kenia Kolumbia Korea Południowa Kuba Liberia Luksemburg Federacja Malajska Meksyk Niemcy Nigeria Norwegia

Nowa Zelandia Pakistan Peru Polska Portoryko Portugalia Rumunia Singapur Stany Zjednoczone Szwecja Tajlandia  Trynidad i Tobago Turcja  Uganda Urugwaj Wenezuela Węgry Wielka Brytania Wietnam Południowy Włochy Związek Południowej Afryki ZSRR

Na Igrzyskach w Melbourne zadebiutowało 7 państw: Etiopia, Federacja Malajska, Fidżi, Kambodża, Kenia, Liberia i Borneo Północne (obecnie stan Malezji).

Państwa uczestniczące jedynie w zawodach jeździeckich w Sztokholmie

Egipt Hiszpania Holandia Kambodża Szwajcaria

Dyscypliny główne

boks (szczegóły) gimnastyka (szczegóły) hokej na trawie (szczegóły) jeździectwo (szczegóły) kajakarstwo (szczegóły) kolarstwo (szczegóły) koszykówka (szczegóły) lekkoatletyka (szczegóły) pięciobój nowoczesny (szczegóły) piłka nożna (szczegóły)

piłka wodna (szczegóły) pływanie (szczegóły) podnoszenie ciężarów (szczegóły) skoki do wody (szczegóły) strzelectwo (szczegóły) szermierka (szczegóły) wioślarstwo (szczegóły) zapasy (szczegóły) żeglarstwo (szczegóły)

Dyscypliny pokazowe

• baseball (szczegóły)
• futbol australijski (szczegóły)

Statystyka medalowa

Klasyfikacja medalowa
Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
1	ZSRR	37	29	32	98
2	Stany Zjednoczone	32	25	17	74
3	Australia	13	8	14	35
4	Węgry	9	10	7	26
5	Włochy	8	8	9	25
6	Szwecja	8	5	6	19
7	Niemcy	6	13	7	26
8	Wielka Brytania	6	7	11	24
9	Rumunia	5	3	5	13
10	Japonia	4	10	5	19
...	...	...	...	...	...
17	Polska	1	4	4	9
Zobacz pełną klasyfikację medalową

Medale zdobyte przez Polaków

Złote

• Elżbieta Krzesińska – skok w dal

Srebrne

• Janusz Sidło – rzut oszczepem
• Jerzy Pawłowski – szermierka – szabla indywidualnie
• Marian Kuszewski, Zygmunt Pawlas, Jerzy Pawłowski, Andrzej Piątkowski, Wojciech Zabłocki, Ryszard Zub – szermierka – szabla, drużynowo
• Adam Smelczyński – strzelectwo – trap

Brązowe

• Henryk Niedźwiedzki – boks – waga piórkowa
• Zbigniew Pietrzykowski – boks – waga lekkośrednia
• Barbara Ślizowska, Lidia Szczerbińska, Dorota Horzonkówna, Natalia Kotówna, Helena Rakoczy – gimnastyka – ćwiczenia z przyborem, drużynowo
• Marian Zieliński – podnoszenie ciężarów – waga piórkowa

Uwagi

1. Międzynarodowy Komitet Olimpijski w 1902 roku zmienił pierwotnie planowane miejsce rozegrania Igrzysk Olimpijskich w 1904 roku z Chicago na Saint Louis.