Loading AI tools
fiński kierowca rajdowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harri Rovanperä (ur. 8 kwietnia 1966 w Jyväskyli) – fiński kierowca rajdowy. Był fabrycznym kierowcą zespołów SEAT, Peugeot, Mitsubishi i Red Bull Škoda Team. W swojej karierze jeździł z takimi pilotami jak: Risto Pietiläinen, Juha Repo czy Voitto Silander. Nosi przydomek "Rovis".
 Harri Rovanperä podczas Rajdu Finlandii 2001 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Sezon 1993-2006 | |
| Seria | |
| Zespół | |
| Sukcesy | |
| |
Swoją karierę rajdową Rovanperä rozpoczął 1989 roku, a jego pierwszym samochodem był Sunbeam Avenger. W sierpniu 1993 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata jadąc samochodem Opel Manta 2.0 E. Debiutanckiego Rajdu Finlandii jednak nie ukończył. W 1995 roku został mistrzem Finlandii w grupie A.
W 1997 roku Rovanperä został członkiem zespołu SEAT-a. W listopadzie 1999 roku podczas Rajdu Wielkiej Brytanii 1999 po raz pierwszy w karierze stanął na podium w rajdzie mistrzostw świata. Zajął wówczas trzecie miejsce. W latach 2001–2004 startował w zespole Peugeota. W lutym 2001 wygrał swój jedyny rajd w mistrzostwach świata, Rajd Szwecji 2001. W sezonie 2005 był członkiem zespołu Mitsubishi, a w sezonie 2006 zaliczył cztery starty w barwach zespołu Red Bull Škoda Team.
W swojej karierze Rovanperä wygrał jeden rajd w mistrzostwach świata, 15 razy stawał na podium, zdobył w nich 171 punktów i wygrał 77 odcinków specjalnych[1].
Rovanperä urodził się w mieście Jyväskylä, będącym od 1951 roku siedzibą Rajdu Finlandii. Dzięki bliskiej odległości tego rajdu od jego domu zaczął interesować się rajdami. Mając 10 lat nauczył się jeździć samochodem. Początkowo startował w lokalnych rajdach klasy B, a następnie w rajdach klasy A[2]. Jego pierwszym rajdowym samochodem był Sunbeam Avenger, którym rozpoczął starty w 1989 roku. W 1991 roku przesiadł się do Forda Escorta RS200, którym startował w mistrzostwach Finlandii[3]. W sierpniu 1993 roku Rovanperä zadebiutował w mistrzostwach świata. Pojechał Oplem Mantą 2.0 E w Rajdzie Finlandii. Rajdu jednak nie ukończył. Wycofał się na 16. odcinku specjalnym[4]. W 1994 roku Rovanperä przesiadł się do N-grupowego Mitsubishi Galanta VR-4. W swoim debiucie w Mitsubishi wygrał grupę N. W całym sezonie zajął ostatecznie czwartą pozycję w mistrzostwach Finlandii grupy N[3]. W sierpniu 1994 wystartował Galantem w Rajdzie Finlandii. Zajął w nim dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej oraz trzecie w grupie N[5].
W 1995 roku Rovanperä zmienił samochód. Rozpoczął starty Oplem Astrą GSI 16V. W mistrzostwach Finlandii w sezonie 1995 wygrał w pięciu rajdach, a w jednym przyjechał na drugiej pozycji. Dzięki takim wynikom wywalczył mistrzostwo Finlandii w grupie a. Wystartował także w swoim pierwszym zagranicznym rajdzie, angielskim Pirelli Rally, w którym zajął trzecią pozycję. W 1996 roku Rovanperä jeździł dwoma samochodami: Fordem Escortem RS Cosworth oraz Mitsubishi Lancerem Evo III. Jadąc tym drugim zwyciężył w Rajdzie Szkocji[3]. W tym samym roku wystartował Escortem w Rajdzie Finlandii, którego nie ukończył z powodu awarii skrzyni biegów[6]. W drugiej połowie roku podpisał kontrakt z zespołem SEAT-a. W listopadzie pojechał SEAT-em Ibizą GTI 16V w Rajdzie Wielkiej Brytanii i zajął nim ósme miejsce w klasyfikacji generalnej[7].
W sezonie 1997 Rovanperä pojechał w dziesięciu rajdach mistrzostw świata wraz z pilotem Voitto Silanderem. Sezon rozpoczął od udziału w styczniowym Rajdzie Monte Carlo, w którym dojechał na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej[8]. Dwóch kolejnych rajdów, w których brał udział, nie ukończył. W Rajdzie Portugalii awarii uległ silnik w SEACIE Rovanpery, a w Rajdzie Hiszpanii fiński kierowca uległ wypadkowi. Następnie Rovanperä był ósmy w Rajdzie Argentyny, a Rajdu Nowej Zelandii nie ukończył na skutek wypadku. Z kolei w sierpniu 1997 był dziesiąty w Rajdzie Finlandii[9]. We wrześniu 1997 Rovanperä osiągnął najlepszy wynik nie tylko w sezonie, ale i w dotychczasowej karierze. Rajd Indonezji ukończył na siódmej pozycji w klasyfikacji generalnej[10]. W ostatnich trzech rajdach sezonu 1997, Rajdzie Włoch, Rajdzie Australii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, Rovanperä dwukrotnie był dziesiąty i raz dziewiąty (w Wielkiej Brytanii)[9].
Sezon 1998 Rovanperä rozpoczął od startu w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. W rajdzie tym dojechał na jedenastej pozycji[11]. W lutym wystartował w Rajdzie Szwecji, jednak nie ukończył go na skutek awarii silnika[12]. Natomiast w swoim trzecim starcie w sezonie 1998, w Rajdzie Safari, Rovanperä zdobył swoje pierwsze punkty w karierze w mistrzostwach świata. Zdobył ich dwa za zajęcie piątego miejsca w klasyfikacji generalnej rajdu. W rajdzie tym startował już nowszą wersją SEAT-a Ibizy, Evo 2[13]. Przed marcowym Rajdem Portugalii Rovanperä zmienił pilota. Voitto Silandera zastąpił Risto Pietiläinen. Rovanperä nie ukończył jednak zarówno portugalskiego rajdu, jak i dwóch następnych: Rajdu Hiszpanii i Rajdu Argentyny. Przyczyna odpadnięcia w nich była taka sama – awaria silnika w SEACIE[9]. Ibizą Rovanperä wystartował jeszcze w dwóch imprezach: Rajdzie Grecji (piętnaste miejsce) i Rajdzie Nowej Zelandii (trzynaste miejsce)[14]. W sierpniu 1998 zespół SEATA zaprezentował nowy model, samochód WRC, SEAT Córdoba WRC. Rovanperä zadebiutował w nowym samochodzie w Rajdzie Finlandii i zajął w nim jedenastą pozycję[15]. Do końca sezonu Rovanperä pojechał Córdobą WRC jeszcze w trzech rajdach. W Rajdzie Sanremo uległ wypadkowi. W Rajdzie Australii był jedenasty, a w Rajdzie Wielkiej Brytanii – szósty, dzięki czemu zdobył swój trzeci punkt w mistrzostwach świata w sezonie[9].
W pierwszym rajdzie sezonu 1999, Rajdzie Monte Carlo Rovanperä zajął siódmą pozycję[16]. W kolejnym rajdzie, Rajdzie Szwecji, był szesnasty. Natomiast w lutym, w Rajdzie Safari, zdobył swój pierwszy punkt w sezonie 1999 poprzez zajęcie szóstej lokaty[14]. Następne sześć rajdów były dla Rovanpery nieudane. W marcowym Rajdzie Portugalii uległ wypadkowi i wycofał się z rajdu. W asfaltowych, Rajdzie Hiszpanii i Rajdzie Francji zajmował miejsca poza czołową dziesiątką – odpowiednio czternaste i trzynaste. Z kolei Rajdu Argentyny, Rajdu Grecji i Rajdu Nowej Zelandii nie ukończył[9]. W sierpniu 1999 SEAT zaprezentował nową wersję SEAT-a Córdoby WRC, Evolution 2. W nowym modelu dokonano wielu poprawek, w tym zamontowano nową turbosprężarkę, a także ulepszono zawieszenie i silnik[17]. Za kierownicą nowej Córdoby Rovanperä pojechał w Rajdzie Finlandii. Zajął w nim piąte miejsce, a szóste zajął jego partner z zespołu SEAT-a, Toni Gardemeister[18]. Także w kolejnym rajdzie, Rajdzie Chin, Rovanperä był piąty. W październiku, w Rajdzie Sanremo zajął szesnastą pozycję, a w listopadzie, w Rajdzie Australii był szósty[9]. W ostatnim rajdzie sezonu 1999, Rajdzie Wielkiej Brytanii, Rovanperä po raz pierwszy w karierze stanął na podium w mistrzostwach świata. Zajął trzecie miejsce i przegrał jedynie z Richardem Burnsem i Juhą Kankkunenem[19]. W całym sezonie 1999 Fin zdobył 10 punktów i zajął dziewiątą lokatę w klasyfikacji generalnej mistrzostw świata[20].
W sezonie 2000 Rovanperä wziął udział tylko w czterech rajdach mistrzostw świata. W lutym 2000 jadąc SEAT-em Córdobą był dwunasty w Rajdzie Szwecji[14]. W marcu 2000 wystartował w Rajdzie Portugalii za kierownicą prywatnej Toyoty Corolli WRC. Zajął w nim czwarte miejsce i przegrał tylko z trzema kierowcami zespołów fabrycznych: Richardem Burnsem, Marcusem Grönholmem i Carlosem Sainzem[21]. W sierpniowym Rajdzie Finlandii Rovanperä także pojechał Toyotą Corollą WRC. W zawodach tych stanął na podium, po raz drugi w karierze. Przegrał z Grönholmem o ponad minutę i z drugim Colinem McRae o 3,4 sekundy[22]. W 2000 roku Rovanperä pojechał jeszcze w Rajdzie Wielkiej Brytanii, w którym był dziesiąty[23].
W grudniu 2000 roku Rovanperä podpisał kontrakt z zespołem Peugeota. W sezonie 2001 miał być trzecim kierowcą obok Gilles'a Panizziego i startować jedynie w rajdach szutrowych, podczas gdy Francuz w asfaltowych. Partnerami Rovanpery w Peugeocie zostali rodak Marcus Grönholm i Francuz Didier Auriol[24]. Swój debiut w Peugeocie 206 WRC Rovanperä zaliczył w lutym 2001. W Rajdzie Szwecji odniósł swoje jedyne zwycięstwo w karierze. Wygrał o 27,9 sekundy ze Szwedem Thomasem Rådströmem i 37 sekund z Hiszpanem Carlosem Sainzem[25]. Trzech następnych rajdów Fin jednak nie ukończył. W marcowym Rajdzie Portugalii awarii uległ silnik, a z Rajdu Argentyny i Rajdu Cypru wyeliminowały go awarie zawieszenia[9]. W czerwcu 2001 Rovanperä po raz drugi w sezonie stanął na podium. Dojechał do mety na trzecim miejscu za Colinem McRae i Petterem Solbergiem[26]. Z kolei w lipcowym Rajdzie Safari przegrał jedynie z rodakiem Tommim Mäkinenem[27]. W sierpniu, w Rajdzie Finlandii Rovanperä zajął czwartą pozycję, a we wrześniu był trzeci w Rajdzie Nowej Zelandii. W następnych dwóch rajdach, asfaltowych, Rajdzie Włoch i Francji, pojechał Peugeotem 206 WRC, przygotowanym przez zespół HF Grifone. W obu tych rajdach nie zdobył punktów do mistrzostw świata zajmując kolejno jedenastą i siódmą pozycję[9]. Na początku listopada Rovanperä był czwarty w Rajdzie Australii[28]. W ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Wielkiej Brytanii, fińska dwójka kierowców Peugeota, Grönholm i Rovanperä, zajęli dwa pierwsze miejsca. Dzięki temu zespół Peugeota wywalczył mistrzostwo świata w klasyfikacji generalnej producentów[29]. W sezonie 2001 Rovanperä zdobył 36 punktów. Zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, najwyższe w swojej karierze[30].
W pierwszym rajdzie sezonu 2002, asfaltowym Rajdzie Monte Carlo, Rovanperä pojechał Peugeotem wynajętym od prywatnego zespołu Bozian Racing. Wycofał się jednak na 7. odcinku specjalnym z powodu awarii układu kierowniczego[31]. W lutym, w Rajdzie Szwecji, zajął drugie miejsce. Przegrał jedynie z partnerem z zespołu Peugeota, Marcusem Grönholmem[32]. W kolejnych dwóch rajdach, asfaltowych Rajdzie Francji (był jedenasty) i Hiszpanii (był siódmy) Rovanperä ponownie pojechał samochodem z Bozian Racing. W kwietniu 2002 Rovanperä był czwarty w Rajdzie Cypru, a w maju 2002 nie ukończył Rajdu Argentyny na skutek awarii silnika. W czerwcu zajął czwarte miejsce w Rajdzie Grecji, a w lipcu drugie w Rajdzie Safari[9]. Po kenijskich zawodach nowym pilotem Rovanpery został Voito Silander, gdyż Risto Pietiläinen musiał poddać się operacji tętniaka[33]. Jadąc z nowym pilotem Rovanperä nie ukończył pierwszych dwóch rajdów. W Rajdzie Finlandii stracił koło, a w Rajdzie Niemiec uległ wypadkowi[9]. We wrześniu 2002 po raz czwarty w sezonie pojechał Peugeotem z Bozian Racing i w asfaltowym Rajdzie Włoch był dziewiąty[34]. W październiku 2002 kierowcy Peugeota zajęli dwa pierwsze miejsca na podium. Wygrał Grönholm, który został mistrzem świata, a Rovanperä był drugi[35]. Na przełomie października i listopada fińska para kierowców z Peugeota znów zwyciężyła w rajdzie. Ponownie pierwszy był Grönholm, a Rovanperä zajął drugie miejsce[36]. W ostatnim rajdzie w sezonie 2002, Rajdzie Wielkiej Brytanii, Rovanperä pojechał z powracającym po rehabilitacji, Risto Pietiläinenem i w rajdzie tym zajął siódmą lokatę[37]. Sezon 2002 zakończył na siódmym miejscu w klasyfikacji generalnej z 30 zdobytymi punktami[38].
W sezonie 2003 Rovanperä zrezygnował ze startów w rajdach asfaltowych i pojechał tylko w rajdach szutrowych[14]. Pierwszych trzech rajdów w sezonie 2003, w których pojechał, nie ukończył. Na 8. odcinku specjalnym Rajdu Szwecji uległ wypadkowi. Z kolei z Rajdu Turcji wyeliminowała go awaria tylnej osi. Natomiast na 14. odcinku specjalnym Rajdu Nowej Zelandii Rovanperä na tyle uszkodził samochód, iż musiał wycofać się z rajdu[9]. Pierwszym ukończonym rajdem w sezonie 2003 przez Rovanperę był majowy Rajd Argentyny. Fin dojechał w nim na czwartej pozycji[39]. W czerwcu 2003 ukończył Rajd Grecji dojeżdżając do mety na szóstej pozycji[40]. W Rajdzie Cypru, także odbywającym się w czerwcu, Rovanperä, pomimo kłopotów ze skrzynią biegów, zajął drugie miejsce. Przegrał jedynie z Norwegiem Petterem Solbergiem[41]. Było to jedyne podium Rovanpery w sezonie 2003. Do końca sezonu pojechał jeszcze w trzech rajdach mistrzostw świata. Rajdu Finlandii nie ukończył z powodu wypadku. W Rajdzie Australii był siódmy, a z Rajdu Wielkiej Brytanii wypadł na skutek awarii skrzyni biegów[9]. We wrześniu 2003 Rovanperä wystąpił też we włoskim rajdzie Rally Costa Smeralda, odbywającym się w ramach mistrzostw Europy. Jadąc Peugeotem 206 WRC wygrał go. Przyjechał na metę przed Włochami, Andreą Navarrą i Gianluigim Gallim[42].
Przed sezonem 2004 zespół Peugeota zaprezentował nowy samochód – Peugeota 307 WRC[43]. Swój debiut w nim Rovanperä zaliczył w marcu 2004, w Rajdzie Meksyku. Zajął w nim dziesiąte miejsce[44]. W kwietniu zdobył pierwsze punkty w sezonie 2004, dzięki zajęciu piątego miejsca w Rajdzie Nowej Zelandii[45]. W maju 2004 zajął piąte miejsce w Rajdzie Cypru, jednak kilka dni po rajdzie został zdyskwalifikowany za niezgodną z przepisami pompę wody. Z tego samego powodu z rajdu został również wykluczony partner Rovanpery z zespołu Peugeota i pierwotny zwycięzca wyścigu, Marcus Grönholm[46]. W czerwcu Rovanperä po raz pierwszy w sezonie stanął na podium. W Rajdzie Grecji był trzeci i przegrał jedynie z Petterem Solbergiem i Sébastienem Loebem[47]. Pod koniec czerwca Rovanperä nie ukończył Rajdu Turcji z powodu awarii skrzyni biegów. Następnie w Rajdzie Argentyny był piąty, a z Rajdu Finlandii wyeliminował go wypadek. W Rajdzie Japonii i Rajdzie Wielkiej Brytanii dwukrotnie z rzędu zajął szóstą pozycję. Z kolei z Rajdu Sardynii musiał wycofać się na skutek awarii układu elektrycznego[9]. W ostatnim rajdzie mistrzostw świata w sezonie 2004, Rajdzie Australii, Rovanperä był drugi. Stracił minutę i 55 sekund do zwycięzcy, Sébastiena Loeba[48]. W sezonie 2004 Rovanperä zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej. Zdobył 28 punktów[49].
W grudniu 2004 roku Rovanperä podpisał kontrakt z zespołem Mitsubishi na starty Mitsubishi Lancerem WRC w sezonie 2005. Stał się kierowcą pierwszego samochodu Mitsubishi, podczas gdy w drugim w przeciągu całego sezonu mieli zasiadać Francuz Gilles Panizzi i Włoch Gianluigi Galli[50]. W zespole Mitsubishi Rovanperä zadebiutował w styczniu 2005 podczas Rajdu Monte Carlo. Zajął w nim siódme miejsce, podczas gdy jego partner z zespołu, Panizzi – trzecie[51]. W Rajdzie Szwecji ponownie zdobył punkty do klasyfikacji mistrzostw świata. Dojechał do mety na czwartym miejscu, a do trzeciego Toniego Gardemeistera stracił niespełna 12 sekund[52]. Z kolei w marcu, w Rajdzie Meksyku Rovanperä był piąty ze stratą 14,5 sekundy do podium (trzecie miejsce zajął Estończyk Markko Märtin)[53]. W dwóch kolejnych rajdach Rovanperä nie dojechał do mety z powodów technicznych. W Rajdzie Nowej Zelandii powodem była awaria opon, a w Rajdzie Włoch – awaria skrzyni biegów[9]. W majowym Rajdzie Cypru oraz czerwcowym Rajdzie Turcji Rovanperä ponownie miewał problemy techniczne z samochodem i ukończył obie imprezy dzięki systemowi SupeRally, odpowiednio na siódmej i dziesiątej pozycji[14]. W następnych trzech rajdach, Grecji, Argentyny i Finlandii, Rovanperä zdobywał punkty, dzięki szóstej, piątej i siódmej pozycji. Natomiast w sierpniu 2005, w Rajdzie Niemiec był dziesiąty[9]. We wrześniu ukończył Rajd Wielkiej Brytanii na czwartym miejscu i do trzeciego Sébastiena Loeba stracił 11,5 sekundy[54]. W Rajdzie Japonii zdobył cztery punkty do klasyfikacji mistrzostw świata za zajęcie piątego miejsca. Natomiast Rajd Korsyki i Rajd Katalonii kończył na dziesiątej pozycji[9]. W listopadowym, ostatnim rajdzie sezonu 2005, Rajdzie Australii Rovanperä stanął na podium. Zajął drugie miejsce i o 52,9 sekundy przegrał z Belgiem François Duvalem[55]. W mistrzostwach świata Rovanperä zdobył 39 punktów i zajął siódmą pozycję w klasyfikacji[56]. W grudniu 2005 roku zespół Mitsubishi wycofał się ze startów w rajdach w sezonie 2006, a Rovanperä nie podpisał kontraktu z żadnym z pozostałych fabrycznych zespołów[57].
W marcu 2006 roku Rovanperä został członkiem zespołu Red Bull Škoda Team. Podpisał kontrakt na siedem startów w sezonie 2006[58], jednak ostatecznie wystąpił w sześciu rajdach wycofując swój udział w Rajdzie Niemiec[59]. W zespole Red Bulla Rovanperä zastąpił Gilles'a Panizziego, który po zajęciu dziesiątego miejsca w Rajdzie Hiszpanii zrezygnował z występów Škodą Fabią WRC uzasadniając swoją decyzję tym, że samochód nie jest konkurencyjny wobec rywali[60]. Debiut Rovanpery w zespole Red Bulla przypadł na odbywający się w kwietniu Rajd Korsyki. W korsykańskim rajdzie Fin dojechał na dziewiątej pozycji i nie zdobył punktów do klasyfikacji mistrzostw świata[61]. Rajd Sardynii Rovanperä ukończył dzięki SupeRally na dwudziestej pozycji, a w Rajdzie Grecji był dwunasty. Wrześniowego Rajdu Cypru Fin nie ukończył wskutek awarii układu elektrycznego. W październiku pojechał w Rajdzie Turcji i był w nim jedenasty. Z kolei w swoim ostatnim, szóstym starcie w sezonie 2006, Rajdzie Wielkiej Brytanii Rovanperä zajął dziewiątą pozycję[9]. Po zakończeniu sezonu Rovanperä odszedł z zespołu Red Bulla. Nie podpisał jednak kontraktu z żadnym zespołem, pomimo wyrażenia chęci startów w kolejnych rajdach mistrzostw świata[62].
W lipcu 2009 pojechał Mitsubishi Lancerem Evo IX w Rally of Nations w Meksyku. Nie ukończył jednak tego rajdu[63].
Rovanperä jest żonaty z Tiiną. Ma z nią syna Kalle[3]. Gdy Kalle miał 8 lat, Rovanperä nauczył go jeździć samochodem rajdowym[64]. Rodzina Rovanperä mieszka w mieście Jyväskylä[65].
Rajdowymi idolami Harriego Rovanpery są rodacy Hannu Mikkola i Ari Vatanen[2].
| Nr | Rajd | Sezon | Pilot | Samochód |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Rajd Szwecji |
2001 | Risto Pietiläinen | Peugeot 206 WRC |
| Sezon | Zespół | Samochód | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Punkty | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1993 | Harri Rovanperä | Opel Manta 2.0 E |  |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 NU |
 |
 |
 |
 |
0 | - | |||
| 1994 | Harri Rovanperä | Mitsubishi Galant VR-4 | |
|
|
|
|
|
|
12 |
|
|
0 | - | ||||||
| 1996 | Promoracing ESTB | Ford Escort RS Cosworth | |
|
 |
|
|
NU |
|
|
|
0 | - | |||||||
| 1997 | SEAT Sport | SEAT Ibiza GTI 16V | 14 |
|
|
NU |
NU |
|
8 |
|
NU |
10 |
7 |
10 |
10 |
9 |
0 | - | ||
| 1998 | SEAT Sport | SEAT Ibiza GTI 16V SEAT Córdoba WRC[uwaga 1] |
11 |
NU |
5 |
NU |
NU |
|
NU |
15 |
13 |
11 |
NU |
11 |
6 |
3 | 15. | |||
| 1999 | SEAT Sport | SEAT Córdoba WRC | 7 |
16 |
6 |
NU |
14 |
13 |
NU |
NU |
NU |
5 |
 5 |
16 |
6 |
3 |
10 | 9. | ||
| 2000 | SEAT Sport Harri Rovanperä | SEAT Córdoba WRC[uwaga 2] Toyota Corolla WRC[uwaga 3] |
|
12 |
|
4 |
|
|
|
|
3 |
 |
|
|
|
10 |
7 | 9. | ||
| 2001 | Peugeot Total HF Grifone[uwaga 4] | Peugeot 206 WRC | |
1 |
NU |
|
NU |
NU |
3 |
2 |
4 |
3 |
11 |
7 |
4 |
2 |
36 | 5. | ||
| 2002 | Peugeot Total Bozian Racing[uwaga 5] | Peugeot 206 WRC | NU |
2 |
11 |
7 |
4 |
NU |
4 |
2 |
NU |
 NU |
9 |
2 |
2 |
7 |
30 | 7. | ||
| 2003 | Marlboro Peugeot Total | Peugeot 206 WRC | |
NU |
 NU |
NU |
4 |
6 |
2 |
|
NU |
7 |
|
|
|
NU |
18 | 11. | ||
| 2004 | Marlboro Peugeot Total | Peugeot 307 WRC | |
|
 10 |
5 |
DK |
3 |
NU |
5 |
NU |
|
 6 |
6 |
NU |
|
|
2 |
28 | 8. |
| 2005 | Mitsubishi Motors Motorsports | Mitsubishi Lancer WRC | 7 |
4 |
5 |
NU |
NU |
7 |
10 |
6 |
5 |
7 |
10 |
4 |
5 |
10 |
10 |
2 |
39 | 7. |
| 2006 | Red Bull Škoda Team | Škoda Fabia WRC | |
|
|
|
12 |
|
20 |
12 |
|
|
|
NU |
11 |
|
|
9 |
0 | - |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
