Loading AI tools
amerykańska aktorka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tanya Roberts, właśc. Victoria Leigh Blum (ur. 15 października 1949 w Nowym Jorku, zm. 4 stycznia 2021 w Los Angeles[1]) – amerykańska aktorka, modelka i producentka filmowa.
 Tanya Roberts (1982) | |
| Imię i nazwisko |
Victoria Leigh Blum |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 października 1949 |
| Data i miejsce śmierci |
4 stycznia 2021 |
| Zawód |
aktorka, modelka, producentka filmowa |
| Współmałżonek |
Barry Roberts |
| Lata aktywności |
1975–2006 |
Występowała jako Julie Rogers w piątym i ostatnim sezonie serialu ABC Aniołki Charliego (1980–1981), jako Kiri w filmie fantastyczno-przygodowym Władca zwierząt (1982), Stacey Sutton w filmie z cyklu o Jamesie Bondzie Zabójczy widok (1985) i jako Midge Pinciotti w sitcomie CBS Różowe lata siedemdziesiąte (1998–2004)[2].
Jej rok urodzenia był różnie podawany jako 1954[3], 1955[4] lub 1959, ale kiedy zmarła, odkryto, że tak naprawdę urodziła się w 1949[5][6]. Urodziła się na nowojorskim Manhattanie jako córka Dorothy Leigh (z domu Smith) Blum i Oscara Maximiliana Bluma[7][8]. Jej matka była Żydówką, a ojciec był pochodzenia irlandzkiego i austriackiego[9][10]. Jej rodzice wzięli ślub w Dorset, kiedy jej ojciec służył w armii amerykańskiej podczas II wojny światowej. Ojciec utrzymywał rodzinę ze skromnych dochodów, pracując jako sprzedawca piór wiecznych i długopisów na Manhattanie[11]. Jej dziadek ze strony ojca, Theodor Blum, był jednym z pierwszych stomatologów, którzy zastosowali prześwietlenie i znieczulenie miejscowe w stomatologii[12].
W 1956 Tanya i jej starsza siostra Barbara przeprowadziły się do Scarsdale w stanie Nowy Jork, do domu zbudowanego w latach 50.[13] Jej rodzice rozwiedli się, gdy była nastolatką[14]. Później przeniosła się do Ontario, aby przez kilka lat mieszkać ze swoją matką. Zaczęła opracowywać portfolio i plany odnośnie do swojej kariery modelki[15]. Wybrała imię „Tanya” z powieści Iana Fleminga o przygodach agenta 007 – Jamesa Bonda Pozdrowienia z Rosji.
W wieku 17 lat przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie podjęła pracę jako modelka Sears Holdings oraz telewizyjnych spotów reklamowych okularów przeciwsłonecznych, Excedrin, Ultra Brite, Clairol i Cool Ray[16]. Uczyła się tańca u Arthura Murraya[17]. Przez pięć lat w Bronksie ćwiczyła wymowę i głos. Studiowała aktorstwo u Lee Strasberga i Uty Hagen[18].
Swoją karierę aktorską zapoczątkowała występami w produkcjach off-off-broadwayowskich w La MaMa Experimental Theatre Club, w tym Piknik Williama Inge’a i Antygona Sofoklesa[19].
W komediodramacie Dziewczęcy Yum-Yum (The Yum-Yum Girls, 1976) z Judy Landers wystąpiła w trzecioplanowej roli początkującej modelki April. W dramacie biograficznym Larry’ego Cohena Prywatne akta Hoovera (The Private Files of J. Edgar Hoover, 1977) z Broderickiem Crawfordem w roli szefa FBI Hoovera była stewardesą, który została porwana. Roberts w miała być zaangażowana do serialu CBS Flying High (1978), ale zmieniono plany[20].
W dramacie sensacyjnym Palce (Fingers, 1978)[21][22] pojawiła się przy basenie jako była dziewczyna gangstera (Tony Sirico) w 30–sekundowej scenie, w której zostaje zgwałcona w damskiej toalecie przez Jimmy’ego „Fingera” Angelelliego (Harvey Keitel)[23][24]. Jeden z recenzentów napisał, że „to jedna z najgorszych, najbardziej niezręcznych „scen erotycznych” w historii kina. W rzeczywistości jest tak odpychająca, że nawet nie ma się ochoty wychwalać zalet super–eleganckiego różowego bikini Tanyi Roberts”[25].
W telewizyjnym komediodramacie NBC Plaża Zuma (Zuma Beach, 1978) na podstawie scenariusza Johna Carpentera z Suzanne Somers, Kimberly Beck, Michaelem Biehnem, Timothym Huttonem i Rosanną Arquette wystąpiła w epizodycznej roli czarnowłosej plażowiczki w białym bikini, która podsłuchuje w toalecie głównego bohatera – biernego piosenkarza rockowego[26]. W innym telewizyjnym komediodramacie NBC Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove, 1979) z piosenkarzem Tomem Jonesem i Davidem Hasselhoffem była jednym z gości kurortu.
Kandydowała do roli Jenny w komedii romantycznej Blake’a Edwardsa Dziesiątka (10, 1979), którą ostatecznie zagrała Bo Derek[27]. W komediodramacie Rozmarzona Kalifornia (California Dreaming, 1979) z udziałem Seymoura Cassela i Dennisa Christophera pojawiła się jako Stephanie, która nie może nakłonić swojego niewiernego chłopaka, surfera (John Calvin), aby poważnie zaangażował się w ich związek[28]. W odcinku serialu NBC Najwięksi bohaterowie Biblii (Greatest Heroes of the Bible) – pt. Wyzwanie Jakuba (Jacob’s Challenge, 1979) u boku Barry’ego Williamsa w roli Jakuba i June Lockhart jako Rebeki zagrała postać Basematy, córki Izmaela, siostrzenicy Izaaka i trzeciej żony Ezawa[29].
Tanya Roberts rozpoczęła swoją karierę ekranową od udanego występu w dreszczowcu Ostatnia ofiara (Forced Entry, 1975), który firma Harmony Vision wydała na VHS w Stanach Zjednoczonych, o seryjnym przestępcy, mordercy i gwałcicielu. Maniak z historią znęcania się nad dziećmi zaczyna mordować kobiety, a na swoją kolejną ofiarę wybiera młodą gospodynię domową[30]. Film był remakiem pornograficznego horroru pod tym samym tytułem z 1973 z udziałem Harry’ego Reemsa[31]. W filmie ponadto wystąpili: Nancy Allen (autostopowiczka, jedna z ofiar) i Michael Tucci (w roli współpracownika na stacji benzynowej)[32]. Roberts stworzyła postać Nancy Ulman, skromnej, podmiejskiej gospodyni domowej z dwójką dzieci, domem i mężem[33], która była w istocie tytułową postacią filmu – ostatnią ofiarą maniakalnego mordercy kobiet[33]; zagrała w sposób powściągliwy i naturalny, ale jednocześnie precyzyjnie zaznaczyła emocje swojej protagonistki[33][34].
Ugruntowując swój status królowej krzyku[35], pojawiła się później w kultowym slasherze klasy B Pułapka na turystów (Tourist Trap, 1979). Została obsadzona w roli biegłej we wspinaczce żądnej przygód Becky[36], która podczas wycieczki samochodowej wraz z grupą przyjaciół trafia do przerażającego muzeum przydrożnego prowadzonego przez psychopatycznego zabójcę granego przez Chucka Connersa[37][38].
Po tym jak Shelley Hack odeszła z serialu kryminalnego Aaron Spelling Productions Aniołki Charliego, latem 1980 Roberts zgłosiła się na casting do piątego sezonu. Wcześniej trafiła do obsady dwóch produkcji telewizyjnych Spellinga; jako policjantka Britt Blackwell w dwóch odcinkach serialu kryminalnego Vega$ – pt. „Zabójca gliniarzy ze Złotej Bramy” („The Golden Gate Cop-Killer”, 1980) z Robertem Urichem i Michelle Phillips oraz była jedną z ofiar dziwacznych seryjnych morderstw z klubu dyskotekowego na wyspie Oʻahu w sensacyjnym dramacie kryminalnym Misja Waikiki (Waikiki, 1980) z Donną Mills, Branscombem Richmondem i Dackiem Rambo[39].
Ostatecznie Roberts została wybrana spośród ok. 2 tys. kandydatek[40]. Kiedy 30 listopada 1980 dołączyła do obsady w roli trzeciego „aniołka”, producenci kazali jej zmienić kolor włosów na rudy[41][42]. Zagrała bystrą modelkę i wojowniczkę Julie Rogers, absolwentkę szkoły dla modelek, która wraz z Kelly Garrett (Jaclyn Smith) i Kris Munroe (Cheryl Ladd) pracuje w agencji detektywistycznej Townsend[43]. Jej bohaterka zdolna przeżyć na ulicy w warunkach ekstremalnych, miała skrzące się niebieskie oczy, ponętną figurę i zadyszany głos[11]. Pomimo tego, że Cheryl Ladd była faworyzowana przez scenarzystę i producenta Edwarda J. Lakso, kiedy Roberts dołączyła do obsady Aniołków, jako Julie Rogers królowała w swoim sezonie, a większość fabuł obracała się wokół niej, podczas gdy jej doświadczone współpracowniczki stały się swego rodzaju aniołkami drugoplanowymi. Serial przyniósł Roberts 12 tys. dolarów za odcinek[44].
Po jej wprowadzeniu do Aniołków w dwuczęściowym odcinku piątego sezonu, „Aniołek w ukryciu” („Angel in Hiding”), stacja ABC podjęła próbę zwiększenia spadających oglądalności serialu, zmieniając lokalizację serialu na Hawaje i dając więcej możliwości pokazania protagonistek w strojach kąpielowych. Producenci mieli nadzieję, że obecność Roberts ożywi spadkowe oceny i odnowi zainteresowania mediów serialem. Przed premierą sezonu Roberts znalazła się na okładce magazynu „People” z nagłówkiem z pytaniem, „czy Roberts będzie w stanie uratować spadającą oglądalność Aniołków?” Pomimo szaleńczego debiutu Tanyi Roberts, jej premierowy odcinek w listopadzie 1980 przyniósł słabe oceny. Serial został następnie przeniesiony na sobotnie wieczory do kilku różnych szczelin czasowych w harmonogramie transmisji, co spowodowało spadek oglądalności wraz z postępem sezonu. Wyniszczający strajk scenarzystów z 1981 dał się we znaki niegdyś najwyżej ocenianemu serialowi. Ponieważ stacja ABC nie była pewna, jak długo potrwa strajk, a koszty produkcji związane z utrzymaniem załogi na Hawajach były wysokie, produkcja została zaprzestana. 24 czerwca 1981 wyemitowano ostatni odcinek pt. „Dajcie żyć aniołkowi” („Let Our Angel Live”) z nagraniami archiwalnymi z poprzednich odcinków z udziałem Christophera George’a, Cameronem Mitchellem i Vica Morrowa. Po zaledwie 16 odcinkach piątego sezonu oglądalność drastycznie spadła do 59 w rankingu z zaledwie 65 propozycji.
Roberts wystąpiła gościnnie jeszcze w dwóch produkcjach Aarona Spellinga: sitcomie Statek miłości (1982) jako Diane Dayton i Fantastyczna wyspa (Fantasy Island, 1982) w roli panny Amandy Parsons.
W filmie kinowym McG Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) w scenie, gdy Madison Lee (Demi Moore) przebywa z biurze Townsend, na ścianie za nią wisi seria zdjęć, w tym Julie Rogers[45]. Po śmierci Roberts jej koleżanka z serialu Jaclyn Smith opublikowała na Instagramie wiadomość: „Tanya dołączyła do Aniołków w ostatnim sezonie, zamykając go tak, jak początkowo planowano z rudowłosą, brunetką i blondynką. Przyniosła radość tak wielu ludziom i miała karierę trwającą od dziesięcioleci”[46].
Po sukcesie telewizyjnym Tanya Roberts rozpoczęła karierę w kinie. Jej image, na który wpłynęła osobowość „ostatniego aniołka”, predestynował ją do ról dekoracyjnych[47]. Reżyser Don Coscarelli początkowo w roli niewolnicy Kiri, uratowanej przez tytułowego bohatera Dara (Marc Singer), w przygodowym filmie fantasy Władca zwierząt (1982) chciał obsadzić Demi Moore, ale producent wykonawczy zmienił jego wybór na Tanyę Roberts[48][49]. Jednym z elementów promocji filmu była okładka i zdjęcia z Tanyą Roberts w miesięczniku „Playboy” (z października 1982)[50].
Pokazała autentyczny talent do autoparodii w roli atrakcyjnej sekretarki Veldy w telewizyjnym filmie detektywistycznym CBS Zabij mnie, zabij siebie (Murder Me, Murder You, 1983)[51]. Gdy jednak przyszedł czas rozwinąć film do odcinków serialu, Roberts miała inne zobowiązania, i została zastąpiona przez aktorkę Lindsay Bloom[52]. We włoskim filmie fantastyczno-przygodowym Serca i zbroja (Paladini-storia d’armi e d’amori, 1983)[53] na podstawie powieści średniowiecznej Orland szalony z Ronnem Mossem wcieliła się w postać księżniczki Maurów.
W 1984 John Guillermin, reżyser King Konga i Śmierci na Nilu, poszukiwał aktorki do tytułowej roli Tarzana w spódnicy w ekranizacji komiksu o dziewczynie, której biali rodzice zostali zamordowani na Safari, a ona wychowana została przez szamankę z jednego z afrykańskich plemion[54]. Producentem był Paul Aratow[55]. Wśród osób branych pod uwagę do roli tytułowej były: Jodie Foster, Raquel Welch, Bo Derek, Sandahl Bergman, Cheryl Ladd, Sybil Danning, Susan Mechsner, Christie Brinkley i Farrah Fawcett[56][57]. Gdy Tanya Roberts usłyszała o projekcie, przez wiele miesięcy podsłuchiwała panią od castingu w Columbia Pictures. W końcu spotkała reżysera, Johna Guillermina, ale nie zrobiła na nim większego wrażenia. Namówiła go jednak na przesłuchanie, na którym zgłosiło się ok. 15 kandydatek; w rezultacie Roberts otrzymała rolę[58].
Pierwszy scenarzystą był Leslie Stevens, który poprowadził historię w kierunku fantasy, wykorzystując koncepcję Wspomnienia z przyszłości: nierozwiązane zagadki przeszłości, ale nie spotkała się z entuzjazmem Columbia Pictures[58]. Następnie Columbia sfinansowała scenariusz Davida Newmana, który napisał Supermana (1978). Napisanie tego scenariusza zajęło rok. Był bardziej realistyczny, a Roberts odpowiadał pod względem rozwoju postaci. Jednak ostecznie scenariusz został przepisany przez Deana Riesnera, który, jak twierdziła Roberts, „całkowicie zmienił scenariusz Newmana. Stracił cały swój urok. To był błąd. W ogóle nie zadziałał”[58].
W rezultacie Sheena: królowa dżungli okazała się niezwykle kontrowersyjnym filmem[59]. Powstał z myślą o stworzeniu kinowej bohaterki, na której mogłyby się wzorować młode dziewczyny, a tymczasem pomysł marketingowy ze zdjęciami Tanyi Roberts w niezwykle odkrywczym stroju z dżungli sprawił, że Sheena nie była odpowiednim filmem dla młodego widza[59]. Ponadto film otrzymał najgorsze recenzje roku. W pierwszym tygodniu zarobił zaledwie 5,7 miliona dolarów[59] i zdobył reputację jednego z najgorszych filmów lat 80.[59]. Był nominowany do Złotej Maliny w pięciu kategoriach: „Najgorsza aktorka” (Tanya Roberts)[60], „Najgorsze zdjęcia”, „Najgorszy reżyser”, „Najgorszy scenariusz” i „Najgorsza muzyka filmowa”, ale odniósł kultowy sukces na domowych wideo i DVD[61]. Krytyczka Pauline Kael, w bardziej wyważonej recenzji dla „The New Yorker”, opisuje Roberts w roli Sheeny jako mającą „zapatrzoną, komiksową nieprzejrzystość [...] Jest chodzącą, mówiącą ikoną”[8]. Z kolei Lesley Coffin na łamach The Mary Sue napisała, że „Roberts rzeczywiście może pokazać autentyczne emocje. Zastanawiam się, czy sposób, w jaki została skreślona jako ładna buźka w latach 80., uniemożliwił jej rozwinięcie bardziej znaczących umiejętności aktorskich”[62]. Natomiast Filmink argumentował, że „intensywność gry Tanyi Roberts wymaga przyzwyczajenia, ale kiedy już się dostroisz, jest świetną zabawą i ma ciało atlety”[63].
W 1985 producent Albert R. Broccoli po tym, jak zobaczył Tanyę Roberts jako Kiri we Władcy zwierząt (1982), zdecydował się obsadzić ją w roli geolog stanowej Stacey Sutton, wnuczki potentata naftowego, którego firmę przejmuje Zorin (Christopher Walken)[64] w filmie z cyklu o Jamesie Bondzie Zabójczy widok u boku Rogera Moore’a[65][66]. Reżyser John Glen uważał, że była najpiękniejszą z dziewczyn Bonda, które były w jego filmach. Początkowo główną kandydatką do zagrania tej roli była Priscilla Presley, ale z powodu konfliktów w harmonogramie musiała odrzucić tę propozycję[67]. Była też rozważana kandydatura Bo Derek[68], Sharon Stone[69] i Doroty Kwiatkowskiej[70]. Roberts odrzuciła propozycję roli Brendy Wyatt w Nieśmiertelnym na rzecz udziału w filmie o Jamesie Bondzie z nadzieją na rozwój kariery[71]. – Czułam się tak, jakby każda dziewczyna, która kiedykolwiek była dziewczyną Bonda, gdy kariera prowadzi donikąd, więc byłem trochę ostrożna. Powiedziałam mojemu agentowi: „Nikt nigdy nie pracuje po tym, jak dostaje film o Bondzie”, a on odpowiedział mi: „Żartujesz? Glenn Close zrobiłaby to, gdyby mogła”[72].
Tanya Roberts wierzyła, że ta rola dziewczyny Bonda będzie jej kinowym przełomem: „Kim Basinger dostała rolę w Urodzonym sportowcu po nakręceniu filmu o Jamesie Bondzie. To samo mogło spotkać mnie…” – mówiła[73]. Jednak między duetem Tanya Roberts–Roger Moore zabrakło „ekranowej chemii”; według książki Aging Heroes: Growing Old in Popular Culture Roberts była o dwadzieścia siedem lat młodsza od Moore’a[74], a gdy Roger Moore dowiedział się, że jest starszy od matki Tanyi Roberts, chciał opuścić plany filmowy[75][76][77][78]. Film okazał się sukcesem komercyjnym, chociaż Roberts została skrytykowana za brak psychologicznej głębi jej postaci[79][80] i była nominowana do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki[81] (laureatką Złotej Maliny została Linda Blair), a fani serii o Bondzie okrzyknęli ją najlepiej wrzeszczącą dziewczyną Bonda[82][83]. Jednak Roberts w niektórych scenach pokazała talent komediowy[73]. W 2006 „Entertainment Weekly” umieścił Sutton jako drugą najgorszą dziewczynę Bonda[84], według kanadyjskiego magazynu Dose była szóstą najlepszą dziewczynę Bonda, a na liście 55. dziewczyn Bonda sporządzonej przez Film School Rejects zajęła 36 miejsce[85].
Tanya Roberts grała później jedynie w niskobudżetowych produkcjach. Jej kolejne role filmowe opierały się w głównej mierze na jej fizycznych atrybutach[86]. Komedia Hala Needhama Trzaskające się ciała (Body Slam, 1987) z Dirkiem Benedictem i dramat sensacyjny Czyściec (Purgatory, 1988) o kobiecie niesłusznie uwięzionej w Afryce, w niewielkim stopniu poprawiły jej reputację jako aktorki, podczas gdy dreszczowiec sensacyjny Brutalna gra (Legal Tender, 1991) z Robertem Davim, ze scenariuszem jej męża Barry’ego Robertsa, nie był sukcesem kasowym[87].
Po tym, jak przestała otrzymywać oferty zdjęć z listy filmów klasy A, Roberts odrzuciła propozycję zagrania we Władcy zwierząt 2 (Beastmaster 2: Through the Portal of Time, 1991) i zgodziła się przyjąć rolę Nikki Walker w dreszczowcu erotycznym Nocne oczy (1990)[88] z Andrew Stevensem. Wkrótce zyskała przydomek królowej dreszczowców erotycznych i została obsadzana w podobnych filmach, wydanych od razu na VHS, w tym Wewnętrzne sanktuarium (1991)[89], Grzechy pożądania (Sins of Desire, 1993) w reż. Jima Wynorskiego jako detektyw pracująca pod przykrywką w klinice seksualnej[90], Dolna głębia (Deep Down, 1994) oraz jako prowadząca w radiu audycję w 12-odcinkowym serialu Gorąca linia (Hot Line, 1994–1996)[91].
W 1995 była przesłuchiwana do roli Kate Roberts w operze mydlanej NBC Dni naszego życia, lecz ostatecznie postać tę dostała Lauren Koslow. Według reżysera Donalda Farmera Roberts odrzucił rolę Lisy w dreszczowcu psychologicznym Vicious Kiss (1995), którą grała Margaux Hemingway. Pojawiła się jako Regan Madsen, uwodzicielska córka Thomasa Malloya (John Agar), ukochaną detektywa Texa Murphy’ego w grze komputerowej MS-DOS The Pandora Directive (1996)[92]. W sitcomie Showtime Barbershop (2005) wystąpiła w roli Ellie Palmer, macochy Calvina[93].
23 sierpnia 1998 przyjęła rolę Midge Pinciotti, matki Donny (Laura Prepon) w sitcomie CBS Różowe lata siedemdziesiąte[94]. W swoim nekrologu w „The Guardian”, Ryan Gilbey chwalił jej występ w Różowych latach siedemdziesiąte w roli „coraz bardziej niezadowolonej z życia gospodyni domowej”[8]. Opuściła serial po trzecim sezonie 22 maja 2001 z powodu śmiertelnej choroby męża[95]. Powróciła do kilku specjalnych występów gościnnych w 6. i 7. sezonie w 2004[96][97].
Porzuciła szkołę w wieku 15 lat. Była „buntowniczym dzieckiem”, miała nastoletni romans z mężczyzną, z którym podróżowała autostopem po Stanach Zjednoczonych i zawarła z nim związek małżeński. Małżeństwo to zostało wkrótce anulowane przez jej teściową[98]. Na swojej drodze poznała Barry’ego Robertsa (ur. 3 kwietnia 1946 roku w Nowym Jorku), ówczesnego studenta psychologii, za którego w 1974 wyszła za mąż[99]. W 1977 przeprowadziła się wraz z mężem do Hollywood[100]. Barry Roberts zmarł po czterech i pół roku walki z zapaleniem mózgu[101], 15 czerwca 2006 w Los Angeles, w wieku 60 lat[102][103].
Jej siostra Barbara Chase, z zawodu psycholog, w latach 1978–1992 była żoną Timothy’ego Leary’ego.
Roberts napisała przedmowę do książki The Q Guide to Charlie’s Angels (2008)[104]. Została opisana przez swojego publicystę jako obrończyni praw zwierząt[105]. Podczas pandemii COVID-19 utrzymywała aktywną obecność w mediach społecznościowych, prowadząc czaty wideo na Facebooku i Zoomie[106].
Roberts zawsze podkreślała, że w głębi serca jest związana z Nowym Jorkiem i to nie tylko dlatego, że nienawidzi jazdy. „Los Angeles doprowadza cię do szału”, powiedziała w wywiadzie dla magazynu „People” z 1981[107]. „Przywykłam do pogody, spacerów i ludzi, którzy mówią, co mają na myśli”[107].
24 grudnia 2020 w Wigilię Bożego Narodzenia Roberts nagle zasłabła i zemdlała po powrocie do domu ze spaceru ze swoimi psami, po czym została zabrana do szpitala, a później podłączona do respiratora; nie była chora na COVID-19, wcześniej też nie miała żadnych problemów ze zdrowiem[108][109]. Początkowo Mike Pingel, rzecznik aktorki, przedwcześnie poinformował o tym, że Roberts zmarła 3 stycznia 2021. Zacytowało go wiele amerykańskich mediów, a także niektóre agencje prasowe, w tym amerykańska AP, niemiecka dpa i francuska AFP. Mylne informacje o śmierci aktorki podał agentowi Lance O’Brien, partner Tanyi Roberts, z którą był w związku przez 18 lat. W rozmowie z magazynem TMZ wyjaśnił, że podczas odwiedzin w szpitalu widział, jak jego partnerka otwiera a później zamyka oczy[110]. Stąd wywnioskował, że aktorka zmarła i postanowił bez słowa opuścić szpital. O’Brien tłumaczył, że nie chciał sugerować, że zmarła, ale była poważnie chora na infekcję dróg moczowych, która dostała się do jej narządów i krwiobiegu, prowadząc do infekcji krwi zaostrzonej z powodu wirusowego zapalenia wątroby typu C. 4 stycznia rano otrzymał jednak telefon od lekarzy, którzy powiedzieli mu, że Tanya nadal żyje. Następnie, po telefonie od jednego z lekarzy opiekujących się Roberts, O’Brien potwierdził w rozmowie z portalem TMZ, że Tanya Roberts zmarła wieczorem z 4 stycznia na 5 stycznia w wieku 71 lat[111].
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1975: | Ostatnia ofiara (Forced Entry) | Nancy Ulman | Jim Sotos |
| 1976 | Dziewczęcy Yum-Yum (The Yum-Yum Girls) | April | Barry Rosen |
| 1977 | Prywatne akta Hoovera (The Private Files of J. Edgar Hoover) | stewardesa | Larry Cohen |
| 1978 | Palce (Fingers) | Julie | James Toback |
| 1979 | Pułapka na turystów (Tourist Trap) | Becky | David Schmoeller |
| Rakieta tenisowa (Racquet) | Bambi | David Winters | |
| Rozmarzona Kalifornia (California Dreaming) | Stephanie | John D. Hancock | |
| 1982 | Władca zwierząt (The Beastmaster) | Kiri | Don Coscarelli |
| 1983 | Serca i zbroja (Paladini – storia d'armi e d'amori/Hearts and Armour) | Angelica (Isabella) | Giacomo Battiato |
| 1984 | Sheena – królowa dżungli (Sheena) | Sheena | John Guillermin |
| 1985 | Zabójczy widok (A View to a Kill) | Stacey Sutton | John Glen |
| 1987 | Trzaskające się ciała (Body Slam) | Candace Vandervagen | Hal Needham |
| 1988 | Czyściec (Purgatory) | Carly Arnold | Ami Artzi |
| 1990 | Przekręcona sprawiedliwość (Twisted Justice) | sekretarka | David Heavener |
| 1990 | Nocne oczy (Night Eyes) | Nikki Walker | Jag Mundhra |
| 1991 | Wewnętrzne sanktuarium (Inner Sanctum) | Lynn Foster | Fred Olen Ray |
| Brutalna gra (Legal Tender) | Rikki Rennick | Jag Mundhra | |
| 1992 | Prawie w ciąży (Almost Pregnant) | Linda Alderson | Michael DeLuise |
| 1993 | Grzechy pożądania (Sins of Desire) | Kay Egan | Jim Wynorski |
| 1994 | Dolna głębia (Deep Down) | Charlotte | John Travers |
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1978 | Plaża Zuma (Zuma Beach) | Denise | Lee H. Katzin |
| 1979 | Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove) | Sally | Bruce Bilson |
| 1980 | Waikiki | Carol | Ron Satlof |
| 1983 | Zabij mnie, zabij siebie (Murder Me, Murder You) | Velda | Gary Nelson |
| 1995 | Ulubione grzechy śmiertelne (Favorite Deadly Sins) | cameo | David Jablin, Denis Leary |
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1979 | Najwięksi bohaterowie Biblii (Greatest Heroes of the Bible) | Basemata | odc. Wyzwanie Jakuba (Jacob’s Challenge) |
| 1980 | Vega$ (Vega$: The Golden Gate Cop-Killer) | oficer Britt Blackwell | 2 odcinki |
| 1980–1981 | Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) | Julie Rogers | 16 odcinków |
| 1982 | Wymyślona wyspa (Fantasy Island) | Panna Amanda Parsons | odc. „The Ghost’s Story” |
| 1982 | Statek miłości (Love Boat) | Diane Dayton | odc. „Green, But Not Jolly/Past Perfect Love/Instant Family” |
| 1994 | Prawo Burke’a (Burke’s Law) | Julie Readron | odc. Kto zabił Nicka Hazarda? (Who Killed Nick Hazard?) |
| 1994–1996 | Gorąca linia (Hot Line) | Rebecca | 12 odcinków |
| 1995 | Jedwabne pończoszki (Silk Stalkings) | Callie Callahan | odc. „Till Death Do Us Part” |
| 1997 | Animowany serial Braci Bluesa (The Blues Brothers Animated Series) | Toni G. (głos) | 8 odcinków |
| 1998 | Bobry w akcji (The Angry Beavers) | Marsha（głos） | odc. „Same Time Last Week/Beaver Fever” |
| 1998–2004 | Różowe lata siedemdziesiąte (That ’70s Show) | Midge Pinciotti | 81 odcinków |
| 2002 | Luz we dwóch (Off Centre) | Gretchen | odc. „Mike & Liz & Chau & Jordan” |
| 2003 | Fillmore na tropie (Fillmore!) | głos autorki | odc. „The Unseen Reflection” |
| 2005 | Eve | Rebecca | odc. Kung Fu Divas |
| 2005 | Barbershop | Ellie Palmer | 3 odcinki |
| 2006 | Różowe lata siedemdziesiąte (That ’70s Show) | Midge Pinciotti | |
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film |
|---|---|---|---|
| 1985 | Nagroda „Bravo”: Brązowa statuetka Bravo Otto | Najlepsza aktorka[112] | Zabójczy widok (1985) |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
