Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Paweł Wojciechowski (lekkoatleta)
polski lekkoatleta, skoczek o tyczce Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Paweł Wojciechowski (ur. 6 czerwca 1989 w Bydgoszczy) – polski lekkoatleta specjalizujący się w skoku o tyczce.
Remove ads
Zawodnik bydgoskiego Zawiszy, wychowanek trenera Romana Dakiniewicza (1998-2011) (2013-2015)[3], jest mistrzem świata seniorów z roku 2011 oraz medalistą juniorskich mistrzostw świata i młodzieżowym mistrzem Europy. Reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych. Wojciechowski jest byłym rekordzistą Polski (5,91 m – 2011) oraz byłym halowym rekordzistą kraju (5,86 – 2011). W roku 2008 ustanowił nadal aktualny rekord Polski juniorów (5,51)[4]. Jest kapralem Sił Zbrojnych RP[5]. Sportowiec choruje na chorobę Scheuermanna[6].
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Początki
Paweł Wojciechowski lekkoatletykę zaczął uprawiać jesienią 1998 roku, mając 9 lat, w klubie CWKS Zawisza Bydgoszcz w sekcji lekkoatletycznej w grupie tyczkarzy trenera Romana Dakiniewicza[7], który wcześniej m.in. wychował dwóch olimpijczyków: Mariusza Klimczyka (Moskwa 1980) i Mirosława Chmarę (Seul 1988).
Pierwsze znaczące sukcesy jako tyczkarz odniósł w 2006 roku zwyciężając w Halowych Mistrzostwach Polski oraz Letnich Mistrzostwach Polski Juniorów Młodszych. Jego talent tyczkarski rozbłysnął w 2008 roku poprawiając o 1 cm[8] rekord Polski juniorów 5,50 m należący do rok starszego kolegi klubowego Łukasza Michalskiego również wychowanka trenera Romana Dakiniewicza.
Wprawdzie w 2007 roku odpadł w eliminacjach mistrzostw Europy juniorów[9], ale 12 lipca 2008 zajął drugie miejsce i zdobył srebrny medal w konkursie skoku o tyczce podczas juniorskich mistrzostw świata[10]. 14 marca 2009 zajął trzecie miejsce podczas halowego pucharu świata wojskowych w Atenach. W maju tego samego roku przez miesiąc trenował razem z grupą polskich tyczkarzy i tyczkarek we włoskiej miejscowości Formia pod okiem Witalija Pietrowa – wychowawcy i twórcy sukcesów Serhija Bubki oraz Jeleny Isinbajewej. W sezonie 2010 był nękany przez kontuzje.
Lata 2011–2012
13 lutego 2011 poprawił – podczas mityngu Flanders Indoor – 22-letni halowy rekord Polski Mirosława Chmary skacząc 5,86 m[11][12][13][14]. Tydzień później zdobył pierwszy złoty medal seniorskich mistrzostw kraju, wygrywając krajowy czempionat w hali – po tym sukcesie debiutując w dużej seniorskiej imprezie zajął czwartą lokatę na halowych mistrzostwach Europy w Paryżu[15]. W lipcu został młodzieżowym mistrzem Europy[16] oraz zdobył złoto, ustanawiając rekord imprezy oraz rekord Polski młodzieżowców, igrzysk wojska[17]. 15 sierpnia 2011 w Szczecinie podczas nocnego mityngu tyczkarzy wynikiem 5,91 m poprawił o 1 centymetr rekord Polski w skoku o tyczce, który od roku 1988 należał do Mirosława Chmary[18][19]. Po tym sukcesie, 29 sierpnia w Daegu, wywalczył tytuł mistrza świata[20][21]. Na koniec sezonu 2011 zajął drugie miejsce w plebiscycie na wschodzącą gwiazdą europejskiej lekkoatletyki organizowanym przez European Athletics[22][23], a w plebiscycie na lekkoatletę roku w Europie zajął 7. miejsce[24][25][26][27]. Zwyciężył w plebiscycie dziennika „Sport” i Polskiego Związku Lekkiej Atletyki na najlepszego polskiego lekkoatletę sezonu 2011 zdobywając prestiżowe Złote Kolce[28]. 7 grudnia 2011 podczas treningu w Bydgoszczy doznał kontuzji złamania kości jarzmowej[29][30][31]. Dzień później zawodnik przeszedł operację, lekarze przewidują, że rekonwalescencja sportowca potrwa około miesiąca[32][33]. Laureat (w kategorii Sportowiec Roku 2011) Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej imienia Piotra Nurowskiego przyznawanej przez Polski Komitet Olimpijski[34][35].
7 stycznia 2012 odebrał statuetkę za zajęcie szóstej lokaty w 77. Plebiscycie Przeglądu Sportowego[36][37]. Podczas uroczystej gali Wojciechowski odebrał także nagrodę w kategorii Nadzieja olimpijska – wyróżnienie to przyznano pierwszy raz, a tyczkarzowi statuetkę wręczył mistrz olimpijski w pchnięciu kulą Tomasz Majewski[38]. W sezonie letnim zawodnik borykał się z kontuzją, która uniemożliwiła mu start na mistrzostwach Polski w Bielsku-Białej[39] oraz uzyskanie wskaźnika PZLA na igrzyska olimpijskie w Londynie. Polski Związek Lekkiej Atletyki wystąpił do Polskiego Komitetu Olimpijskiego z prośbą o uznanie międzynarodowego wskaźnika, który Wojciechowski uzyskał w sezonie 2011. 24 lipca 2012 potwierdzono, że tyczkarz wystąpi na londyńskich igrzyskach[40]. Podczas igrzysk Wojciechowski nie zaliczył żadnej wysokości w rundzie eliminacyjnej i nie awansował do finału[41][42].
Lata 2013–2014
Z powodu kontuzji nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Moskwie (2013)[43]. Do sportu powrócił w 2014 roku – 5 stycznia w Leverkusen uzyskał rezultat 5,45[44], a dwa tygodnie później (19 stycznia) w Orleanie wynikiem 5,76 wypełnił wskaźnik PZLA na halowe mistrzostwa świata w Sopocie[45].
Remove ads
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
Międzynarodowe
Mistrzostwa Polski
.JPG)
Stadion
Medalista mistrzostw Polski seniorów ma w dorobku pięć złotych (Kraków 2015, Bydgoszcz 2016, Lublin 2018, Radom 2019, Włocławek 2020), dwa srebrne (Szczecin 2014, Białystok 2017) oraz trzy brązowe medale (Bydgoszcz 2011[46], Poznań 2021 oraz Gorzów Wielkopolski 2023). Stawał na podium juniorskich mistrzostw Polski oraz młodzieżowych mistrzostw Polski, jednak nigdy nie wygrał żadnej z tych imprez.
Hala
Stawał na podium halowych mistrzostw Polski seniorów zdobywając trzy złote, trzy srebrne i dwa brązowe medale.
Remove ads
Rekordy
Rekordy życiowe
Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads