Remove ads
obiekt zapewniający nocleg i schronienie przy szlaku turystycznym Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko turystyczne (w Polsce ustawowo: schronisko[1]) – obiekt hotelarski zlokalizowany poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych, świadczący minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów: przeznaczony dla potrzeb obsługi ruchu turystycznego, zapewniający miejsce odpoczynku, schronienia przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych[2]. Większość schronisk zapewnia noclegi i usługi gastronomiczne oraz punkt informacji turystycznej. Czasami mają dodatkowo wypożyczalnię sprzętu turystycznego, sportowego czy dyżurkę służb ratowniczych.
Zaszeregowania obiektu hotelarskiego w Polsce jako schroniska dokonuje oraz ich ewidencję prowadzi marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu[3]. Schroniska nie są kategoryzowane – ich standard nie jest oznaczany gwiazdkami[4].
Nazwa „schronisko” podlega ochronie prawnej i może być stosowana wyłącznie w odniesieniu do obiektów w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych[5]. Mimo to wiele obiektów w górach, które wyglądają jak bufety, bary i restauracje, ale nie mają żadnych funkcji noclegowych, są wyjątkowo powszechnie nazywane schroniskami. Przemawiają za tym dawne klasyfikacje i różne zwyczaje, zaliczające do schronisk nawet najbardziej prymitywne zadaszenia nad miejscami do rozpalania ognia, po których usunięciu zbudowano te jadłodajnie.
Schronisko turystyczne to także rodzaj miejscowości w Polsce[6].
Szczegółowe wymagania co do wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług przez schroniska w Polsce określa załącznik nr 6 do rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie[7].
Schroniska muszą być zlokalizowane w budynkach, zapewniających utrzymanie w pomieszczeniach noclegowych i świetlicy temperatury 18 °C, z bieżącą zimną i ciepłą wodą, przy czym ciepła woda musi być dostępna minimum dwie godziny rano i dwie godziny wieczorem, o ustalonej porze. Recepcja obiektu musi być wyposażona w telefon dostępny dla gości oraz świadczyć usługę przechowywania pieniędzy, przedmiotów wartościowych, bagażu i sprzętu turystycznego, a także informacji turystycznej (wyeksponowana musi być m.in. tablica zawierająca zwięzły opis szlaków prowadzących do sąsiednich schronisk oraz miejscowości, zasadniczo w formie mapy lub schematu, informacja o rozkładzie jazdy komunikacji publicznej z najbliższej miejscowości, informacja o grożących niebezpieczeństwach i zasadach wzywania pomocy). Wśród innych usług wymienia się sprzedaż podstawowych drobnych artykułów higienicznych i kosmetycznych, słodyczy, pamiątek, możliwość suszenia odzieży we wskazanym miejscu oraz wyodrębnienie stanowiska umożliwiającego dokonanie drobnych napraw sprzętu turystycznego, czyszczenie odzieży i sprzętu.
W części mieszkalnej minimalna powierzchnia pokoju (bez wyodrębnionej łazienki, WC i przedpokoju) wynosi:
Dopuszcza się łóżka piętrowe przy wysokości pokoju min. 2,5 m. Powierzchnia pokoju może być wówczas mniejsza o 20%.
Liczba miejsc noclegowych na jedno urządzenie higieniczno-sanitarne ogólne wynosi (z wyjątkiem miejsc w pokojach mających te urządzenia; w obiektach nowych wskaźniki urządzeń higieniczno-sanitarnych powinny być zgodne z warunkami technicznymi dla obiektów zamieszkania zbiorowego):
W pokojach powinny znajdować się następujące meble: łóżko (dopuszcza się stelaż wyposażony w materac ze zdejmowanym pokrowcem nadającym się do prania), stół, krzesło lub taboret – 1 na osobę (dopuszcza się ławy), stolik lub półka (przy każdym łóżku), szafa ubraniowa lub wnęka (w pokojach większych niż 2-osobowe po 1 segmencie na ubrania i bieliznę o powierzchni co najmniej 0,25 m² na osobę), kosz na śmieci niepalny oraz wieszaki na okrycia wierzchnie.
Schroniska muszą mieć jadłodajnię oferująca posiłki typu barowego oraz stanowisko do przyrządzania i spożywania posiłków oraz do zmywania naczyń.
Biorąc pod uwagę pełnione funkcje, dostępność komunikacyjną, przeznaczenie i lokalizację, można wyróżnić:
Niektóre obiekty PTTK mające charakter schroniska turystycznego prowadzą działalność pod inna nazwą np. dom turysty. W takim przypadku nie obowiązuje w nich Regulamin schroniska PTTK[8].
w podziale na grupy górskie, ze wschodu na zachód według podziału Jerzego Kondrackiego; z uwzględnieniem obiektów, które w swej historii używały nazwy schronisko, a którym w oparciu o obowiązujące przepisy nazwa ta nie przysługuje[9]:
Według stanu na 1 sierpnia 2014 tylko jeden obiekt poza obszarami górskimi może używać nazwy „schronisko”.
Schronisko turystyczne | Położenie | Zdjęcie | Właściciel |
Schronisko „Pod Lipami” Lokalna Baza Turystyczna w Jemielnie | Jemielno | Gmina Jemielno |
Schronisko turystyczne może stanowić rodzaj miejscowości.
Według klasyfikacji SIMC schronisko turystyczne jest jednym z 12 określeń rodzajowych (obok cześciej używanych:wsi, osady czy przysiółka). W systemie tym każdej miejscowości przypisany został rodzaj, jako tradycyjne określenie charakteru miejscowości ukształtowanej w procesie rozwoju osadnictwa a nazewnictwo reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych, Dz. U. z 2019 r. poz. 1443)[11]. Według stanu na dzień 1 stycznia 2023 r. istnieją 22 schroniska turystyczne jako miejscowości podstawowe[6]:
Województwo dolnośląskie:
Województwo lubuskie:
Województwo małopolskie:
Województwo podlaskie:
Województwo śląskie:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.