Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bisfosfoniany – fosforoorganiczne związki chemiczne z grupy fosfonianów, charakteryzujące się występowaniem układu P−C−P. Są czynnikami chelatującymi, podobnymi w działaniu do NTA lub EDTA. Są wykorzystywane jako leki hamujące resorpcję kości. Są stosowane w terapii osteoporozy, choroby Pageta, przerzutów nowotworowych do kości, szpiczaka mnogiego i in.
Zostały otrzymane po raz pierwszy[1] przez rosyjskiego chemika Nikołaja Menszutkina w roku 1865[2]. W roku 1897 Hans von Baeyer i K.A. Hofmann[3] otrzymali kwas etydronowy, który był pierwszym bisfosfonianem użytym jako lek dla ludzi[1].
Bisfosfoniany są analogami pirofosforanu, mającymi w swojej strukturze dwie grupy fosfonianowe związane z centralnym atomem węgla. Wykazują duże powinowactwo do wapnia, dlatego odkładają się w kościach. Hamują kalcyfikację oraz resorpcję kości zależną od osteoklastów. Kwas zoledronowy hamuje dodatkowo działanie osteoblastów[4][5].
Bisfosfoniany stosowane dożylnie w leczeniu w chorobie nowotworowej:
Dawki bisfosfonianów przyjmowanych doustnie ustala lekarz.
Działania niepożądane związane są ze sposobem podawania leku oraz ze sposobem jego działania.
Głównie są to zaburzenia za strony przewodu pokarmowego (zgaga, objawy zapalenia przełyku)[potrzebny przypis]. Najczęściej obserwowano nudności, wymioty, biegunkę[6]
Działania niepożądane mają zazwyczaj charakter łagodny i przemijający. Bardzo często występujące działania niepożądane to bezobjawowa hipokalcemia i gorączka (zwiększenie temperatury ciała o 1 °C do 2 °C), które zazwyczaj występują w ciągu pierwszych 48 godzin od infuzji. Gorączka najczęściej przemija samoistnie i nie powoduje konieczności leczenia.
Można zastosować leki przeciwbólowe. Można zmniejszyć nasilenie tych objawów, stosując odpowiednie nawodnienie - przed podaniem leku wypić 0,5 litra płynów.
Rzadkim działaniem niepożądanym w leczeniu bisfosfonianami (przy obu sposobach podania) jest martwica szczęk[7]. Stąd zaleca się kontrole stomatologiczne w trakcie leczenia.
Leki z tej grupy reagują z jonami wapnia tworząc nierozpuszczalne i nieaktywne kompleksy. Z uwagi na to nie należy ich przyjmować razem z preparatami zawierającymi wapń (np. środkami zobojętniającymi kwas żołądkowy) oraz pożywieniem bogatym w ten składnik, np. z mlekiem, przetworami mlecznymi, orzechami, rybami. Powinno się zachować co najmniej dwugodzinny odstęp pomiędzy zażyciem leku a spożyciem któregoś z tych produktów.
Jednoczesne stosowanie z innymi bisfosfonianami jest przeciwwskazane. Istnieją dane dotyczące występowania zaburzeń czynności nerek, podczas jednoczesnego stosowania bisfosfonianów doustnych (klodronian) z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), najczęściej z diklofenakiem[8]. Stosowanie bisfosfonianów doustnych (klodronianu) jednocześnie z (antybiotykami aminoglikozydami) wymaga zachowania ostrożności z uwagi na zwiększone ryzyko hipokalcemii. W pojedynczych przypadkach odnotowano ciężką hipokalcemię. Należy zwrócić uwagę na możliwość dodatkowego wystąpienia hipomagnezemii.
Nie należy zażywać bisfosfonianów doustnych (klodronian) z pokarmami lub lekami zawierającymi kationy dwuwartościowe (np. lekami zmniejszającymi pH soku żołądkowego oraz lekami zawierającymi żelazo).
Nie obserwowano interakcji pomiędzy bisfosfonianami dożylnymi a lekami powszechnie stosowanymi w terapii nowotworów. Leki w tej postaci stosowane są w trakcie chemioterapii (osobny wlew dożylny). Bisfosfoniany dożylne (kwas pamidronowy, kwas zoledronowy) i kalcytonina stosowane jednocześnie u pacjentów z ciężką hiperkalcemią działały synergicznie, co poprawiało efekt terapeutyczny, gdyż prowadziło do szybszego zmniejszenia stężenia wapnia w surowicy krwi. Należy zachować ostrożność podczas podawania bisfosfonianów dożylnych z innymi lekami potencjalnie nefrotoksycznymi. U pacjentów ze szpiczakiem mnogim ryzyko zaburzenia czynności nerek może się zwiększyć, jeśli bisfosfonian dożylny podaje się jednocześnie z talidomidem.
Leki bisfosfonianowe wpływające na mineralizację kości (klasyfikacja ATC M 05):
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.