Loading AI tools
tenisista francuski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnaud Marcel Maurice Clément (ur. 17 grudnia 1977 w Aix-en-Provence) – francuski tenisista, finalista Australian Open 2001 w grze pojedynczej, zwycięzca Wimbledonu 2007 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
 Arnaud Clément (Australian Open 2012) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1977 |
| Wzrost |
173 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1996 |
| Zakończenie kariery |
19 czerwca 2012 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
4 |
| Najwyżej w rankingu |
10 (2 kwietnia 2001) |
| Australian Open |
F (2001) |
| Roland Garros |
4R (2003) |
| Wimbledon |
QF (2008) |
| US Open |
QF (2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
12 |
| Najwyżej w rankingu |
8 (28 stycznia 2008) |
| Australian Open |
F (2008) |
| Roland Garros |
SF (2001) |
| Wimbledon |
W (2007) |
| US Open |
QF (2006) |
Występy w gronie tenisistów zawodowych Clément rozpoczął w 1996 roku.
W 1999 roku po raz pierwszy wystąpił w finale turnieju rangi ATP World Tour, w Marsylii, przegrywając jednak decydujący mecz z rodakiem Fabrice'em Santoro; dotarł także do IV rundy US Open. Rok później odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe. W finale turnieju w Lyonie pokonał Patricka Raftera. Awansował także do ćwierćfinału US Open. Największy sukces w karierze singlowej odniósł w styczniu 2001 roku, docierając do finału Australian Open (pierwszy Francuz od czasu Jeana Borotry w 1928), pokonując po drodze m.in. Rogera Federera, Grega Rusedskiego, Jewgienija Kafielnikowa i Sébastiena Grosjeana. Clément w pojedynku przeciwko Grosjeanowi obronił piłkę meczową. W spotkaniu finałowym Francuz nie sprostał Andre Agassiemu[1]. Wynik uzyskany w Australian Open zapewnił mu wysokie miejsce w rankingu światowym – w styczniu 2001 był na pozycji wicelidera rankingu sezonu bieżącego Champions Race, a w klasyfikacji obejmującej wyniki z ostatnich 12 miesięcy – na pozycji nr 10.
W kolejnych latach, w roku 2003 dotarł do finałów turniejowych w ’s-Hertogenbosch i Lyonie oraz wygrał turniej w Metzu, pokonując w finale Fernando Gonzáleza; w ’s-Hertogenbosch dotarł do finału również w 2002 roku. Trzeci w karierze turniej Clément wygrał w lutym 2006 roku w Marsylii, pokonując w finale Mario Ančicia, a w kolejnych miesiącach wygrał rozgrywki w Waszyngtonie. W meczu o tytuł pokonał Andy’ego Murraya. Kolejny turniejowy finał osiągnął w sezonie 2007 w Nottingham, gdzie poniósł porażkę w finale z Ivo Karloviciem). W 2008 roku Francuz doszedł do ćwierćfinału Wimbledonu. Pojedynek o dalszą rundę przegrał z Rainerem Schüttlerem. Dwa lata później, w styczniu 2010 roku, Clément doszedł do finału turnieju w Auckland, jednak pojedynek finałowy przegrał z Johnem Isnerem.
Clément miał w swoim dorobku wiele sukcesów deblowych. Do jego największych osiągnięć zalicza się wygranie Wimbledonu w 2007 roku. Wspólnie z rodakiem Michaëlem Llodrą zostali rozstawieni w turnieju z nr 10. W meczu finałowym para Clément–Llodra pokonała Boba i Mike Bryanów 6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4[2]. Ponadto Clément to finalista deblowego Australian Open z 2008 roku. W parze z Llodrą mecz finałowy przegrali 5:7, 6:7(4) z duetem Jonatan Erlich–Andy Ram. Łącznie w rozgrywkach ATP World Tour w grze podwójnej wygrał 12 turniejów oraz 10 razy grał w finałach. Najwyżej sklasyfikowany w indywidualnym rankingu deblistów Francuz był pod koniec stycznia 2008 na 8. miejscu.
W latach 2000–2010 Clément reprezentował Francję w Pucharze Davisa. W 2001 był podstawowym singlistą zespołu narodowego i przyczynił się do końcowego sukcesu Francji, chociaż w meczu finałowym z Australią, na nawierzchni trawiastej, nie wystąpił. Miał także swój wkład w awans do finału Pucharu Davisa w 2002 oraz 2010 roku, gdzie grał głównie jako deblista.
Pomimo swojego nie najwyższego wzrostu Clément grę opierał głównie na przygotowaniu kondycyjnym, dobrej pracy nóg i precyzji minięć. Należały do niego dwa rekordy związane z długością meczu tenisowego; w I rundzie French Open z 2004 roku zmierzył się z Fabrice’em Santoro i uległ mu ostatecznie 4:6, 3:6, 7:6, 6:3, 14:16. Mecz trwał 6 godzin i 33 minuty i był rozgrywany przez dwa dni – walkę na korcie przerwał zmierzch. W trakcie spotkania Clément nie wykorzystał dwóch piłek meczowych[3]. Innym długim pojedynkiem z udziałem Francuza był mecz przeciwko Marcowi Rossetowi w ramach rozgrywek Pucharu Davisa z kwietnia 2001 roku. Clément wygrał mecz 6:3, 3:6, 7:6, 6:7, 15:13 po 5 godzinach i 46 minutach, Francja pokonała Szwajcarię ostatecznie 3:2, a jesienią sięgnęła po trofeum.
Dnia 19 czerwca 2012 roku, po odpadnięciu w I rundzie kwalifikacji do Wimbledonu z Kennym de Schepperem Clément zakończył tenisową karierę.
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 7 lutego1999 | Marsylia | Twarda (hala) |  Fabrice Santoro |
3:6, 6:4, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 12 listopada 2000 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Patrick Rafter |
7:6(2), 7:6(5) |
| Finalista | 2. | 28 stycznia 2001 | Australian Open, Melbourne | Twarda |  Andre Agassi |
4:6, 2:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 23 czerwca 2002 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Sjeng Schalken |
6:3, 3:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 22 czerwca 2003 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Sjeng Schalken |
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 5 października 2003 | Metz | Twarda (hala) |  Fernando González |
6:3, 1:6, 6:3 |
| Finalista | 5. | 12 października 2003 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Rainer Schüttler |
5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 19 lutego 2006 | Marsylia | Twarda (hala) |  Mario Ančić |
6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 6 sierpnia 2006 | Waszyngton | Twarda |  Andy Murray |
7:6(3), 6:2 |
| Finalista | 6. | 23 czerwca 2007 | Nottingham | Trawiasta | Ivo Karlović |
6:3, 4:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda | John Isner |
3:6, 7:5, 6:7(2) |
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 16 kwietnia 2000 | Casablanca | Ceglana | Sébastien Grosjean |
Lars Burgsmüller Andrew Painter |
7:6(4), 6:4 |
| Finalista | 1. | 14 października 2001 | Lyon | Dywanowa (hala) | Sébastien Grosjean |
 Daniel Nestor Nenad Zimonjić |
1:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 17 lutego 2002 | Marsylia (1) | Twarda (hala) | Nicolas Escudé |
Julien Boutter Maks Mirny |
6:4, 6:3 |
| Finalista | 2. | 11 stycznia 2004 | Adelaide | Twarda | Michaël Llodra |
Bob Bryan Mike Bryan |
5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 14 marca 2004 | Indian Wells | Twarda | Sébastien Grosjean |
 Wayne Black Kevin Ullyett |
6:3, 4:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 4. | 17 października 2004 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut |
Ivan Ljubičić Uros Vico |
6:2, 7:6(8) |
| Zwycięzca | 5. | 31 października 2004 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra |
 Dominik Hrbatý Jaroslav Levinský |
6:3, 6:2 |
| Finalista | 3. | 16 stycznia 2005 | Sydney | Twarda | Michaël Llodra |
 Mahesh Bhupathi Todd Woodbridge |
3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Jean-François Bachelot |
Daniele Bracciali Giorgio Galimberti |
7:6(8), 6:7(6), 4:6 |
| Finalista | 5. | 19 czerwca 2006 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Chris Haggard |
Martin Damm Leander Paes |
1:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 6. | 29 października 2006 | Lyon | Dywanowa (hala) | Julien Benneteau |
František Čermák Jaroslav Levinský |
6:2, 6:7(3), 10-7 |
| Zwycięzca | 7. | 5 listopada 2006 | Paryż | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra |
Fabrice Santoro Nenad Zimonjić |
7:6(4), 6:2 |
| Zwycięzca | 8. | 18 lutego 2007 | Marsylia (2) | Twarda (hala) | Michaël Llodra |
 Mark Knowles Daniel Nestor |
7:5, 4:6, 10-8 |
| Zwycięzca | 9. | 7 lipca 2007 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Michaël Llodra |
Bob Bryan Mike Bryan |
6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 7 października 2007 | Metz (1) | Twarda (hala) | Michaël Llodra |
 Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski |
6:1, 6:4 |
| Finalista | 6. | 14 października 2007 | Sztokholm | Twarda (hala) | Michaël Llodra |
 Jonas Björkman Maks Mirny |
4:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 26 stycznia 2008 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Michaël Llodra |
 Jonatan Erlich Andy Ram |
5:7, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 11. | 5 października 2008 | Metz (2) | Twarda (hala) | Michaël Llodra |
Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski |
5:7, 6:3, 10-8 |
| Zwycięzca | 12. | 22 lutego 2009 | Marsylia (3) | Twarda (hala) | Michaël Llodra |
 Julian Knowle Andy Ram |
3:6, 6:3, 10-8 |
| Finalista | 8. | 27 września 2009 | Metz | Twarda (hala) | Michaël Llodra |
Colin Fleming Ken Skupski |
6:2, 4:6, 5-10 |
| Finalista | 9. | 1 listopada 2009 | Lyon | Twarda (hala) | Sébastien Grosjean |
Julien Benneteau Nicolas Mahut |
4:6, 6:7(6) |
| Finalista | 10. | 7 lutego 2010 | Zagrzeb | Twarda (hala) |  Olivier Rochus |
Jürgen Melzer Philipp Petzschner |
6:3, 3:6, 8-10 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
