Loading AI tools
polski chemik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Alojzy Szperl (ur. 21 czerwca 1879 w Kielcach, zm. 29 kwietnia 1944 w Warszawie)[1] – polski chemik i nauczyciel, rektor Politechniki Warszawskiej.
 Ludwik Szperl (1927) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 czerwca 1879 |
| Data i miejsce śmierci |
29 kwietnia 1944 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1919 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Politechnika Warszawska | |
| Okres zatrudn. |
od 1915 |
| Odznaczenia | |
    | |
_01.jpg)
Urodził się 21 czerwca 1879 w Kielcach, w rodzinie Stanisława (1844–1913) i Ludwiki ze Smoleńców (1859–1952)[2][3]. W 1897 ukończył kieleckie gimnazjum klasyczne i rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W 1901 uzyskał stopień kandydata nauk przyrodniczych. Jego praca końcowa nosiła tytuł „Przyczynek do reakcji utlenienia pinenu i kwasu pinenowego”. Od 1 września 1901 pracował jako asystent w Katedrze Chemii Organicznej. W 1904 rozpoczął studia uzupełniające w Związkowej Wyższej Szkole Technicznej w Zurychu. W 1911 uzyskał stopień magistra chemii, jego praca magisterska nosiła tytuł „Materiały do poznania i klasyfikacji organicznych produktów przyłączenia”. W latach 1909–1912 na Uniwersytecie Warszawskim prowadził zajęcia z chemii analitycznej, jakościowej i ilościowej, kierował kursem demonstracyjnym chemii organicznej. W latach 1903–1915, prowadził zajęcia z chemii fizycznej na pensji J. Sikorskiej (późniejsze gimnazjum im. Królowej Jadwigi). Od 1906–1909 na Wyższych Kursach Handlowych im. Augusta Zielińskiego prowadził zajęcia z chemii organicznej, a w latach 1909–1917 na Kursach Przemysłowo-Rolniczych Wyższej Szkoły Rolniczej. Na Uniwersytecie Warszawskim prowadził wykłady na dwóch wydziałach: Lekarskim i Matematyczno-Przyrodniczym. W latach 1909–1918 wykładał chemię organiczną na Wydziale Przyrodniczym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[4].
Z Politechniką Warszawską związał się w 1915, wykładał chemię ogólną, wszedł również do Senatu Uczelni, gdzie w latach 1916–1918 sprawował funkcję sekretarza. W latach 1917–1919, 1920/1921, 1925/1926 był Dziekanem Wydziału Chemii i prodziekanem 1919/1920. W 1919 uzyskał nominacje na profesora nadzwyczajnego, jak również został kierownikiem Katedry Chemii Ogólnej. Natomiast w 1920 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, a w 1926 został Dziekanem Katedry Chemii Organicznej.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920, jako ochotnik Wojska Polskiego został przydzielony w stopniu szeregowca do Wojsk Łączności Kompanii Inżynieryjno-Szkolnej Centralnych Składów Telefoniczno-Telegraficznych w Warszawie. Pełnił rolę referenta oświatowego Baonu Zapasowego Telegraficznego Nr 1. W październiku 1920 w trakcie służby w Kielcach, został zwolniony z wojska, gdyż został wybrany na Dziekana Wydziału Chemii Politechniki Warszawskiej.
Jako profesor zwyczajny chemii ogólnej postanowieniem prezydenta RP z 6 lipca 1926 został mianowany profesorem zwyczajnym chemii organicznej na Politechnice Warszawskiej[5]. W roku akademickim 1926/1927 po raz pierwszy został wybrany na rektora Politechniki Warszawskiej. Druga kadencja przypadła na rok akademicki 1927/1928. W czasie kadencji L.A. Szperla jako rektora Politechniki Warszawskiej, utrzymano zaostrzony rygor studiów. W 1927 Politechnika Warszawska, po raz pierwszy wzbogaciła się o nowy gmach przy ul. Nowowiejskiej, został tam otworzony Instytut Aerodynamiczny. W 1928 zostało założone Stowarzyszenie „Studium Technologiczne”, które miało wspomóc uczelnię w budowie planowanych już od kilku lat nowych gmachów. W trakcie inauguracji roku akademickiego 1926/1927, na wniosek Rady Wydziału Chemii, Politechnika Warszawska uroczyście nadała trzy doktoraty honorowe, otrzymali je wówczas: Maria Skłodowska-Curie, Józef Jerzy Boguski i Ignacy Mościcki – który otrzymał doktorat już po raz drugi. Poprzedni doktorat został mu nadany z zakresu elektrotechniki. Po raz pierwszy nadano również doktorat uczonemu z zagranicy, otrzymał go holenderski fizyk Willem Hendrik Keesom.
Ludwik Szperl na Politechnice Warszawskiej prowadził wykłady i organizował wakacyjne kursy chemii dla nauczycieli szkół średnich. Wykładał chemię organiczną w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i Łodzi, dydaktykę chemii na Uniwersytecie Warszawskim, chemię w Państwowym Instytucie Stomatologicznym w Warszawie. W czasie okupacji w Państwowej Szkole Chemiczno-Ceramicznej prowadził wykłady zarówno z chemii, jak i chemii organicznej[1].
Od 2 lipca 1910 był mężem Stefanii z Kłossowskich (1890–1979)[2]. Mieli dwie córki: Irenę po mężu Biegańską (1911–2002) i Halinę Stefanię po mężu Seyfried (1923–2017), żonę Andrzeja Seyfrieda[6]. W 1936 r. pabianicki artysta-malarz – Bolesław Nowicki namalował jego portret w stroju rektorskim[7].
Zmarł 22 kwietnia 1944 w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 139–5–4)[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
