Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Ryszard Petru
polski ekonomista i polityk, poseł Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Ryszard Jerzy Petru (ur. 6 lipca 1972[1] we Wrocławiu[2]) – polski ekonomista i polityk. W latach 2011–2015 przewodniczący Towarzystwa Ekonomistów Polskich, poseł na Sejm VIII i X kadencji, założyciel i w latach 2015–2017 przewodniczący partii Nowoczesna.
Remove ads
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się we Wrocławiu jako syn Zygmunta i Danuty z domu Potocznej[3], fizyków pracujących na uczelniach[4]. W stolicy Dolnego Śląska ukończył V Liceum Ogólnokształcące im. gen. Jakuba Jasińskiego[5][6]. Przez rok studiował na Wydziale Informatyki i Zarządzania Politechniki Wrocławskiej[6], następnie przeniósł się do Warszawy. W Szkole Głównej Handlowej w 1997 ukończył studia magisterskie z zakresu stosunków międzynarodowych na kierunku międzynarodowe stosunki gospodarcze i polityczne; obronił pracę magisterską pt. Determinanty oszczędności w krajach Azji Wschodniej[7][8][9].
W czasie studiów został asystentem posła Unii Demokratycznej Władysława Frasyniuka[6]. Z rekomendacji swojego wykładowcy, Leszka Balcerowicza, rozpoczął pracę w fundacji CASE[6]. Ponadto od 1995 był jego asystentem, a w latach 1997–2000, gdy Leszek Balcerowicz pełnił funkcję wicepremiera i ministra finansów – jego doradcą[2], pracując jako konsultant w biurze pełnomocnika rządu ds. reformy emerytalnej. W 1998 rozpoczął pracę jako asystent w Szkole Głównej Handlowej[6]. Należał w tym czasie do Unii Wolności. W wyborach samorządowych w 1998 bezskutecznie ubiegał się z listy tego ugrupowania o mandat radnego sejmiku mazowieckiego[10]. W wyborach parlamentarnych w 2001 z pierwszego miejsca na liście UW w okręgu podwarszawskim bez powodzenia kandydował do Sejmu, zdobywając 4649 głosów[11][12].
W latach 2001–2004 był zatrudniony jako ekonomista ds. Polski i Węgier w Banku Światowym[6], gdzie zajmował się reformą finansów publicznych, polityką regionalną i klimatem inwestycyjnym[13]. Później do 2008 zajmował stanowisko głównego ekonomisty w Banku BPH, a następnie pracował na stanowisku dyrektora banku ds. strategii i głównego ekonomisty w BRE Banku[2][13] oraz w PKO BP[14]. W latach 2011–2014 był partnerem w firmie PwC, odpowiedzialnym za polskie przedsiębiorstwa prywatne[14].
W maju 2011 objął funkcję przewodniczącego Towarzystwa Ekonomistów Polskich[15]. Współpracował z założonym przez Leszka Balcerowicza Forum Obywatelskiego Rozwoju jako prelegent na organizowanych przez tę fundację spotkaniach i seminariach[16]. W 2013 był ekspertem i współprowadzącym – wraz z duchownymi Kazimierzem Sową i Maciejem Ziębą – program Moralność i etyka czasów kryzysu w stacji religia.tv[17]. W tym samym roku objął funkcję doradcy marszałka województwa dolnośląskiego ds. gospodarczych[14]. W 2014 krótko był przewodniczącym rady nadzorczej Polskich Kolei Państwowych[18][19]. W tym samym roku został przewodniczącym rady nadzorczej przedsiębiorstwa Solaris Bus & Coach[20]. Jest autorem publikacji na tematy gospodarcze, m.in. książki Koniec wolnego rynku? Geneza kryzysu (2014), napisanej wspólnie z dziennikarzem Łukaszem Lipińskim[21]. Współpracował z Grzegorzem Kasdepkem przy jego dwóch książkach dla dzieci dotyczących podstaw ekonomii i wydanych przez Narodowe Centrum Kultury w serii Liczby kultury – był konsultantem merytorycznym Pestki, dropsa, cukierka[22] oraz współautorem Zaskórniaków i innych dziwadeł z krainy portfela[23].
W maju 2015 powołał Fundację Nowoczesna RP z siedzibą w Rzeszowie[24] oraz zainicjował powołanie ugrupowania NowoczesnaPL[25], rozpoczynając tworzenie wokół nich ruchu politycznego[26][27]. W tworzenie formacji zaangażowali się m.in. Wadim Tyszkiewicz[28][29] i Paweł Rabiej[30]. 30 czerwca w związku z rozpoczęciem działalności politycznej zawiesił wykonywanie funkcji przewodniczącego TEP (pełniącym obowiązki został Bohdan Wyżnikiewicz)[31].
W sierpniu 2015 zarejestrowana została partia polityczna Nowoczesna Ryszarda Petru[32]. W wyborach parlamentarnych w październiku tegoż roku Ryszard Petru zarejestrował się jako kandydat z pierwszego miejsca tego ugrupowania w okręgu stołecznym. W wyniku głosowania z 25 października 2015 uzyskał mandat posła na Sejm VIII kadencji, otrzymując 129 088 głosów, a zorganizowana przez niego partia zajęła w tych wyborach czwarte miejsce z poparciem 7,6%, wprowadzając do Sejmu 28 posłów[33]. Początkowo został przewodniczącym jej klubu poselskiego, jednak 26 kwietnia 2017 ustąpił z tej funkcji[34]. 25 listopada 2017 podczas konwencji Nowoczesnej utracił przywództwo w tym ugrupowaniu. W głosowaniu otrzymał 140 głosów, przegrał z Katarzyną Lubnauer, którą poparło 149 delegatów[35]. W styczniu 2018 ogłosił powstanie stowarzyszenia „Plan Petru”[36], mające według niego być ponadpartyjną kontrofertą dla propozycji premiera Mateusza Morawieckiego. Jednocześnie pozostał w Nowoczesnej[37], którą jednak opuścił 11 maja tego samego roku[38]. Pięć tygodni później utworzył koło poselskie Liberalno-Społeczni[39].
17 listopada 2018 wraz z Joanną Scheuring-Wielgus ogłosił powołanie nowego ugrupowania pod nazwą Teraz![40] (wcześniej zarejestrowano je jako partię). Kilka miesięcy później partia Teraz! została postawiona w stan likwidacji. Współpracownicy jej lidera złożyli wniosek o rejestrację partii pod nazwą Teraz! Ryszarda Petru[41], która jeszcze w tym samym roku także została postawiona w stan likwidacji[42]. Również w 2019 Ryszard Petru poinformował o wycofaniu się z polityki i powrocie do biznesu[43]; nie kandydował w wyborach parlamentarnych w tymże roku. W 2020 został partnerem zarządzającym w spółce prawa handlowego Petru Zientek Capital Partners[44]. W 2021 założył think tank Instytut Myśli Liberalnej[45]. W styczniu 2022 powrócił do Nowoczesnej[46]. W maju 2023 ogłosił zamiar kandydowania do Senatu w okręgu nr 43 z ramienia własnego komitetu, w związku z czym przewodniczący partii Adam Szłapka zapowiedział jego zawieszenie w prawach członka[47]. We wrześniu tego samego roku przeszedł do Polski 2050[48].
W wyborach parlamentarnych w tym samym roku został wybrany do Sejmu z ramienia koalicji Trzecia Droga. Startując z ostatniego miejsca na jej liście w okręgu warszawskim, otrzymał 24 192 głosy[49]. W Sejmie X kadencji objął funkcję przewodniczącego Komisji Gospodarki i Rozwoju[50]. Zasiadł także w Komisji Finansów Publicznych[50]. W 2024 bezskutecznie kandydował z listy Trzeciej Drogi w wyborach europejskich[51]. Zadeklarował się jako przeciwnik projektu ustanowienia Wigilii Bożego Narodzenia dniem ustawowo wolnym od pracy[52]; 24 grudnia 2024 w ramach happeningu na podstawie umowy zlecenia pracował jako kasjer w jednym ze stołecznych dyskontów sieci Biedronka[52]. W marcu 2025 został przewodniczącym sejmowej Komisji do Spraw Deregulacji[50].
Remove ads
Wyróżnienia
Dwukrotnie był laureatem plebiscytu Srebrne Usta w 2016 i 2019, gdzie zajął odpowiednio pierwsze[53][54] i trzecie miejsce[55].
Życie prywatne
Od 1997 był żonaty z Małgorzatą, mają dwie córki[6]: Katarzynę i Magdalenę[3]. W 2016 małżonkowie znaleźli się w separacji[56], następnie doszło do rozwodu. Jego nową partnerką została posłanka Joanna Schmidt[57]. Para zawarła związek małżeński w 2024[58].
Wyniki w wyborach ogólnopolskich
Remove ads
Publikacje książkowe
- Od czego zależy wartość majątku państwowego? (CASE, Warszawa 1996)[59]
- Zaskórniaki i inne dziwadła z krainy portfela, współautor: Grzegorz Kasdepke (NCK, Warszawa 2014)[23]
- Koniec wolnego rynku? Geneza kryzysu, współautor: Łukasz Lipiński (NCK, Warszawa 2014)[21]
- Gospodarka zwycięży (5Why Promotion, Warszawa 2023)
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads