Ulica Bednarska w Warszawie
ulica w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Bednarska – ulica w śródmieściu Warszawy, biegnąca od Wybrzeża Kościuszkowskiego do Krakowskiego Przedmieścia.
Powiśle, Śródmieście Północne | |||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Bednarska przy Krakowskim Przedmieściu | |||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||
Długość |
520 m[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy | |||||||||||||||||||||||||||||||
52°14′42,5″N 21°01′04,9″E |
W miejscu obecnej ulicy znajdował się wąwóz, którym płynął strumień i biegła droga prowadząca do Wisły[2]. Gdy w XV wieku w okolicy powstały pierwsze zabudowania, drogę nazwano ulicą Gnojową, gdyż tędy wywożono śmieci i gnój z miasta[3]. Obecną nazwę ulica otrzymała przed rokiem 1743, gdyż w swojej górnej części była zabudowana domami zamieszkałymi przez rzemieślników, zapewne głównie przez bednarzy[4]. Oficjalnie nazwa została nadana w 1770[2].
W latach 1775−1864 ulica była ważną arterią komunikacyjną jako droga dojazdowa do mostu łyżwowego zwanego mostem Ponińskiego[5]. Bednarska została wówczas wybrukowana i odnowiona. W 1775 roku nad samą rzeką wybudowano łaźnie należące do kasztelana łukowskiego Jacka Jezierskiego, które stały się popularnym miejscem schadzek[2].
Na początku XIX wieku na Bednarskiej wybudowano klasycystyczne kamienice, w których otwarto kilka hoteli, m.in. Nadwiślański pod nr 6, Bawarski pod nr 7, Podlaski pod nr 11, Mazowiecki pod nr 11 oraz Smoleński pod nr 31. Ich autorami byli popularni wówczas architekci, tacy jak Antonio Corazzi, Jan Jakub Gay, Alfons Kropiwnicki, Fryderyk Albert Lessel, Adolf Schuch i Szymon Bogumił Zug. Najdroższym i najbardziej eleganckim był hotel Bawarski, który w połowie XIX wieku cieszył się dużą popularnością i regularnie gościł m.in. artystów z tzw. cyganerii warszawskiej.
W latach 1832–1835 przy ulicy wzniesiono zachowany do dzisiaj budynek łaźni należący do Teodozji Majewskiej[6].
Punktem zwrotnym w historii ulicy było otwarcie w 1864 mostu Kierbedzia. Nowa przeprawa, wraz z wiaduktem Pancera, połączyła plac Zamkowy z Pragą. Zlikwidowano wtedy most łyżwowy u wylotu Bednarskiej, co spowodowało iż stała się ona spokojną ulicą położoną na uboczu[7]. Życie towarzyskie w znacznym stopniu przeniosło się na Krakowskie Przedmieście, większość hoteli zamknięto, zaś w dawnym Bawarskim otworzono dom publiczny. Mimo to na Bednarskiej sporadycznie pojawiały się nowe inwestycje, m.in. wybudowano tam drukarnię Samuela Orgelbranda, która istniała pod nr 20 do 1939 roku.
Podczas II wojny światowej ulica uległa częściowemu zniszczeniu. Pierwszego dnia powstania warszawskiego, 1 sierpnia 1944, na placu przed budynkiem nr 1/3 Niemcy rozstrzelali 25 mieszkańców tego domu, a ich zwłoki wrzucili do Wisły[8]. W czasie walk większość kamienic wypalono, w gruzach legły całkowicie trzy budynki (nr 13, 18 oraz 29).
W latach 1948–1949 zabudowę ulicy odtworzono w ramach budowy osiedla Mariensztat[9]. Odbudowano jedynie kilka kamienic, a luki wypełniła nowa zabudowa, zharmonizowana z historycznymi domami.
W 1965 ulica jako założenie urbanistyczne została wpisana do rejestru zabytków[10].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.