Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Rejonu Uzupełnień Małkinia (KRU Małkinia) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
PKU 15 pp |
| Komendanci | |
| Ostatni |
mjr piech. Adam Wilczyński |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość |
DOGen. Lublin |
| Skład |
PKU typ II |
We wrześniu 1919 roku na terytorium Okręgu Generalnego Lublin utworzono Powiatową Komendę Uzupełnień 15 pułku w Ostrowi Łomżyńskiej. PKU 15 pp podlegała Dowództwu OGen. Lublin w Lublinie i obejmowała swoją właściwością powiaty: ostrowski, wysokomazowiecki i węgrowski. Powiaty ostrowski i wysokomazowiecki zostały wyłączone z PKU Łomża, natomiast powiat węgrowski z PKU Siedlce[2][3].
15 listopada 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU 15 pp otrzymała nazwę „Powiatowa Komenda Uzupełnień Ostrów Łomżyński” i została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. PKU Ostrów Łomżyński obejmowała swoją właściwością powiaty: ostrowski i węgrowski oraz powiat sokołowski wyłączony z PKU 22 pp w Siedlcach. Dotychczasowy powiat wysokomazowiecki został włączony do PKU Białystok. W każdym z miast powiatowych rezydował oficer ewidencyjny[4][5][6][7].
18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[8], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[7]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[9][10]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[11].
Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[9]. W skład PKU Ostrów Łomżyński wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[9]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[12][13][14].
12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[15].
Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Ostrów Łomżyńska normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[16]
13 marca 1928 roku minister spraw wojskowych wydał rozkaz B. Og. Org. 980 Org. w sprawie przeniesienia PKU Ostrów Mazowiecka do Małkini i zmiany nazwy na PKU Małkinia. Termin przeniesienia miał ustalić dowódca Okręgu Korpusu Nr I[17].
W marcu 1930 roku PKU Małkinia była nadal podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie i administrowała powiatami: ostrowskim, węgrowskim i sokołowskim[18]. W grudniu tego roku komenda posiadała skład osobowy typ II[16].
31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[19].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Małkinia została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Małkinia przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[20], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[21]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Małkinia normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[22].
Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: ostrowski, węgrowski i sokołowski[1].
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU Ostrów Łomżyńska oraz PKU i KRU Małkinia, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
| Komendanci | ||
|---|---|---|
| Stopień, imię i nazwisko | Okres pełnienia funkcji | Kolejne stanowisko służbowe (dalsze losy) |
| tyt. płk piech. Bronisław Kapliński | był w VIII 1922[23][5][6] – II 1926[24] | dyspozycja dowódcy OK I |
| mjr / ppłk piech. Franciszek Siłakowski[uwaga 1] | II 1926[29] – I 1928[30] | dyspozycja dowódcy OK I |
| ppłk piech. Rajmund Rada | IV 1928[31] – 28 II 1929[32] | stan spoczynku |
| mjr piech. Witold Ryszard Borysewicz[uwaga 2] | III 1929[34][35] – 30 IV 1933[36] | stan spoczynku |
| mjr piech. Eugeniusz Ignacy Łepkowski | VI 1933[37] – VII 1935[38] | dyspozycja dowódcy OK I |
| mjr piech. Adam Wilczyński | VIII 1935[39] – IX 1939[40] | dowódca batalionu „Wilk” |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1919–1920 | |||
|---|---|---|---|
| zastępca komendanta | kpt. Roman Żmudzki | 11 IX 1919[41] – 5 II 1920[42] | 43 pp |
| kpt. Roman Krzyżanowski | od I 1920 | ||
| ppor. Jan Czajewicz | do 5 II 1920[42] | PKU 36 pp | |
| oficer ewidencyjny na powiat ostrowski | urzędnik wojsk. XI rangi Franciszek Ungeheuer | od 5 II 1920[43] | |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[44][6] | |||
| I referent | por. piech. Stanisław Stomma | 1923 – X 1925 | II referent |
| mjr piech. Stanisław Jaster | X 1925[45] – II 1926[46] | kierownik I referatu PKU Mińsk Mazowiecki | |
| II referent | urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Władysław Kandybowicz | do X 1925 | młodszy referent |
| por. piech. Stanisław Stomma | X 1925[45] – II 1926 | kierownik II referatu | |
| młodszy referent | por. kanc. Władysław Kandybowicz | X 1925[45] – II 1926 | referent |
| młodszy referent | por. kanc. Władysław Kandybowicz | ||
| oficer instrukcyjny | kpt. piech. Stefan Steblecki | 1923 – 1924 | |
| oficer ewidencyjny na powiat ostrowski | urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Franciszek I Ungeheuer | 1923 – 1924 | |
| oficer ewidencyjny na powiat sokołowski | urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Stanisław Bugaj | 1923 – 1924 | |
| oficer ewidencyjny na powiat węgrowski | urzędnik wojsk. XI rangi Józef Gilewicz | 1923 | |
| chor. Michał Watrach[uwaga 3] | od II 1925 | ||
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[48][49][50][51][52] | |||
| kierownik I referatu | mjr piech. Witold Ryszard Borysewicz | IV 1928[53] – III 1929 | komendant PKU |
| mjr art. Adam Rudolf Machnowski | III[54] – VIII 1929[55] | dyspozycja dowódcy OK I | |
| kpt. piech. Lubomir Jerzy Szychulski[uwaga 4] | IX 1930[57] – VII 1935 | dyspozycja dowódcy OK I[38] | |
| kpt. piech. Mieczysław Józef Różycki | VIII 1935[39] – VI 1938 | kierownik I referatu KRU | |
| kierownik II referatu | por. piech. Stanisław Stomma | od II 1926 | |
| por. kanc. Stanisław Bugaj | był w 1928 – VIII 1929[58] | dyspozycja dowódcy OK I | |
| kpt. piech. Lubomir Jerzy Szychulski | XII 1929[59] – IX 1930 | kierownik I referatu | |
| por. kanc. Władysław Kandybowicz[uwaga 5] | IX 1930[61] – 31 XII 1933[62] | stan spoczynku | |
| kpt. art. Stanisław I Janicki | I – 30 XI 1934[63] | stan spoczynku | |
| referent | por. kanc. Władysław Kandybowicz | II 1926 – IX 1930 | kierownik II referatu |
| Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[40][uwaga 6] | |||
| kierownik I referatu ewidencji | kpt. piech. Mieczysław Józef Różycki[uwaga 7] | 1938 – 1939 | |
| kierownik II referatu uzupełnień | kpt. adm. (piech.) Piotr Marcinkiewicz[uwaga 8] | 1939 | w niemieckiej niewoli |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
