Loading AI tools
Polska poetka, nauczycielka, publicystka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Weronika Tropaczyńska-Ogarkowa, ps. Krystka z Mogilicy, Wera (ur. 8[2] lub 9 stycznia[3] 1908 w Zamarstynowie, zm. 9 maja 1957 w Warszawie) – polska poetka, prozaiczka, publicystka, nauczycielka, działaczka ruchu ludowego i oświatowego, autorka podręczników do historii.
| Data i miejsce urodzenia |
8 lub 9 stycznia 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 maja 1957 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
|
Nasz żołnierski meldunek | |
| Odznaczenia | |
 | |
Pochodziła z wielodzietnej rodziny. Po ukończeniu dwuletniej szkoły zawodowej oraz państwowych kursów pedagogicznych w 1927 r. została wiejską nauczycielką w Mogilicy[uwaga 2] w powiecie baranowickim, gdzie rozpoczęła również działalność społeczną jako prezes lokalnego Ogniska Nauczycielskiego, organizatorka kursów dla analfabetów oraz założycielka gminnej biblioteki. Pełniła obowiązki instruktorki oświaty pozaszkolnej w Nowogródku w latach 1929–1930, a następnie pracowała w kuratorium oświaty w Lublinie. Debiutowała wierszami i opowiadaniami na łamach „Wici” oraz „Nowizny Wiciowej”. Za działalność w Związku Młodzieży Wiejskiej została zwolniona z pracy[3]. Następnie pracowała jako nauczycielka w Uniwersytecie Ludowym w Tywonii (przeniesionym później do Grzędy). W 1935 r. zdała egzamin dojrzałości i rozpoczęła studia historyczne na KUL. W 1938 r. przeniosła się do Warszawy, gdzie kontynuowała naukę i działalność społeczną oraz pracowała w Centrali Kół Gospodyń Wiejskich[3]. W okresie międzywojennym była także redaktorką „Płomyka”[4].
W okresie okupacji hitlerowskiej była czołową[5][6][7][8] działaczką konspiracyjnego Ludowego Związku Kobiet, a w 1942 r. została redaktorką naczelną centralnego pisma LZK „Żywią”. Jednocześnie współredagowała „Biedronkę”, podziemne pisemko dla dzieci wiejskich. Na kartach „Żywii” Weronika Tropaczyńska-Ogarkowa zamieściła w 1942 r. list otwarty do gen. Sikorskiego „Nasz żołnierski meldunek”, który odbił się echem w kraju i za granicą[9]. W 1943 r. w ramach konspiracyjnej Uczelni Kobiecej LZK, ukazały się drukiem w Warszawie trzy jej broszury pod wspólnym tytułem „Życie społeczne kobiet wiejskich”. Wchodziła w skład centralnego kierownictwa Ludowego Związku Kobiet i Zielonego Krzyża, a także udzielała pomocy Żydom[2]. W mieszkaniu Weroniki Tropaczyńskiej-Ogarkowej na Sadybie w Warszawie haftowany był sztandar Batalionów Chłopskich[3], a ona sama była autorką wielu pieśni BCh[2][10].
Po wojnie działała w Ludowym Związku Kobiet, a po jego rozwiązaniu przeszła do Wydziału Kobiecego PSL. Od 1947 r. jako redaktor społeczny Polskiego Radia przygotowywała audycje dla wsi. Opublikowała kilka książek adresowanych głównie dla dzieci oraz młodzieży[3].
W latach 1945–48 należała do PSL, a w 1957 roku do PZPR[2].
Była odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[11]. W 1955 r. otrzymała wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za powieść Leśne doły[12].
Mężem Weroniki Tropaczyńskiej-Ogarkowej był kpt. Franciszek Ogarek[uwaga 3], jeniec obozu w Ostaszkowie, zamordowany w Twerze w 1940 r.[10], a jedyną córką koreanistka Halina Ogarek-Czoj (1931–2004)[10][4].
Zmarła w Warszawie, pochowana 11 maja 1957 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach[13] (kwatera A30-4-13)[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
