Loading AI tools
tenisistka francuska Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tatiana Golovin, ros. Татьяна Головина (ur. 25 stycznia 1988 w Moskwie) – francuska tenisistka rosyjskiego pochodzenia, występująca na światowych kortach od 2002 do 2008 roku i ponownie od 2019, klasyfikowana w rankingu WTA na 12. miejscu w grze pojedynczej (2008) i na 91. miejscu w grze podwójnej (2007); ćwierćfinalistka wielkoszlemowego US Open 2006 w grze pojedynczej, mistrzyni French Open 2004 w grze mieszanej; reprezentantka Francji w Pucharze Federacji, Pucharze Hopmana i na letnich igrzyskach olimpijskich (Pekin 2008). Tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1988 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
2002-2008; |
| Trener |
Brad Gilbert |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
12 (4 lutego 2008) |
| Australian Open |
4R (2004) |
| Roland Garros |
3R (2005) |
| Wimbledon |
4R (2004) |
| US Open |
QF (2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
91 (13 sierpnia 2007) |
| Australian Open |
2R (2006) |
| Roland Garros |
1R (2002, 2003, 2005) |
| Wimbledon |
3R (2004) |
| US Open |
2R (2006) |
W 2004 zdobyła swój jedyny tytuł wielkoszlemowy, triumfując w grze mieszanej we French Open 2004 w parze z Richardem Gasquet. Za osiągnięcia w tym sezonie organizacja WTA przyznała jej nagrodę w kategorii Debiut Roku[1].
Do 2008 roku wygrała dwa turnieje WTA Tour w grze pojedynczej.
W 2008 rozpoznano u niej zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, co było powodem zawieszenia jej kariery tenisowej[2]. Powróciła do profesjonalnej rywalizacji w październiku 2019[3].
Jej trenerami byli Brad Gilbert (2005-2007) i Mats Wilander (2007-2008).
Współpracuje z francuską telewizją jako komentator sportowy.
Mieszka w Miami w Stanach Zjednoczonych.
Tatiana Golovin rozpoczęła treningi tenisowe w wieku sześciu lat. Przez sześć lat szkoliła się w akademii tenisowej Nicka Bollettieriego na Florydzie w Stanach Zjednoczonych.
W 2001 zaczęła występy w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej, odnosząc swój pierwszy triumf w lipcu tego samego roku w holenderskim Castricum. We wrześniu 2002 osiągnęła półfinał US Open w tej kategorii, została również zarówno singlową, jak i deblową mistrzynią Europy. W zestawieniu juniorów zajmowała najwyżej 22. miejsce (w styczniu 2004).
Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 2002.
W kwietniu 2002 zadebiutowała w zawodowych turniejach ITF, wygrywając swój pierwszy pojedynek w Cagnes-sur-Mer z Nurią Llagosterą Vives po kreczu rywalki. We wrześniu awansowała do półfinału zmagań w Winter Park, co pozwoliło jej znaleźć się w piątej setce światowego rankingu.
5 marca 2003 po raz pierwszy wystąpiła w drabince głównej turnieju WTA. Miało to miejsce w Indian Wells, a w debiutanckim meczu pokonała Giselę Dulko 6:2, 6:3, sprawiając jedną z większych niespodzianek w tej fazie zmagań. W kolejnym pojedynku nie sprostała Francesce Schiavone, ale przesunęła się na 306. miejsce w klasyfikacji WTA.
W maju, w swoim pierwszym meczu wielkoszlemowym, przegrała w rundzie otwarcia French Open z Jeleną Bowiną 4:6, 1:6.
Golovin sensacyjnie doszła do czwartej rundy Australian Open 2004, eliminując po drodze Marie-Gaïané Mikaelian, Annę Smasznową i Linę Krasnorucką[4]. Swój udział w zawodach zakończyła pojedynkiem z Lisą Raymond, zakończonym wynikiem 2:6, 0:6[5].
Jako 135. tenisistka świata wystąpiła na hali w Paryżu, osiągając półfinał, po triumfach nad Smasznową, Danielą Hantuchovą i rozstawioną z drugim numerem Jeleną Diemientjewą. W meczu o finał została zatrzymana przez swoją rodaczkę, Mary Pierce. Wyniki te dały Golovin miejsce w gronie stu najlepszych zawodniczek rankingu WTA.
W marcu osiągnęła czwartą rundę w Miami, włączając do grona pokonanych przez siebie przeciwniczek między innymi Dinarę Safinę i Jelenę Janković. W czerwcu w Birmingham po raz pierwszy zagrała w finale, gdzie została pokonana przez Mariję Szarapową[6]. Golovin awansowała potem do czwartej rundy Wimbledonu, gdzie wyeliminowała ją Serena Williams[7].
W sierpniu przedostała się do czwartej rundy w Montrealu i trzeciej rundy US Open. Po turnieju nowojorskim po raz pierwszy sklasyfikowano ją w czołowej trzydziestce rankingu WTA. Na koniec roku wystąpiła w finale Pucharu Federacji, w którym francuska reprezentacja uległa rosyjskiej 2-3.
Organizacja WTA przyznała jej nagrodę w kategorii Debiut Roku za osiągnięcia w sezonie 2004.
W styczniu 2005 osiągnęła kolejny półfinał turniejowy, tym razem w Gold Coast. Triumfowała między innymi nad Safiną i Pennettą[8][9]. W Australian Open odpadła na etapie drugiej rundy, zostawiając w pokonanym polu jedynie Ľudmilę Cervanovą. W lutym zagrała w półfinale w Tokio, wyeliminowana przez Dinarę Safinę.
Awansowała do czwartej rundy zarówno w Indian Wells, jak i w Miami i w obydwu przypadkach przegrała z Jeleną Diemientiewą[10].
W kwietniu w Charleston odnotowała zwycięstwa nad Venus Williams[11][12] i Nadieżdą Pietrową, zatrzymując się dopiero na późniejszej mistrzyni, Justine Henin-Hardenne, z którą przegrała wynikiem 6:7(4), 5:7.
W Birmingham nie obroniła punktów za finał z poprzedniego sezonu. W półfinale trafiła ponownie na Szarapową i została pokonana 7:5, 6:1[13]. W turniejach wielkoszlemowych odnotowała trzecią rundę w Paryżu i pierwszą w Londynie; w czerwcu po raz pierwszy sklasyfikowano ją wśród 20. najlepszych tenisistek świata.
Po serii słabszych występów na kortach twardych awansowała do półfinału w Seulu w październiku, gdzie nie sprostała Jelenie Janković.
9 października po raz drugi w karierze znalazła się w finale turniejowym. Miało to miejsce w Tokio. Francuzka wyeliminowała między innymi Ai Sugiyamę i Sanię Mirzę, ale musiała poddać decydujący mecz z Nicole Vaidišovą z powodu uraz kończyny dolnej[14][15].
Rozpoczęła rok 2006 od ćwierćfinału w Gold Coast oraz porażek w pierwszych rundach Australian Open i w Tokio. Ponownie awansowała do półfinału w Paryżu, ogrywając kolejno Martę Domachowską, Sanię Mirzę i Nadieżdę Pietrową, a przegrywając z Amélie Mauresmo. Trzy z czterech półfinalistek tych zawodów były narodowości francuskiej i po raz pierwszy doszło do wewnątrzfrancuskiego finału, ponieważ rywalką Mauresmo w walce o puchar była Mary Pierce[16].
W marcu awansowała do półfinału w Miami, pokonana przez Szarapową[17]. Golovin poddała to spotkanie w połowie trzeciego seta z powodu skurczów mięśni.
W lipcu dostała się do jednej drugiej finału w Stanford.
Na przełomie sierpnia i września ustanowiła swój najlepszy wynik w historii występów w turniejach wielkoszlemowych w grze pojedynczej, dochodząc do ćwierćfinału US Open. W drugiej rundzie wygrała z Agnieszką Radwańską, następnie z Anną Czakwetadze i Nadieżdą Pietrową. W piątym meczu, po dwóch tie-breakach, uległa późniejszej mistrzyni, Mariji Szarapowej.
W październiku zagrała w finale w Stuttgarcie, ale w walce o mistrzostwo nie sprostała Pietrowej.
Przegrała z Mauresmo w drugiej rundzie w Sydney, a następnie z Szachar Pe’er w trzecim meczu Australian Open. W ćwierćfinale w Paryżu stoczyła trzysetowy pojedynek z wiceliderką rankingu, Justine Henin, ulegając jej 2:6, 6:3, 3:6. Doszła do półfinału w Antwerpii, gdzie została zatrzymana przez Kim Clijsters. W marcu wystąpiła w jednej czwartej finału w Indian Wells.
8 kwietnia odniosła największy sukces w swojej dotychczasowej karierze singlowej, zdobywając swój pierwszy tytuł w WTA Tour. Triumfowała w Amelia Island po finale z najwyżej rozstawioną Nadieżdą Pietrową, zakończonym wynikiem 6:2, 6:1[18]. W turnieju tym pokonała między innymi Venus Williams, Anę Ivanović i Samanthę Stosur.
Skreczowała w ćwierćfinale w Charleston w meczu przeciwko Safinie.
21 lipca 2007 ogłosiła, że jej nowym trenerem został wybitny szwedzki tenisista, Mats Wilander[19].
W sierpniu zagrała w półfinale w Toronto, wyeliminowana przez Jelenę Janković. Po sensacyjnej porażce w pierwszej rundzie US Open, Golovin zdobyła swój drugi zawodowy tytuł, tym razem w Portoroż[20]. W finałowym spotkaniu zwyciężyła reprezentantkę gospodarzy, Katarinę Srebotnik 2:6, 6:4, 6:4.
Będąca w imponującej formie Francuzka osiągnęła w październiku dwa kolejne finały, w Stuttgarcie[21] i Zurychu[22], a w każdym z nich nie sprostała liderce rankingu Justine Henin. W czasie tych dwóch tygodni ograła między innymi światowy numer dwa, Kuzniecową, numer cztery, Ivanović i numer sześć, Patty Schnyder.
24 października wycofała się z meczu otwarcia w Linzu z powodu kontuzji kolana[23].
W Australian Open 2008 została rozstawiona z numerem trzynastym; było to jej najwyższe w karierze rozstawienie w imprezie wielkoszlemowej. W drugiej rundzie trafiła na trzecią w światowym rankingu Jelenę Janković i przegrała w trzech setach.
Francuska tenisistka przez większą część roku zmagała się z bólem kręgosłupa, co spowodowało, że wystąpiła jeszcze tylko w dwóch imprezach WTA i jednej ITF. Badania lekarskie doprowadziły do rozpoznania u niej zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa[24].
W lutym Golovin klasyfikowana była na najwyższym w karierze, 12. miejscu w rankingu WTA.
W swoim ostatnim pojedynku przegrała w pierwszej rundzie w Berlinie w maju z Caroline Wozniacki 6:7(4), 2:6.
Francuzka wycofywała się z udziału w kolejnych zawodach w tym sezonie, w tym z drabinki głównej letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie, nie ogłaszając nigdy oficjalnie zakończenia swojej kariery.
13 września 2019 Tatiana Golovin poinformowała o swoim powrocie do profesjonalnej rywalizacji[25].
13 października wzięła udział w eliminacjach do turnieju WTA w Luksemburgu i w swoim pierwszym meczu po wznowieniu kariery przegrała ze 134. w światowej klasyfikacji Kają Juvan 3:6, 1:6[26].
Tatiana Golovin okazyjnie występowała w turniejach gry podwójnej, nie odnosząc w tej konkurencji znaczących sukcesów. W rankingu WTA klasyfikowana była najwyżej na 91. miejscu; miało to miejsce 13 sierpnia 2007. Osiągała ćwierćfinały imprez w Miami (2007, z Carą Black), Stanford (2007, z Peng Shuai) i San Diego (2007, z Wiktoryją Azaranką). W lipcu 2004 razem z Mary Pierce doszła do trzeciej rundy Wimbledonu, co jest jej najlepszym rezultatem wielkoszlemowym w tej konkurencji.
6 czerwca 2004 16-letnia Golovin w duecie z rodakiem Richardem Gasquet triumfowała w turnieju gry mieszanej wielkoszlemowego French Open[27]. Nastolatkowie, którzy odpadli w pierwszych rundach rozgrywek singlowych, otrzymali od organizatorów paryskiej imprezy dziką kartę do występu w mikstach. W finałowym meczu pokonali rozstawionych z czwartym numerem Carę i Wayne’a Black[28]. We wcześniejszych rundach zostawili w pokonanym polu utytułowanych deblistów, między innymi Virginię Ruano Pascual i Marka Knowlesa oraz Jelenę Bowinę i Nenada Zimonjicia.
Golovin w sumie pięciokrotnie występowała w turniejach gry mieszanej; oprócz triumfu w 2004 tylko raz przeszła pierwszą rundę – w US Open 2007 w duecie z Bobem Bryanem. Zostali wyeliminowani przez Sanię Mirzę i Mahesha Bhupathi.
W latach 2004–2007 reprezentowała Francję w rozgrywkach o Puchar Federacji.
Zadebiutowała w ćwierćfinale Grupy Światowej w konfrontacji z Włochami. Przegrała pojedynek deblowy w duecie z Mary Pierce przeciwko Tathianie Garbin i Robercie Vinci, ale korzystne rozstrzygnięcia innych meczów zapewniły awans Francuzkom. W półfinale reprezentantki „Trójkolorowych” znokautowały Hiszpanki 5-0, a dwa punkty singlowe zdobyła Golovin, ogrywając Martę Marrero i Anabel Medinę Garrigues. W finale rozgrywek Rosjanki pokonały francuską ekipę 3-2, a Tatiana wywalczyła punkt w meczu z Kuzniecową[29].
W 2006 wystąpiła w barażach Grupy Światowej przeciwko Czeszkom. Golovin rozegrała dramatyczny pojedynek z Nicole Vaidišovą, zakończony na korzyść tej drugiej 11:9 w secie trzecim[30]. Tatiana wywalczyła dwa kolejne punkty dla swojej ekipy w starciach z Lucie Šafářovą oraz deblem Benešová/Peschke. Francja wygrała tę konfrontację 3-2.
W 2007 Golovin rozegrała cztery mecze w ramach ćwierćfinału i półfinału Grupy Światowej, zwyciężając trzy z nich. W jednej drugiej finału Francuzki odpadły jednak wynikiem 2-3 z Włoszkami, późniejszymi wicemistrzyniami turnieju.
Do 2007 roku Golovin wygrała 8 z 12 meczów rozegranych w ramach Pucharu Federacji.
W 2007 została zaproszona do udziału w rozgrywkach o Puchar Hopmana w duecie z Jérôme Haehnelem. Drużyna francuska zakończyła zmagania na drugim miejscu w swojej grupie, triumfując w konfrontacjach z Amerykanami i Australijczykami, ale przegrywając z Rosjanami.
W 2008 Golovin wystąpiła w zawodach w Perth razem z Arnaudem Clément. Francuzi pokonali Argentyńczyków (Gisela Dulko, Juan Ignacio Chela) i Tajwańczyków (Hsieh Su-wei, Lu Yen-hsun), ale okazali się słabsi od Serbów – Golovin zdobyła punkt w meczu z Jeleną Janković; natomiast Clement przegrał z Novakiem Djokoviciem. Mecz miksta rozstrzygnięty został w tie-breaku trzeciego seta. Wynik tej konfrontacji przesądził, że to Serbowie, a nie Francuzi trafili do finału, w którym ostatecznie ulegli Amerykanom.
Zakwalifikowała się do letnich igrzysk olimpijskich w 2008 roku w Pekinie, w których miała wystąpić jako reprezentantka Francji. 9 sierpnia wycofała się jednak zarówno z turnieju singlowego, jak i deblowego[31]. Przyczyną takiej decyzji był dokuczający jej od wielu miesięcy ból grzbietu – swój ostatni mecz rozegrała w maju. Partnerką Golovin w drabince gry podwójnej miała być Pauline Parmentier, natomiast jej miejsce w drabince gry pojedynczej zajęła Maret Ani z Estonii[32].
W lutym 2009 znalazła się na okładce Sports Illustrated Swimsuit Issue[33]. Zdjęcia w strojach kąpielowych wykonane zostały na Dominikanie.
Używała rakiet tenisowych firmy Volki i Wilson oraz odzieży i butów Lacoste.
Pracuje jako dziennikarka tenisowa dla francuskiej stacji telewizyjnej beIN SPORTS[34].
Jest ambasadorem organizacji Fête le Mur[35] oraz Peace and Sport[36].
Wspiera przedsięwzięcia promujące i pomagające osobom, cierpiącym na zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa[37].
Tatiana Golovin urodziła się w Moskwie w Rosji jako Tatiana Gołowina.
Jej rodzicami są Grigorij Golovin, trener hokeja na lodzie i jego żona, Ludmiła. Ma dwie siostry, Olgę i Oksanę.
Kiedy miała osiem miesięcy, jej rodzina przeprowadziła się do Lyonu we Francji. Tatiana uzyskała francuskie obywatelstwo, a jej nazwisko przekształcono na francuskie Golovin.
Od 2014 jest partnerem jest Hugo Bonneval, francuski rugbysta[38], z którym ma troję dzieci: Anastasię Bonneval (ur. 10 lipca 2015)[39][40], Constantina Bonneval (ur. 7 listopada 2017)[41][42][43] oraz trzecie dziecko (ur. we wrześniu 2020)[44].
Mieszka w Miami w Stanach Zjednoczonych.
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 13 czerwca 2004 | Birmingham | Trawiasta |  Marija Szarapowa |
6:4, 2:6, 1:6 |
| Finalistka | 2. | 9 października 2005 | Tokio | Twarda (hala) |  Nicole Vaidišová |
6:7(4), 2:3 krecz |
| Finalistka | 3. | 8 października 2006 | Stuttgart | Twarda (hala) | Nadieżda Pietrowa |
3:6, 6:7(4) |
| Zwyciężczyni | 1. | 8 kwietnia 2007 | Amelia Island | Ceglana | Nadieżda Pietrowa |
6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 2. | 22 września 2007 | Portorož | Twarda |  Katarina Srebotnik |
2:6, 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 7 października 2007 | Stuttgart | Twarda (hala) |  Justine Henin |
6:2, 2:6, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 21 października 2007 | Zurych | Twarda (hala) | Justine Henin |
4:6, 4:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 czerwca 2004 | French Open | Ceglana |  Richard Gasquet |
 Cara Black Wayne Black |
6:3, 6:4 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
