Loading AI tools
Djurgårdens IF Fotboll (znany też jako Djurgården [wym. /ˈjʉːr.ˈɡoːɖɛn/; oficjalnie: Djurgårdens Idrottsförening, lub DIF) – szwedzki klub piłkarski z siedzibą w Sztokholmie (wyspa Djurgården), założony 12 marca 1891[1]. Stadionem klubu jest Tele2 Arena, położony w dzielnicy Sztokholmu Johanneshov[2]. Największymi rywalami klubu są AIK Fotboll i Hammarby IF[3].
| Pełna nazwa |
Djurgårdens Idrottsförening Fotboll | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Blåränderna (Niebieskie Paski) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
12 marca 1891 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Siedziba | |||
| Adres |
Valhallavägen 104, 11433 Sztokholm | ||
| Stadion | |||
| Prezes |
Lars-Erik Sjöberg | ||
| Trener |
Kim Bergstrand, | ||
| Asystent trenera |
Hugo Berggren | ||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Djurgårdens IF został założony 12 marca 1891 w kawiarni przy Alberget 4A na wyspie Djurgården w Sztokholmie. Pierwsze boisko wybudowano w 1896, a wydział piłkarski Djurgårdens IF został utworzony w 1899 przy udziale byłego gracza GAIS Teodora Anderssona[4]. Djurgårdens IF swój pierwszy mecz rozegrał w lipcu 1899, przegrywając 1:2 z AIK Fotboll[4].
W sezonie 2022/2023 Djurgårdens IF wygrał swoją grupę w Lidze Konferencji Europy UEFA (16 punktów w grupie z KAA Gent, Molde FK i Shamrock Rovers F.C.)[5]. W 1/8 finału Szwedzi odpadli z Lechem Poznań (0:2 i 0:3)[6].
- Mistrzostwo Szwecji
- Superettan
- Zdobywcy (1 raz): 2000
- Dywizja 1.
- Zdobywcy (3 razy): 1987, 1994, 1998
- 2. miejsce (1 raz): 1997
- Svenska serien
- 2. miejsce (1 raz): 1911/1912
- Puchar Szwecji
- Zdobywcy (5 razy): 1989–1990, 2002, 2004, 2005, 2017–2018
- 2. miejsce (4 razy): 1951, 1974–1975, 1988–1989, 2012–2013
- Svenska Mästerskapet
- Zdobywcy (4 razy): 1912, 1915, 1917, 1920
- 2. miejsce (7 razy): 1904, 1906, 1909, 1910, 1913, 1916, 1919
- Corinthian Bowl
- Zdobywcy (1 raz): 1910
- 2. miejsce (2 razy): 1908, 1911
- Rosenska Pokalen
- 2. miejsce (1 raz): 1902
- Wicanderska Välgörenhetsskölden
- Zdobywcy (4 razy): 1907, 1910, 1913, 1915
- 2. miejsce (3 razy): 1908, 1914, 1916
- Nordic Cup
- 2. miejsce (1 raz): 1959–1962
- Wygrana: Allsvenskan: 9:1 z Hammarby IF (13 sierpnia 1990)
- Porażka: Allsvenskan: 1-11 z IFK Norrköping (14 października 1945)
- Najwyższa frekwencja (ogólnie): Råsunda: 48 894 z IFK Göteborg (11 października 1959)
- Najwyższa frekwencja (u siebie): Stadion Olimpijski w Sztokholmie: 21 995 z AIK Fotboll (16 sierpnia 1946)
- Najwięcej występów: Allsvenskan: 312, Sven Lindman (1965–1980)
- Najwięcej strzelonych goli: Allsvenskan: 70, Gösta 'Knivsta' Sandberg (1951–1966)
Djurgårdens IF jest jednym z najbardziej wspieranych klubów w Szwecji, a większość jego kibiców mieszka w Sztokholmie i jego przedmieściach[3]. Fanklub Djurgårdens IF został założony w 1981 roku pod nazwą Niebiescy Święci. Od 1997 roku nosi nazwę Järnkaminerna, czyli (Żelazne Piece). Najstarszą aktywną grupą ultras jest Ultra Caos Stockholm, która powstała w 2003 i jest pod dużym wpływem południowoeuropejskiej kultury kibiców[7].
Znanymi kibicami klubu są m.in.: muzyk Joakim Thåström[8], biznesmen Stefan Persson[9], astronauta Christer Fuglesang[10] i król Szwecji Karol XVI Gustaw[11].
Piłkarze Djurgårdens IF swoje mecze rozgrywali na Stadionie Olimpijskim w Sztokholmie, który może pomieścić od 13 145 do 14 500 kibiców. Został wybudowany na Igrzyska Olimpijskie w 1912 roku. Po Igrzyskach na stadionie swoje mecze rozgrywał największy rywal zespołu Djurgårdens IF, czyli AIK Fotboll. Po ich wyprowadzce w 1936, stadion do 2013 był areną zmagań Djurgårdens IF. Obecnie mecze rozgrywane są na stadionie Tele2 Arena, który może pomieścić ponad 30 000 ludzi[12].
Obecny skład
- 31 sierpnia 2024[13]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 2 | OB |  Piotr Johansson |
| 3 | OB | Marcus Danielson |
| 4 | OB | Jacob Une Larsson |
| 5 | OB |  Miro Tenho |
| 6 | PO | Rasmus Schüller |
| 7 | PO | Magnus Eriksson (captain) |
| 8 | PO | Albin Ekdal |
| 9 | PO |  Haris Radetinac |
| 11 | NA |  Deniz Hümmet |
| 13 | PO | Daniel Stensson |
| 14 | PO | Besard Šabović |
| 15 | NA | Oskar Fallenius |
| 16 | PO |  Tobias Gulliksen |
| 17 | OB |  Peter Therkildsen |
Piłkarze na wypożyczeniu
- Stan na 3 listopada 2020[1]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| OB | Jacob Une Larsson (w Panetolikos GFS do 30 czerwca 2023) | |
| OB | Axel Wallenborg (w Akademisk BK do 30 czerwca 2023) |
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| PO |  Albion Ademi (w IFK Värnamo do 31 grudnia 2023) |
| Sezon | Liga | Gracz(e) | Gole[14] |
|---|---|---|---|
| 1999 | Allsvenskan | Sharbel Touma | 8 |
| 2000 | Superettan | Samuel Wowoah | 12 |
| 2001 | Allsvenskan | Jones Kusi-Asare | 7 |
| 2002 | Kim Källström | 12 | |
| 2003 | Kim Källström | 14 | |
| 2004 | Andreas Johansson | 11 | |
| 2005 | Jones Kusi-Asare | 12 | |
| 2006 | Jones Kusi-Asare, Mattias Jonson | 6 | |
| 2007 |  Thiago Quirino | 8 | |
| 2008 | Sebastian Rajalakso | 7 | |
| 2009 | Patrik Haginge,  Hrvoje Milić, Sebastian Rajalakso, Daniel Sjölund, Christer Youssef | 3 | |
| 2010 |  Kennedy Igboananike | 9 | |
| 2011 | Kennedy Igboananike, Joona Toivio |
6 | |
| 2012 |  Erton Fejzullahu |
7 | |
| 2013 | Amadou Jawo |
12 | |
| 2014 | Erton Fejzullahu |
9 | |
| 2015 |  Nyasha Mushekwi |
12 | |
| 2016 |  Michael Olunga |
12 | |
| 2017 | Magnus Eriksson |
14 | |
| 2018 |  Aliou Badji, Tino Kadewere |
8 | |
| 2019 |  Mohamed Buya Turay |
15 | |
| 2020 | Fredrik Ulvestad |
11 | |
| 2021 |  Edward Chilufya |
8 | |
| 2022 | Victor Edvardsen |
9 | |
- Djurgårdens IF – klub hokejowy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
