Loading AI tools
polski klub piłki nożnej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KKS Lech Poznań SA – polski klub piłkarski z siedzibą w Poznaniu, który występuje w Ekstraklasie. W swojej historii wywalczył 8 tytułów Mistrza Polski, 5 razy triumfował w rozgrywkach o Puchar Polski, 6 razy zdobywał Superpuchar Polski. Zajmuje 5. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy.
Pełna nazwa |
KKS Lech Poznań Spółka Akcyjna |
---|---|
Przydomek |
Kolejorz |
Maskotka |
Para koziołków Gzub i Ejber |
Barwy |
|
Data założenia |
początek sierpnia 1920, przyjęcie do związku |
Debiut w najwyższej lidze |
14 marca 1948 |
Liga | |
Państwo | |
Województwo | |
Siedziba | |
Adres |
ul. Bułgarska 17, 60-320 Poznań |
Stadion | |
Sponsor techniczny | |
Właściciel |
Piotr Rutkowski |
Prezes |
Karol Klimczak |
Trener | |
Asystent trenera |
Sindre Tjelmeland |
Strona internetowa |
Klub jest najbardziej znany z osiągnięć piłki nożnej, lecz działał dawniej jako wielosekcyjny prowadząc m.in. sekcje boksu, brydża, gimnastyki, hokeja na trawie[uwaga 1], kajakarstwa, kolarstwa, koszykówki[uwaga 2], kręglarstwa klasycznego[uwaga 3], lekkiej atletyki, łucznictwa, piłki ręcznej[uwaga 4], podnoszenia ciężarów, pływania, siatkówki, strzelectwa, szachów[uwaga 5], szermierki, tenisa stołowego, zapasów. Największe sukcesy sportowe odnosiła sekcja koszykówki mężczyzn, mająca na swoim koncie 11 tytułów mistrzowskich oraz 7 tytułów wicemistrzowskich notując również największe sukcesy w historii klubu na arenie międzynarodowej w postaci awansu do 1/2 finału Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych w sezonie 1958/59[2] oraz 1/4 finału tychże rozgrywek w sezonie 1989/90[3].
Założony został w początkach sierpnia 1920 roku w miejscowości Dębiec (teren dzisiejszego Poznania) jako Lutnia Dębiec.
Pierwszym prezesem wybrano w 1920 roku Jana Nowaka (ur. 1902), skarbnikiem został Jan Dyzman (ur. 1904), a sekretarzem Leon Nowicki (ur. 1904) – wszyscy byli mieszkańcami Dębca. Wcześniejsze informacje jakoby Lech Poznań został założony w roku 1922 okazały się niepotwierdzone. W marcu 1922 klub został przyjęty do Poznańskiego ZOPN, ale nie miało to nic wspólnego z założeniem klubu. Wcześniej klub musiał zorganizować zebranie założycielskie, wybrać władze, przyjąć statut, spisać protokół, zatwierdzić statut i być wpisany do rejestru stowarzyszeń, dopiero później mógł ubiegać się o przyjęcie do związku.
Lech został założony jako Lutnia w sierpniu 1920. Potwierdzają ten fakt obchody siedmiolecia istnienia klubu, obchodzone w roku 1927, o czym donosi poznańska prasa[potrzebny przypis]. Co roku założenie klubu obchodzono właśnie w sierpniu, potwierdza to także najstarszy zachowany dyplom[potrzebny przypis]. W roku 1961 tę samą datę założenia klubu (1920) opublikował katowicki „Sport”[potrzebny przypis]. Monografia wydana na 50-lecie klubu, napisana w oparciu o relacje żyjących działaczy trzykrotnie podaje, że Lutnia została założona w roku 1920[potrzebny przypis]. 2 stycznia 1925 miejscowość Dębiec została przyłączona do miasta Poznania a klub zmienił swą nazwę z Towarzystwa Sportowego Liga Dębiec na Towarzystwo Sportowe Liga Poznań. Środowisko związane z klubem odwołuje się do dnia 19 marca 1922[potrzebny przypis], choć data ta nie figuruje w żadnym dokumencie ani artykule prasowym. Została ona określona hipotetycznie na podstawie komunikatu Poznańskiego OZPN, który ukazał się na łamach czasopisma Sport Polski[potrzebny przypis]. Nieprawdziwe jest twierdzenie, jakoby jeden z wiceprezesów klubu w 1962 roku ogłosił oficjalnie tę datę przed meczem z Łódzkim Klubem Sportowym[4]. Wówczas uznano, że Lech Poznań powstał we wrześniu 1922 na potrzeby uroczystej akademii i taką datę ogłoszono[potrzebny przypis]. Potwierdza ją książka Edmunda Pocholskiego wydana w roku 1962[potrzebny przypis]. Przez 65 lat istnienia klubu nigdy nie obchodzono uroczyście marca 1922 jako ważnego wydarzenia w jego dziejach[potrzebny przypis].
Od 1 maja 1930 działał jako Klub Sportowy Kolejowego Przysposobienia Wojskowego, pod patronatem Polskich Kolei Państwowych[potrzebny przypis]. 16 stycznia 1957 na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym klubu postanowiono nadać nową nazwę Klub Sportowy Lech Poznań[potrzebny przypis], następnie zmienioną 15 grudnia tego roku na Kolejowy Klub Sportowy Lech Poznań[potrzebny przypis]. 16 czerwca 1994 zostało zarejestrowane stowarzyszenie Poznański Klub Piłkarski Lech Poznań. Uchwałą Zarządu Kolejowego Klubu Sportowego „Lech” z dnia 20 czerwca tego roku sekcja piłki nożnej została przekazana temu stowarzyszeniu. Zarząd wyraził zgodę na kontynuowanie dalszych rozgrywek ligowych pod nazwą Poznański Klub Piłkarski „Lech” w Poznaniu[uwaga 6]. Dnia 29 marca 1996 roku Nadzwyczajne Walne Zebranie KKS Lech podjęło uchwałę o rozwiązaniu stowarzyszenia kultury fizycznej Kolejowy Klub Sportowy „Lech” w Poznaniu na podstawie własnej uchwały[potrzebny przypis]. Nadzwyczajne Walne Zebranie KKS „Lech” podjęło także uchwałę o przekazaniu Poznańskiemu Klubowi Piłkarskiemu „Lech” w Poznaniu jako kontynuatorowi tradycji sportowych o kolejno brzmiących nazwach: Lutnia, TS Liga Dębiec, KPW, ZZK Kolejarz i KKS „Lech”: Sztandar KKS „Lech”, Logo klubowe KKS „Lech” oraz trofea i pamiątki zdobyte i otrzymane przez sekcję piłki nożnej KKS „Lech”[5].
W 1998 roku zmieniono nazwę klubu na Wielkopolski Klub Piłkarski Lech Poznań (w skrócie WKP Lech Poznań).
W wyniku przejęcia praw niematerialnych do marki i tradycji klubu piłkarskiego Lech od stowarzyszenia Wielkopolski Klub Piłkarski przez holding Amica, spółka sportowa Amica Sport SSA od 30 maja 2006 zmieniła nazwę na KKS Lech Poznań SA, a klub przystąpił do sezonu 2006/07 Ekstraklasy na licencji sportowej Amiki[6].
| |||||
Rozgrywki | Osiągnięcie | Razy | Sezon(y) | ||
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwo |
I miejsce | 8 | 1983, 1984, 1990, 1992, 1993[uwaga 7], 2010, 2015, 2022 | ||
II miejsce | 3 | 2013, 2014, 2020 | |||
III miejsce | 7 | 1949, 1950, 1978, 2009, 2017, 2018, 2023 | |||
Puchar |
zdobywca | 5 | 1982, 1984, 1988, 2004, 2009 | ||
finalista | 6 | 1980, 2011, 2015, 2016, 2017, 2022 | |||
Superpuchar |
zdobywca | 6* (rekord) |
1990, 1992, 2004, 2009, 2015, 2016 | ||
finalista | 4 | 1983, 1988, 2010, 2022 |
Sukcesy międzynarodowe:
Puchar Europy Mistrzów Krajowych / Liga Mistrzów:
Puchar Zdobywców Pucharów:
Puchar Miast Targowych / Puchar UEFA / Liga Europy:
Liga Konferencji Europy:
Pozostałe sukcesy:
Sukcesy regionalne:
Sukcesy drużyn młodzieżowych:
Sukcesy indywidualne:
Królowie strzelców (12 razy):
(3 razy) Teodor Anioła (1949, 1950, 1951)
(1 raz) Mirosław Okoński (1983)
(1 raz) Andrzej Juskowiak (1990)
(2 razy) Jerzy Podbrożny (1992, 1993)
(1 raz) Piotr Reiss (2007)
(1 raz) Robert Lewandowski (2010)
(1 raz) Artjoms Rudņevs (2012)
(1 raz) Marcin Robak (2017)
(1 raz) Christian Gytkjær (2020)
Sztab szkoleniowy i medyczny w sezonie 2023/2024[8]
Według stanu na 19 marca 2024 Lech Poznań zajmuje 86. miejsce w tym rankingu i jest najwyżej notowaną polską drużyną[30].
Osiem razy zdobył mistrzostwo, trzy razy wicemistrzostwo i sześć razy zajął trzecie miejsce.
Lech zajmuje 5. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy mając następujący bilans (stan na 18 marca 2024)[31]:
Bilans Lecha w Ekstraklasie[32] | ||||||
Mecze | Zwycięstwa | Remisy | Porażki | Bramki + | Bramki – | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|
1843 | 755 | 508 | 580 | 2579 | 2117 | 2410 |
Wyniki ze wszystkich sezonów Lecha[33]:
Sezon | Rozgrywki ligowe | Uwagi | Puchar Polski (rozgrywki centralne) |
Rozgrywki europejskie | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liga | Miejsce | Puchar | Etap | ||||
1922 | klub nie uczestniczył w rozgrywkach mistrzowskich | nie rozgrywano | nie rozgrywano | ||||
1923 | |||||||
1924 | IV | C-klasa (Poznański OZPN; podokręg I)[34] | 3/4 | za Sokołem Wilda i Ruchem Poznań; pierwszy historyczny mecz 29 czerwca z Ruchem Poznań wygrany 5:3 | |||
1925 | C-klasa (Poznański OZPN; grupa III) | ? | za Koroną Łazarz, dalsze miejsce nieustalone, grały także Dyskobolia Grodzisk, Jutrzenka, PKS i Unitas Wolsztyn | ||||
1926 | C-klasa | 1 | 2. miejsce w rozgrywkach półfinałowych o awans do B-klasy | – | |||
1927 | C-klasa | 1 | 1. miejsce w rozgrywkach półfinałowych oraz 1. miejsce w rozgrywkach finałowych i awans do B-klasy | nie rozgrywano | |||
1928 | III | B-klasa (Poznański OZPN; gr. III)[35] | 2/5 | finał pucharu ABC | |||
1929 | B-klasa (Poznański OZPN; gr. II)[36] | 2/6 | |||||
1930 | B-klasa | 1 | 3. miejsce w fazie barażowej o awans do A-klasy, finał Pucharu ABC | ||||
1931 | B-klasa (Poznański OZPN; gr. IV)[37] | 1 | 1. miejsce w fazie barażowej i awans do A-klasy | ||||
1932 | II | A-klasa (Poznański OZPN)[38] | 3/10 | za Legią Poznań i Olimpią Poznań | |||
1933 | A-klasa (Poznański OZPN)[39] | 2/10 | za Legią Poznań | ||||
1934 | A-klasa (Poznański OZPN)[40] | 7/10 | tylko jedna runda rozgrywek (bez rewanżów) | ||||
1935 | A-klasa (Poznański OZPN)[41] | 4/10 | 16 czerwca jedna z najwyższych porażek z HCP Poznań 4:12 | ||||
1936 | A-klasa (Poznański OZPN)[42] | 7/10 | w wyniku reorganizacji 8 najlepszych klubów tworzy ligę okręgową | ||||
1936/1937 | Liga okręgowa (Poznański OZPN)[43] | 3/8 | za HCP Poznań i Legią Poznań | ||||
1937/1938 | Liga okręgowa (Poznański OZPN)[44] | 2/7 | za Legią Poznań | ||||
1938/1939 | Liga okręgowa (Poznański OZPN)[45] | 2/7 | za Legią Poznań | ||||
1940–1945 | Rozgrywki zawieszone z powodu II wojny światowej. | ||||||
1945 | eliminacje do A-klasy | Najwyższe zwycięstwo wyjazdowe: Polonia Leszno – Lech Poznań 1:11 (pierwszy mecz wyjazdowy w rozgrywkach) Najwyższe zwycięstwo: Lech Poznań – Polonia Poznań 18:2 (półfinał) | |||||
1946 | II | A-klasa | 2 | Awans do Mistrzostw Polski 1947 2. miejsce po dodatkowym meczu o 1. miejsce z Wartą Poznań Pierwsze derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem w oficjalnych rozgrywkach. | |||
1947 | MP | Mistrzostwa Polski | 10-12 | 4. miejsce w grupie eliminacyjnej, brak awansu do ścisłego finału, uzyskanie prawa do gry w Lidze w 1948 | |||
1948 | I | Liga | 6/14 | Pierwsze ekstraklasowe derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem. Lech po raz pierwszy został najwyżej sklasyfikowanym klubem z Poznania i Wielkopolski. | |||
1949 | I liga | 3/12 | Teodor Anioła królem strzelców. | ||||
1950 | I liga | 3/12 | Teodor Anioła królem strzelców. | ||||
Najwyższe zwycięstwo w Ekstraklasie: 27 sierpnia 1950: Lech Poznań – Szombierki Bytom 11:1 | |||||||
1951 | I liga | 8/12 | Teodor Anioła królem strzelców. | I runda | |||
1952 | I liga | 5/12 | 5. miejsce w Pucharze Zlotu Młodych Przodowników | 1/16 finału | |||
1953 | I liga | 7/12 | nie rozgrywano | ||||
1954 | I liga | 5/11 | I runda | ||||
1955 | I liga | 9/12 | 1/16 finału | – | |||
1956 | I liga | 8/12 | Runda eliminacyjna | ||||
1957 | I liga | 12/12 | 1/8 finału | ||||
1958 | II | II liga (gr. północna) | 3/12 | nie rozgrywano | |||
1959 | II liga (gr. północna) | 2/12 | |||||
1960 | II liga (gr. północna) | 1/12 | |||||
1961 | I | I liga | 10/12 | ||||
1962 | I liga | 11/14 | 1/16 finału | ||||
1962/1963 | I liga | 14/14 | 1/4 finału | ||||
1963/1964 | II | II liga | 15/16 | 1/8 finału | |||
1964/1965 | III | Liga okręgowa (gr. poznańska) | 1/15 | Awans poprzez baraże. | 1/16 finału | ||
1965/1966 | II | II liga | 14/16 | 1/16 finału | |||
1966/1967 | III | III liga (gr. IV) | 1/16 | 1/16 finału[46] | |||
1967/1968 | II | II liga | 4/16 | 1/2 finału[uwaga 11] | |||
1968/1969 | II liga | 16/16 | 1/16 finału | ||||
1969/1970 | III | III liga (gr. IV) | 2/16 | – | |||
1970/1971 | III liga (gr. IV) | 1/16 | |||||
1971/1972 | II | II liga | 2/16 | ||||
1972/1973 | I | I liga | 12/14 | 1/16 finału | |||
1973/1974 | I liga | 10/16 | 1/16 finału | ||||
1974/1975 | I liga | 9/16 | 1/4 finału | ||||
1975/1976 | I liga | 12/16 | 1/16 finału | ||||
1976/1977 | I liga | 14/16 | 1/2 finału Pucharu Ligi | 1/8 finału | |||
1977/1978 | I liga | 3/16 | 1/2 finału | ||||
1978/1979 | I liga | 7/16 | 1/4 finału | Puchar UEFA | 1/32 finału | ||
1979/1980 | I liga | 10/16 | finał | – | |||
1980/1981 | I liga | 8/16 | 1/16 finału | ||||
1981/1982 | I liga | 11/16 | zwycięstwo | ||||
1982/1983 | I liga | 1/16 | Mirosław Okoński królem strzelców. | 1/2 finału | Puchar Zdobywców Pucharów | 1/8 finału | |
1983/1984 | I liga | 1/16 | finał Superpucharu | zwycięstwo | Puchar Europy | 1/16 finału | |
1984/1985 | I liga | 4/16 | 1/4 finału | Puchar Europy | 1/16 finału | ||
1985/1986 | I liga | 4/16 | 1/8 finału | 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto . | |||
Puchar UEFA | 1/32 finału | ||||||
1986/1987 | I liga | 7/16 | 1/16 finału | 1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto . | |||
1987/1988 | I liga | 9/16 | zwycięstwo | 4. miejsce w grupie Pucharu Intertoto . | |||
1988/1989 | I liga | 6/16 | finał Superpucharu | 1/8 finału | Puchar Zdobywców Pucharów | 1/8 finału | |
1989/1990 | I liga | 1/16 | Andrzej Juskowiak królem strzelców. | 1/8 finału | – | ||
1990/1991 | I liga | 6/16 | Superpuchar | 1/8 finału | 1. miejsce w grupie Pucharu Intertoto . | ||
Puchar Europy | 1/8 finału | ||||||
1991/1992 | I liga | 1/18 | Jerzy Podbrożny królem strzelców. | 1/16 finału | – | ||
1992/1993 | I liga | 1/18 | Superpuchar Piąty tytuł mistrzowski |
1/16 finału | Liga Mistrzów | II runda | |
Wskutek anulowania wyników meczów ostatniej kolejki rozgrywek z udziałem Legii Warszawa i Łódzkiego KS, którym postawiono zarzuty o „niesportową postawę podczas rozgrywek”. Zobacz: niedziela cudów. | |||||||
Jerzy Podbrożny królem strzelców. | |||||||
1993/1994 | I liga | 9/18 | 1/16 finału | Liga Mistrzów | II runda | ||
1994/1995 | I liga | 6/18 | 1/2 finału | – | |||
1995/1996 | I liga | 7/18 | Tysięczny mecz w Ekstraklasie: 15 kwietnia 1996: Górnik Zabrze – Lech Poznań 2:2 |
1/8 finału | |||
1996/1997 | I liga | 11/18 | 1/16 finału | ||||
1997/1998 | I liga | 10/18 | 1/4 finału | ||||
1998/1999 | I liga | 4/16 | 1/16 finału | ||||
1999/2000 | I liga | 16/16 | 1/8 finału Pucharu Ligi | 1/8 finału | Puchar UEFA | I runda | |
2000/2001 | II | II liga | 9/20 | II runda Pucharu Ligi | 1/16 finału | – | |
2001/2002 | II liga | 1/20 | 1/4 finału Pucharu Ligi | 1/8 finału | |||
2002/2003 | I | I liga | 11/16 | 1/8 finału | |||
2003/2004 | I liga | 6/14 | zwycięstwo | ||||
2004/2005 | I liga | 8/14 | Superpuchar | 1/4 finału | Puchar UEFA | I runda kwalif. | |
2005/2006 | I liga | 6/16 | Lech Poznań nie wystąpił o licencję na przyszły sezon i został przesunięty na ostatnie miejsce w tabeli. W sezonie 2006/2007 KKS Lech Poznań, w efekcie fuzji z Amiką Wronki, wystąpił z licencją tego klubu. | 1/2 finału | Puchar Intertoto | II runda | |
2006/2007 | I liga | 6/16 | Piotr Reiss królem strzelców. | 1/4 finału | Puchar Intertoto | II runda | |
1/4 finału Pucharu Ekstraklasy | |||||||
2007/2008 | I liga | 4/16 | faza grupowa Pucharu Ekstraklasy | 1/16 finału | – | ||
2008/2009 | Ekstraklasa | 3/16 | faza grupowa Pucharu Ekstraklasy | zwycięstwo | Puchar UEFA | 1/16 finału | |
2009/2010 | Ekstraklasa | 1/16 | Superpuchar | 1/16 finału | Liga Europy | Runda play-off | |
Robert Lewandowski królem strzelców. | |||||||
2010/2011 | Ekstraklasa | 5/16 | finał Superpucharu | finał | Liga Mistrzów | III runda kwalif. | |
Liga Europy | 1/16 finału | ||||||
2011/2012 | Ekstraklasa | 4/16 | Artjoms Rudņevs królem strzelców. | 1/4 finału | – | ||
2012/2013 | Ekstraklasa | 2/16 | 1/16 finału | Liga Europy | III runda kwalif. | ||
2013/2014 | Ekstraklasa | 2/16 | 1/8 finału | Liga Europy | III runda kwalif. | ||
2014/2015 | Ekstraklasa | 1/16 | finał | Liga Europy | III runda kwalif. | ||
2015/2016 | Ekstraklasa | 7/16 | Superpuchar | finał | Liga Mistrzów | III runda kwalif. | |
Liga Europy | faza grupowa | ||||||
2016/2017 | Ekstraklasa | 3/16 | Superpuchar | finał | – | ||
Marcin Robak królem strzelców. | |||||||
2017/2018 | Ekstraklasa | 3/16 | 1/16 finału | Liga Europy | III runda kwalif. | ||
2018/2019 | Ekstraklasa | 8/16 | 1/16 finału | Liga Europy | III runda kwalif. | ||
2019/2020 | Ekstraklasa | 2/16 | Christian Gytkjær królem strzelców. | 1/2 finału | – | ||
2020/2021 | Ekstraklasa | 11/16 | Pierwsze od 27 lat derby Poznania pomiędzy Wartą a Lechem | 1/4 finału | Liga Europy | faza grupowa | |
2021/2022 | Ekstraklasa | 1/18 | finał | – | |||
2022/2023 | Ekstraklasa | 3/18 | finał Superpucharu[47] | 1/16 finału | Liga Mistrzów | I runda kwalif[22]. | |
Liga Konferencji Europy | 1/4 finału[48] | ||||||
2023/2024 | Ekstraklasa | 5/18 | 1/4 finału | Liga Konferencji Europy | III runda kwalif[49]. |
Poziom ligowy | Liczba sezonów | Sezony |
---|---|---|
I (+ MP) | 62 (+ 1) | 1947-1957, 1961-1963, 1972-2000, 2002- |
II | 19 | 1932-1939, 1946, 1958-1960, 1963/1964, 1965/1966, 1967-1969, 1971/1972, 2000-2002 |
III | 8 | 1928-1931, 1964/1965, 1966/1967, 1969-1971 |
IV | 4 | 1924-1927 |
Stowarzyszenie „Wiara Lecha”[50] – stowarzyszenie kibiców Lecha Poznań, powstałe w 2001, zarejestrowane sądownie w 2004. Jest oficjalnym reprezentantem kibiców Lecha Poznań oraz członkiem założycielem Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców. Posiada także własną drużynę piłkarską. Zajmuje się popularyzacją Lecha Poznań, promowaniem pozytywnych wzorców kibicowania, działaniem na rzecz bezpieczeństwa na meczach Lecha, kierowaniem ruchem kibicowskim oraz organizacją wyjazdów sympatyków Lecha na mecze rozgrywane poza Poznaniem. Podstawą współpracy stowarzyszenia z klubem jest umowa z KKS Lech Poznań, zawiązana w 2006, będąca kontynuacją podobnej umowy zawartej z WKP Lech Poznań. Prezesem Stowarzyszenia Wiara Lecha do 31 sierpnia 2009 roku był Jarosław Kiliński. Tego dnia na walnym zgromadzeniu członków prezesem został wybrany Krzysztof Markowicz. Pełni on jednocześnie funkcję pierwszego prezesa Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców.
26 sierpnia 2013 poznańskie Radio Merkury poinformowało, że członkowie stowarzyszenia podjęli decyzję o samorozwiązaniu organizacji z dniem 31 grudnia 2013[51].
Derbami Poznania zwykło określać się spotkania Lecha z Wartą, lecz te potyczki nie mają wielkiej tradycji. Przed II wojną światową w Poznaniu królowała Warta, zaś w latach 50. miano głównej drużyny w mieście przejął Lech, toteż nie było wielu okazji do spotkań obu klubów na najwyższych szczeblach rozgrywek. Pierwszy derbowy mecz pierwszoligowy między tymi zespołami odbył się w 1948. 20 września 2020, po 25 latach nieobecności Warty w najwyższej lidze, dwa poznańskie kluby ponownie spotkały się na boisku, Lech pokonał Wartę 1:0 po bramce z rzutu karnego w ostatniej minucie spotkania.
Lech miał okazję zagrać derby z jeszcze jedną poznańską drużyną, nieistniejącą już Olimpią Poznań. Do pierwszej potyczki między tymi klubami doszło w II lidze w 1959. Na pierwszoligowe derby między tymi zespołami trzeba było czekać do sezonu 1986/87, kiedy to drużyna Olimpii debiutowała w ekstraklasie. Ostatnie derbowe spotkanie odbyło się w sezonie 1994/95, ponieważ w następnym doszło do fuzji Olimpii z Lechią Gdańsk, wskutek czego powstała Lechia/Olimpia Gdańsk i tym samym skończyły się poznańskie derby między obiema ekipami.
Pierwszy mecz w europejskich pucharach drużyna Lecha Poznań rozegrała 13 września 1978 roku w Duisburgu z tamtejszą MSV, przegrywając 5:0. Pierwsze zwycięstwo przyszło 4 lata później w spotkaniu z islandzkim Vestmannaeyja. Do historii klubu przeszły wygrane z Athletic Bilbao, Panathinaikosem Ateny czy Olympique Marsylia, jak i niezwykle zacięty pojedynek z FC Barceloną, przegrany dopiero w karnych. Przez lata piłkarze Kolejorza nie potrafili przejść dwóch przeciwników w rozgrywkach. Dopiero w 2008 w Pucharze UEFA zdołali przejść zwycięską drogę od I rundy eliminacyjnej do III rundy zasadniczej. W 2010 roku po wygranej w dwumeczu z Dnipro Dniepropietrowsk awansował do fazy grupowej Ligi Europejskiej, gdzie grał z takimi zespołami jak Juventus F.C. czy Manchester City i dotarł do trzeciej rundy.
W sezonie 2015/2016 jako Mistrz Polski Lech przystąpił do rywalizacji w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W ramach drugiej rundy eliminacyjnej pokonał w dwumeczu Mistrza Bośni i Hercegowiny 3:0 (2:0 na wyjeździe). W III rundzie trafił na najwyżej notowane FC Basel i odpadł po dwóch porażkach (1:3 w Poznaniu oraz 0:1 na St. Jakob-Park). Zgodnie z regulaminem trafił do ostatniej fazy eliminacji Ligi Europy w której to wyeliminował Mistrza Węgier Videoton FC, wygrywając oba mecze (1:0 na wyjeździe oraz 3:0 na Inea Stadionie). W fazie grupowej ograł we Włoszech Fiorentinę 2:1 po golach Macieja Gajosa i Dawida Kownackiego, stając się tym samym pierwszą polską drużyną w historii tryumfującą na Półwyspie Apenińskim. W sezonie 2020/21 Lech przeszedł wszystkie rundy kwalifikacyjne i awansował do grupy Ligi Europy. W grupie D Lech zdobył tylko 3 punkty, pokonując u siebie 3:1 Standard Liège i zajął 4. miejsce.
Do gry w europejskich pucharach w sezonie 2022/2023 Lech przystąpił jako mistrz Polski. W pierwszej rundzie eliminacji Ligi Mistrzów, przegrał w dwumeczu 2:5 z Karabachem Agdam i odpadł z walki o fazę grupową tychże rozgrywek[22]. Swoją grę kontynuował w eliminacjach Ligi Konferencji Europy po których awansowali do fazy grupowej tych rozgrywek dzięki pokonaniu odpowiednio w drugiej, trzeciej i czwartej rundzie Dinamo Batumi, Vikingura Rejkjawik i Dudelange. W grupie C Lech trafił na Villarreal, Hapoel Beer Sheva i Austrię Wiedeń, mistrz Polski zgromadził 9 punktów i zajął 2. miejsce w grupie. W fazie pucharowej drużyna Lecha pokonała w dwumeczu Bodo/Glimt i Djurgardens. Przygoda z europejskimi pucharami w sezonie 2022/2023 zakończyła się w ćwierćfinale po porażce w dwumeczu z Fiorentiną 6:4 (przegrał 1:4 u siebie i wygrał 2:3 na wyjeździe). Nadzieje na podobnie dobry wynik w sezonie 2023/2024 zostały pogrzebane sensacyjną porażką Kolejorza ze słowackim klubem Spartak Trnawa w trzeciej rundzie eliminacji Ligi Konferencji Europy UEFA[52].
Do sukcesów należy dodać dwa zwycięstwa w grupach w Pucharze Lata, w 1986 i 1990. Część meczów rozegrano w ramach promocji klubu na boiskach wielkopolskich miast: Szamotuł, Śremu i Wrześni. Po zmianie formuły rozgrywek i nazwy na Puchar Intertoto, lechici nie odnieśli sukcesów.
Lech debiutował w Pucharze Polski spotkaniem z Pomorzaninem Toruń w sezonie 1950/51, przegrywając 1:0. Pierwszy znaczący sukces uzyskała druga drużyna Lecha, kiedy to w edycji 1967/68 doszła do półfinału, a na jej drodze stanął Górnik Zabrze. Dwanaście lat później poznański zespół zmierzył się w częstochowskim finale z warszawską Legią. Mecz został zapamiętany przez kibiców nie tylko z rozmiarów porażki, aż 5:0, ale również z agresywności walk toczonych pomiędzy wrogimi fanami na mieście i na stadionie. W sezonie 1981/82 na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu Lech sięgnął po Puchar Polski pokonując Pogoń Szczecin 1:0. Po dwóch latach udało powtórzyć sukces. Tym razem lechici zwyciężyli w Warszawie z Wisłą Kraków 3:0.
W 1988 Lech zdobył trofeum w Łodzi, rewanżując się Legii w karnych. W edycji 1994/95 Lech był blisko dotarcia do finału, jednak musiał uznać wyższość piłkarzy GKS-u Katowice podczas serii rzutów karnych. Po 9 latach poznaniacy, po pokonaniu w dwumeczu Legii, znowu mogli się cieszyć ze zwycięstwa w Pucharze Polski. W finale na Stadionie Śląskim w sezonie 2008/09 lechici pokonali 1:0 chorzowski Ruch, zdobywając tym samym piąty w historii Puchar Polski. Dwa lata później Lech był po raz drugi finalistą Pucharu, na drodze jego stanęła Legia Warszawa. Lech ostatecznie przegrał w karnych 4:5, po 90 minutach był remis 1:1. W sezonie 2014/15 na Stadionie Narodowym Lech kolejny raz przegrał finał z Legią (1:2). Lech Poznań w sezonie 2015/16 po raz drugi z rzędu przegrał finał z Legią Warszawa (0:1). Sezon 2016/17 to trzeci z rzędu przegrany finał Pucharu Polski, Kolejorz uległ Arce Gdynia (1:2).
W sezonie 2017/2018 Lech odpadł na poziomie 1/16 finału przegrywając z Pogonią Szczecin 3:0. Sezon 2018/2019 to kolejna porażka w tym samym etapie tym razem z Rakowem Częstochowa wynikiem 1:0. Kolejny sezon przyniósł lepszy rezultat czyli awans do półfinału gdzie nadeszła niestety porażka z Lechią Gdańsk po rzutach karnych. Sezon 2020/2021 to znowu porażka z Rakowem Częstochowa tym razem na etapie ćwierćfinału wynikiem 2:0.
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
2 | OB | Joel Pereira |
3 | OB | Alex Douglas |
5 | OB | Elias Andersson |
7 | PO | Afonso Sousa |
8 | PO | Ali Gholizadeh |
9 | NA | Mikael Ishak (kapitan) |
10 | PO | Patrik Wålemark (wypożyczony z Feyenoord) |
11 | PO | Daniel Håkans |
15 | OB | Michał Gurgul |
16 | OB | Antonio Milić |
17 | NA | Filip Szymczak |
18 | OB | Bartosz Salamon |
19 | NA | Bryan Fiabema |
20 | OB | Ian Hoffmann |
21 | PO | Dino Hotić |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
22 | PO | Radosław Murawski |
23 | OB | Miha Blažič |
24 | PO | Filip Jagiełło |
25 | OB | Filip Dagerstål |
28 | OB | Filip Borowski |
31 | BR | Mateusz Mędrala |
35 | BR | Filip Bednarek |
41 | BR | Bartosz Mrozek |
43 | PO | Antoni Kozubal |
50 | PO | Adriel Ba Loua |
54 | PO | Filip Wilak |
55 | OB | Maksymilian Pingot |
56 | PO | Kornel Lisman |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Krzysztof Bąkowski (w Stali Rzeszów do 30.06.2025) |
3 | PO | Ksawery Kukułka (w Wiśle Płock do 30.06.2025) |
23 | PO | Maksymilian Dziuba (w GKS Tychy do 30.06.2025)| |
23 | BR | Mateusz Pruchniewski (w Pogoni Siedlce do 30.06.2025) |
70 | OB | Bartosz Tomaszewski (w Stali Stalowa Wola do 30.06.2025) |
74 | PO | Jakub Antczak (w GKS Katowice do 30.06.2025) |
|
|
|
|
Lista obejmuje zmiany trenerów spowodowane zawieszeniem pierwszego trenera przez władze ligi, kiedy to w zastępstwie zawieszonego trenera zespołem kierował asystent. Zawiera liczne poprawki względem zestawienia ze strony klubowej, które są oparte na publikacjach wymienionych w bibliografii u dołu strony.
|
Źródło[55]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.