Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2011
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
13. Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce – zawody lekkoatletyczne, które odbywały się od 27 sierpnia do 4 września 2011 roku w Daegu w Korei Południowej. Areną zmagań sportowców był Daegu Stadium. Impreza była największym sportowym wydarzeniem na świecie w roku 2011[2]. Relacje telewizyjne z mistrzostw były nadawane w 200 krajach i terytoriach na całym świecie[3].
Remove ads
Lekkoatletyczne mistrzostwa świata pierwszy raz odbywały się w Korei, a trzeci raz gospodarzem tych zawodów był kraj azjatycki[4][5]. Zawody poprzedził kongres IAAF, który miał miejsce 24 i 25 sierpnia 2011[6]. Od 2005 roku w celu promocji lekkoatletyki w Daegu odbywa się rokrocznie Colorful Daegu Pre-Championships Meeting, który obecnie znajduje się w kalendarzu IAAF World Challenge Meetings[6][7].
Do zawodów zgłoszono 1945 zawodników z 202 krajów[8] – najwięcej w historii rozgrywanych od 1983 roku mistrzostw[1]. Dotychczas najwięcej reprezentacji wystąpiło w mistrzostwach w 1999 w Sewilli (201), a najwięcej sportowców podczas zawodów w 2009 w Berlinie (1895)[1].
Po raz pierwszy w historii lekkoatletycznych mistrzostw globu od wszystkich uczestników pobrano próbki krwi, celem przeprowadzenia badań antydopingowych[9].
W mistrzostwach nie wzięło udziału pięciu obrońców tytułu: południowoafrykański ośmiusetmetrowiec Mbulaeni Mulaudzi (kontuzja), złota medalistka w biegu na 3000 metrów z przeszkodami z Berlina – Hiszpanka Marta Domínguez (macierzyństwo), chińska maratonka Bai Xue, rosyjski skoczek wzwyż Jarosław Rybakow oraz niemiecka oszczepniczka Steffi Nerius (zakończenie kariery)[10][11][12].
Remove ads
Wybór gospodarza
Podsumowanie
Perspektywa
Procedura wyboru gospodarza mistrzostw rozpoczęła się w 2006 roku[13]. Na początku kwietnia do Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) zgłosiło się dziewięć krajów z pięciu kontynentów, które chciały zorganizować zawody[13]. W gronie ofert znalazły się propozycje Australii (Brisbane), Chorwacji (Split), Hiszpanii (Madryt lub Walencja), Korei Południowej (Daegu), Maroka (Casablanca), Rosji (Moskwa), Stanów Zjednoczonych, Szwecji oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich[13][14]. 1 grudnia 2006 swoje kandydatury do organizacji mistrzostw w 2011 lub 2013 roku potwierdziły cztery miasta – australijskie Brisbane, koreańskie Daegu, szwedzki Göteborg oraz stolica Rosji Moskwa[15]. Kilkanaście dni później, w związku odmową wsparcia finansowego przez szwedzki rząd, z walki o prawo do goszczenia czempionatu wycofał się Göteborg[16][17]. Ostateczny wybór Rada IAAF podjęła 27 marca 2007 na spotkaniu w Mombasie, tuż po rozegranych tamże mistrzostwach świata w biegu na przełaj[18]. Podjęto wówczas decyzję, że gospodarzem edycji mistrzostw w 2011 roku będzie Daegu, a w 2013 Moskwa[19][20]. Daegu pokonało w walce o organizację imprezy Brisbane m.in. dzięki pomocy firmy Samsung, która w owym czasie została sponsorem IAAF[21].
Remove ads
Przygotowania do mistrzostw
Podsumowanie
Perspektywa
Specjalnie na potrzeby mistrzostw w Daegu powstała wioska lekkoatletyczna, w której zamieszkają sportowcy – na powierzchni ponad 63 tysięcy metrów kwadratowych powstały budynki mieszkalne oraz stadion treningowy[22]. Jej budowa rozpoczęła się w kwietniu 2009[23]. 14 kwietnia 2010 – pięćset dni przed rozpoczęciem mistrzostw – zaprezentowano plakat promujący zawody oraz przedstawiono maskotkę czempionatu[24]. 7 i 8 czerwca 2010 miasto gościło kolejną edycję czempionatu Korei Południowej[25], podczas której Kim Gook-young poprawił 31-letni rekord kraju w bieg na 100 metrów[26]. Równo na rok przed zawodami rozpoczęła się dystrybucja biletów[27]. We wrześniu prezydent Korei Południowej Lee Myung-bak odwiedził obiekt w Daegu i zapoznał się z aktualnym etapem przygotowań do zawodów[28]. Na posiedzeniu Rady IAAF w listopadzie 2010 w Monako zatwierdzono wzór medali jakie będą otrzymywać zawodnicy[29][30]. W grudniu 2010 stadion w Daegu zyskał nową – niebieską – nawierzchnię typu Mondo[31]. W ceremonii prezentacji odświeżonej bieżni wzięli udział lokalni politycy oraz koreańscy lekkoatleci, którzy kilka tygodni wcześniej zdobyli medale igrzysk azjatyckich[31]. 7 kwietnia 2011 na konferencji prasowej Komitet Organizacyjny zaprezentował oficjalną piosenkę mistrzostw – utwór Let’s Go Together[32][33][34]. Do 22 sierpnia 2011 sprzedano 94% biletów[35].
Remove ads
Dzikie karty
Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) ogłosiło jesienią 2010, że za zgodą krajowych federacji mistrzowie kontynentów będą mogli bez konieczności wypełnienia minimum wystąpić w Daegu[36]. Z przyznania tzw. „dzikich kart” będą mogli skorzystać złoci medaliści rozegranych w 2010 mistrzostw Afryki, mistrzostw Europy i mistrzostw Oceanii oraz zaplanowanych na 2011 mistrzostw Ameryki Południowej, mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów i mistrzostw Azji[37].
Kongres IAAF
24 i 25 sierpnia w Exco-Hotel w Daegu odbywał się 48. Kongres Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych[38]. Pierwszego dnia obrad wybrano nowe władze IAAF – na kolejną kadencję na stanowisku prezydenta pozostał Senegalczyk Lamine Diack[39][40]. Diack pełni funkcję szefa IAAF od 1999 roku[39]. Nowymi wiceprezydentami IAAF zostali wybrani Dahlan Jumaan Al-Hamad (Katar), Robert Hersh (Stany Zjednoczone) i Sebastian Coe (Wielka Brytania)[5][39][41]. Wybory utrudniła awaria elektronicznego sprzętu do głosowania[42]. Początkowo okazało się, że na kolejną kadencję wiceprezydentem federacji nie został wybrany Serhij Bubka jednak po ponownym przeliczeniu głosów Ukrainiec pozostał na swoim stanowisku[41][43].
Remove ads
Rezultaty
| WR – rekord świata | CR – rekord mistrzostw | AR – rekord kontynentu | NR – rekord kraju |
| WL – najlepszy wynik na listach światowych w sezonie 2011 | PB – rekord życiowy | SB – najlepszy wynik w sezonie |
Mężczyźni
Kobiety
Remove ads
Klasyfikacja medalowa
Podsumowanie
Perspektywa
Według podziału na kontynenty, najwięcej medali zdobyli Europejczycy (52), a najwięcej złotych – 17 zawodnicy z Ameryki Północnej[142].
| Miejsce | Reprezentacja |  Złoto |
 Srebro |
 Brąz |
 Razem |
| 1. |  Stany Zjednoczone | 12 | 9 | 7 | 28 |
| 2. |  Kenia | 7 | 8 | 3 | 18 |
| 3. |  Jamajka | 4 | 4 | 1 | 9 |
| 4. |  Niemcy | 3 | 4 | 1 | 8 |
| 5. |  Wielka Brytania | 3 | 3 | 2 | 8 |
| 6. |  Rosja | 3 | 1 | 3 | 7 |
| 7. |  Chiny | 2 | 2 | 4 | 8 |
| 8. |  Południowa Afryka | 1 | 2 | 1 | 4 |
| 9. |  Australia | 1 | 2 | 0 | 3 |
| 10. |  Etiopia | 1 | 0 | 4 | 5 |
| 11. |  Kolumbia | 1 | 0 | 1 | 2 |
 Ukraina | 1 | 0 | 1 | 2 | |
 Polska | 1 | 0 | 1 | 2 | |
| 14. |  Botswana | 1 | 0 | 0 | 1 |
 Brazylia | 1 | 0 | 0 | 1 | |
 Grenada | 1 | 0 | 0 | 1 | |
 Czechy | 1 | 0 | 0 | 1 | |
 Tunezja | 1 | 0 | 0 | 1 | |
 Japonia | 1 | 0 | 0 | 1 | |
 Nowa Zelandia | 1 | 0 | 0 | 1 | |
| 21. |  Francja | 0 | 1 | 3 | 4 |
 Kuba | 0 | 1 | 3 | 4 | |
| 23. |  Włochy | 0 | 1 | 1 | 2 |
| 24. |  Chorwacja | 0 | 1 | 0 | 1 |
 Estonia | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Łotwa | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Kanada | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Kazachstan | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Norwegia | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Portoryko | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Sudan | 0 | 1 | 0 | 1 | |
 Węgry | 0 | 1 | 0 | 1 | |
| 33. |  Saint Kitts i Nevis | 0 | 0 | 2 | 2 |
| 34. |  Bahamy | 0 | 0 | 1 | 1 |
 Belgia | 0 | 0 | 1 | 1 | |
 Hiszpania | 0 | 0 | 1 | 1 | |
 Iran | 0 | 0 | 1 | 1 | |
 Słowenia | 0 | 0 | 1 | 1 | |
 Trynidad i Tobago | 0 | 0 | 1 | 1 | |
 Korea Południowa | 0 | 0 | 1 | 1 | |
 Zimbabwe | 0 | 0 | 1 | 1 | |
| RAZEM | 47 | 47 | 47 | 141 |
Remove ads
Uczestnicy
Podsumowanie
Perspektywa
W maju 2011 poinformowano, że udział w mistrzostwach zadeklarowało 201 z 212 federacji skupionych w IAAF[143]. Na opublikowanych tydzień przed mistrzostwami listach zgłoszonych znalazło się 1945 sportowców z 203 krajów[144]. W zawodach – w porównaniu z poprzednimi mistrzostwami z 2009 roku – nie wystąpiła Andora, Gruzja, Jordania, Korea Północna, Libia i Luksemburg[144]. Nowymi uczestnikami zawodów będą reprezentacje Aruby, Czadu, Guamu, Gwinei Bissau, Mali, Nepalu oraz Timoru Wschodniego[144]. Najliczniejszą ekipą była reprezentacja USA licząca 155 członków[145].
Afganistan (1)[144]
Albania (1)[146]
Algieria (10)[144]
Angola (2)[144]
Anguilla (2)[144]
Antigua i Barbuda (2)[144]
Arabia Saudyjska (11)[144]
Argentyna (6)[144]
Armenia (2)[144]
Aruba (2)[144]
Australia (47)[147]
Austria (4)[148]
Azerbejdżan (1)[144]
Bahamy (18)[149]
Bahrajn (13)[144][150]
Bangladesz (1)[144]
Barbados (4)[144]
Belgia (11)[151]
Belize (2)[144]
Benin (2)[144]
Bermudy (1)[152]
Bhutan (1)[144]
Białoruś (23)[153]
Mjanma (2)[144]
Boliwia (2)[144]
Bośnia i Hercegowina (2)[154]
Botswana (3)[144]
Brazylia (30)[155]
Brunei (1)[144]
Brytyjskie Wyspy Dziewicze (1)[144]
Bułgaria (7)[151]
Burkina Faso (2)[144]
Burundi (2)[144]
Chile (3)[144]
Chiny (58)[156]
Chińskie Tajpej (8)[144]
Chorwacja (6)[148]
Cypr (2)[144]
Czad (2)[144]
Czarnogóra (2)[157]
Czechy (21)[158]
Dania (6)[144]
Demokratyczna Republika Konga (2)[144]
Dominika (1)[144]
Dominikana (4)[144]
Dżibuti (2)[144]
Egipt (5)[144]
Ekwador (6)[144]
Erytrea (9)[144]
Estonia (9)[159]
Etiopia (42)[144]
Fidżi (1)[144]
Filipiny (2)[144]
Finlandia (13)[160]
Francja (46)[161]
Gabon (2)[144]
Gambia (2)[144]
Ghana (7)[144]
Gibraltar (1)[144]
Grecja (12)[162]
Grenada (3)[163]
Gwatemala (2)[144]
Gwinea (2)[144]
Gwinea Bissau (2)[144]
Gwinea Równikowa (2)[144]
Guam (2)[144]
Gujana (1)[144]
Haiti (3)[144]
Hiszpania (44)[164]
Holandia (20)[160]
Honduras (2)[144]
Hongkong (2)[144]
Indie (8)[165]
Indonezja (2)[144]
Irak (2)[144]
Iran (7)[144]
Irlandia (17)[144]
Islandia (2)[144]
Izrael (5)[144]
Jamajka (51)[166]
Japonia (52)[167]
Kajmany (1)[144]
Kambodża (1)[144]
Kamerun (2)[144]
Kanada (34)[168]
Katar (4)[169]
Kazachstan (14)[170]
Kenia (52)[171]
Kiribati (2)[144]
Kirgistan (2)[144]
Kolumbia (21)[172]
Komory (2)[144]
Kongo (1)[144]
Korea Południowa (63)[144]
Kostaryka (2)[144]
Kuba (31)[173]
Kuwejt (1)[144]
Laos (2)[144]
Lesotho (2)[144]
Liban (1)[144]
Liberia (2)[144]
Litwa (15)[174]
Łotwa (13)[175]
Macedonia Północna (1)[144]
Madagaskar (1)[144]
Makau (1)[144]
Malawi (2)[144]
Malediwy (2)[144]
Malezja (2)[144]
Mali (2)[144]
Malta (2)[144]
Mariany Północne (2)[144]
Maroko (20)[176]
Mauretania (2)[144]
Mauritius (2)[144]
Meksyk (10)[177]
Mikronezja (2)[144]
Mołdawia (3)[151]
Monako (1)[144]
Mongolia (2)[144]
Mozambik (2)[144]
Namibia (2)[144]
Nauru (2)[144]
Nepal (2)[144]
Niemcy (73)[152][163][172]
Nikaragua (2)[144]
Niger (2)[144]
Nigeria (17)[178]
Norwegia (13)[172][179]
Nowa Zelandia (8)[180]
Oman (1)[144]
Pakistan (1)[144]
Palau (2)[144]
Palestyna (1)[144]
Panama (2)[144]
Papua-Nowa Gwinea (2)[144]
Paragwaj (1)[144]
Peru (5)[144]
Polinezja Francuska (1)[144]
Polska (43)[181][182]
Portoryko (8)[144]
Portugalia (24)[152]
Południowa Afryka (28)[152]
Republika Środkowoafrykańska (1)[144]
Republika Zielonego Przylądka (1)[144]
Rosja (83)[183]
Rumunia (8)[184]
Rwanda (2)[144]
Saint Kitts i Nevis (5)[185]
Saint Lucia (2)[144]
Saint Vincent i Grenadyny (2)[144]
Salwador (2)[144]
Samoa (1)[144]
Samoa Amerykańskie (2)[144]
San Marino (2)[186]
Senegal (2)[187]
Serbia (9)[188]
Seszele (2)[144]
Sierra Leone (2)[144]
Singapur (2)[144]
Słowacja (12)[188]
Słowenia (10)[189]
Somalia (1)[144]
Sri Lanka (2)[190]
Stany Zjednoczone (155)[145]
Suazi (2)[144]
Sudan (3)[144]
Surinam (2)[144]
Syria (1)[144]
Szwajcaria (19)[151]
Szwecja (16)[163]
Tadżykistan (2)[144]
Tajlandia (6)[144]
Tanzania (1)[144]
Timor Wschodni (1)[144]
Togo (1)[144]
Tonga (2)[144]
Trynidad i Tobago (20)[152]
Tunezja (5)[144]
Turcja (21)[148]
Turkmenistan (2)[144]
Turks i Caicos (1)[144]
Tuvalu (2)[144]
Uganda (13)[172]
Ukraina (57)[144][148]
Urugwaj (2)[144]
Uzbekistan (7)[144]
Vanuatu (2)[144]
Wenezuela (3)[144]
Węgry (12)[191]
Wielka Brytania (67)[192]
Wietnam (1)[144]
Włochy (32)[193]
Wybrzeże Kości Słoniowej (2)[144]
Wyspy Cooka (1)[144]
Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych (3)[144]
Wyspy Marshalla (1)[144]
Wyspy Salomona (2)[144]
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca (2)[144]
Zambia (3)[144]
Zimbabwe (4)[144]
Zjednoczone Emiraty Arabskie(2)[144]
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads