Linia kolejowa nr 395

linia kolejowa w Polsce, część towarowej linii obwodowej w Poznaniu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Linia kolejowa nr 395

Linia kolejowa nr 395zelektryfikowana, jedno- i dwutorowa, magistralna linia kolejowa znaczenia państwowego o długości 20,856 km[1] łącząca posterunek odgałęźny Zieliniec (położony na linii kolejowej nr 394) ze stacją Kiekrz, położoną na linii kolejowej nr 351.

Szybkie fakty Numer linii, Długość ...
Linia kolejowa nr 395
Zieliniec – Kiekrz
Mapa przebiegu linii kolejowej 395
Dane podstawowe
Numer linii

395

Długość

20,856[1] km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

3000 V DC

Prędkość maksymalna

90[2] km/h

Zdjęcie LK395
Okolice stacji Poznań Piątkowo
Historia
Rok otwarcia

1970[3]

Rok elektryfikacji

1977[3]

Zamknij
Linia kolejowa nr 395 na pograniczu poznańskich Naramowic i Umultowa; widok w kierunku Zielińca (2025)

Historia

Linię, jako jednotorową, otwarto dla ruchu towarowego w 1970 roku[3][5]. 22 maja 1977 roku zakończono prace nad elektryfikacją linii, zaś do czerwca 1986 roku etapowo budowano drugi tor[5]. Budowę linii oficjalnie ukończono 25 czerwca 1986 r. i z tej okazji uruchomiono pociąg specjalny[6]. Generalnym wykonawcą przedsięwzięcia były Zakłady Budownictwa Kolejowego. Dokumentację przygotowało Biuro Projektów Kolejowych w Poznaniu. 29 grudnia 1987 r. włączono urządzenia samoczynnego sterowania ruchem kolejowym na odcinku KiekrzKrzyż[7].

Do 2010 roku w okolicy przejazdu kolejowo-drogowego w ciągu ulicy Naramowickiej istniał posterunek odgałęźny Naramowice, którego główną funkcją była obsługa owego przejazdu. Na jego obszarze znajdowały się jedynie trapezowe rozjazdy między torami – nie zaczynała się w tym miejscu żadna linia kolejowa. Posterunek oraz rozjazdy zlikwidowano w trakcie przebudowy kilku przejazdów kolejowo-drogowych[4].

Przebieg i ruch

Linia przebiega w większości w granicach administracyjnych miasta Poznania (na niektórych odcinkach stanowiąc granicę z sąsiednimi gminami: Czerwonak i Suchy Las). Zgodnie z założeniami budujących linię stanowi ona towarową obwodnicą Poznania, ponieważ omijając dworzec Poznań Główny kursują po niej pociągi towarowe z kierunku Szczecina i Piły do stacji rozrządowej Poznań Franowo.

Pierwszy pociąg pasażerski przejechał tędy 31 maja 1988[5]. Kilkukrotnie odbywał się regularny ruch pociągów pasażerskich:

  • 31 maja 1988 – 15 grudnia 2002,
  • 14 grudnia 2003 – 12 grudnia 2004,
  • 9 stycznia 2008 – 1 marca 2009 – w rozkładzie 2008/09 kursował tą linią pociąg IC Chrobry relacji Szczecin – Warszawa[5],
  • okazjonalne pociągi retro „Wokół Poznania[potrzebny przypis].

Charakterystycznym elementem linii jest estakada nad doliną Warty o długości 1956 m[8]. Budowę obiektu zakończono w 1970 roku[8].

Wypadki

29 sierpnia 2012 około godziny 5:50 na przejeździe kolejowo-drogowym w ciągu ulicy Teofila Mateckiego w Poznaniu doszło do wykolejenia wagonu[9].

Stan techniczny

Z uwagi na pogarszający się stan techniczny linii wprowadzono wiele ograniczeń prędkości. W latach 2004–2005 przeprowadzono remont dwóch torów na odcinkach ZieliniecKoziegłowy w obu torach oraz na odcinku Poznań PiątkowoKiekrz celem ograniczenia poziomu hałasu i przywrócenia prędkości konstrukcyjnej 90 km/h[10]. Na pozostałych odcinkach prędkość dopuszczalną obniżono do 30 km/h[11].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.