Remove ads
aktor i piosenkarz amerykański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Michael Hasselhoff (ur. 17 lipca 1952 w Baltimore) – amerykański aktor i piosenkarz. Często określany po prostu jako „Hoff”, był wymieniony w Księdze rekordów Guinnessa jako „Najczęściej oglądana gwiazda telewizyjna na świecie”, dzięki głównym rolom zarówno w serialu Nieustraszony (1982–1986) jak i Słoneczny patrol (1989–2001)[1].
David Hasselhoff (2014) | |
Imię i nazwisko |
David Michael Hasselhoff |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 lipca 1952 |
Zawód |
aktor, piosenkarz |
Współmałżonek |
Catherine Hickland |
Lata aktywności |
od 1973 |
Strona internetowa |
Wielu Niemców kojarzy Hasselhoffa z wyśpiewanym w 1989 na berlińskim murze hymnem na rzecz wolności „Looking for Freedom”, który tygodniami utrzymywał się w Niemczech na listach przebojów[2][3][4].
12 stycznia 1996 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7018 Hollywood Boulevard[5][6].
Przyszedł na świat w Baltimore[7] w Maryland w rodzinie rzymskokatolickiej (obecnie jest luteraninem[8][9]) jako jedyny syn i drugie z pięciorga dzieci Dolores Therese (z domu Mullinex) i Josepha Vincenta Hasselhoffa, menedżera bezpieczeństwa[10][11]. Jego rodzina była pochodzenia niemieckiego, irlandzkiego i angielskiego[12]. Ma cztery siostry – starszą Daine (ur. 19 maja 1950) oraz trzy młodsze: Joyce (ur. 1 lipca 1954), Jean (ur. 7 marca 1956) i Lisę (ur. 5 lipca 1968). Kiedy miał trzy lata, wraz z rodziną przeprowadził się do Jacksonville. W wieku siedmiu lat wziął udział w szkolnej inscenizacji Major Domo i przedstawieniu Piotruś Pan, a mając osiem lat wystąpił w widowisku Braci Grimm Titelitury (Rumplestilskin). Uczęszczał do Marist High School[13] w Atlancie w stanie Georgia oraz na warsztaty teatralne. W 1970 ukończył Lyons Township High School w La Grange w Illinois[14]. Studiował potem na wydziale teatralnym w Akademii Sztuk Dramatycznych w Pontiac w Michigan oraz Kalifornijskim Instytucie Sztuk w Valencia (Santa Clarita), w centrum hrabstwa Los Angeles. Gdy dorabiał jako kelner, został dostrzeżony przez agentkę filmową Joyce Salznick.
Po raz pierwszy na małym ekranie pojawił się w seryjnym programie muzycznym NBC Dean Martin zaprasza (The Dean Martin Show, 1973) i dramacie telewizyjnym ABC Griffin i Phoenix: Historia pewnej miłości (Griffin and Phoenix: A Love Story, 1976) z udziałem Petera Falka i Jill Clayburgh[15]. Przepustką do sławy stała się postać bojowego doktora Billa „Snappera” Fostera w operze mydlanej CBS Żar młodości (The Young and the Restless, 1975–1982)[16]. Użyczył głosu żabie Kermitowi w niemieckojęzycznej wersji Muppet Show.
Na kinowym ekranie zadebiutował w komedii sportowej Odwet cheerleaderek (Revenge of the Cheerleaders, 1976) z Robertem Carradine. Wielki sukces zdobył rolą policjanta-kierowcy Michaela Knighta, właściciela mówiącego Pontiaca w serialu NBC Nieustraszony (Knight Rider, 1982–1986), za którą w 1983 roku został uhonorowany nagrodą People’s Choice Award[17]. Zagrał skazańca w komedii telewizyjnej NBC Romans pani Cartier/Diamentowa afera (The Cartier Affair, 1984) u boku Joan Collins i Telly Savalasa. Gościł w operze mydlanej NBC Santa Barbara (1984).
Popularność przyniosła mu kreacja ratownika kapitana Mitcha Buchannona w serialu NBC Słoneczny patrol (Baywatch, 1989–2001) oraz spin-off Nocny patrol (Baywatch Nights, 1995-97), gdzie spełnił się także jako producent, reżyser i scenarzysta[18].
W 2005 zdobył Nagrodę Filmfare w kategorii międzynarodowa gwiazda roku i nagrodę TV Land – „Kto wiedział, że potrafią śpiewać?”[19].
W 2011 był jurorem w amerykańskiej wersji programu Mam talent![20]. W 2013 za występ w filmie Pirania 3DD (Piranha 3DD, 2012) był nominowany do Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy[19].
Wcielał się w przekoloryzowaną wersję samego siebie w serialach i filmach, w tym w reality-show The Hasselhoffs (2010), sitcomie Hoff the Record (2014–2016) na brytyjskim kanale Dave i komedii sensacyjnej Killing Hasselhoff (2017).
W 1985 rozpoczął karierę muzyczną jako piosenkarz pop. Nagrał debiutancką płytę Night Rocker (1984) i wyruszał w trasy koncertowe[21]. Wylansował potem takie przeboje jak „Looking for Freedom” (1989) i „Crazy for You” (1990), które pochodziły z jego kolejnych nagranych albumów i cieszyły się największym powodzeniem w Niemczech, Szwajcarii i Austrii[22].
W 1989 jego piosenka „Looking for Freedom” przez osiem tygodni znajdowała się na szczycie list przebojów w RFN, zaśpiewał ją tuż po zburzeniu Muru Berlińskiego podczas sylwestrowej nocy[23]. Był wielokrotnie na okładce „Bravo”[24]. W 1990 odebrał nagrodę Bambi[19]. Kolejny jego album A Real Good Feeling (2011) zyskał popularność w Europie. Nagrywał zarówno covery, jak Hooked on a Feeling, jak i oryginalne kompozycje. W 2015 nagrał utrzymaną w klimacie lat 80. piosenkę „True Survivor”, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu Kung Fury (2015), który stał się hitem internetowym. W 2020 wystąpił gościnnie z zespołem CueStack w pierwszym metalowym utworze w swojej karierze, zatytułowanym „Through the Night”.
Od 28 kwietnia 1997 do 7 stycznia 2001 występował na scenie Broadwayu w bardzo dobrze przyjętym przez krytyków i publiczność musicalu Jekyll & Hyde jako dr Henry Jekyll i Edward Hyde[25]. Od 16 lipca 2004 przez trzy miesiące grał główną rolę Billy’ego Flynna w londyńskich przedstawieniach Chicago[26][27][28].
Grał też w musicalach: Grease jako Danny Zuko, Jesus Christ Superstar w roli Judasza Iskarioty, Producenci Mela Brooksa jako Roger DeBris w Las Vegas i The Rocky Horror Show jako dr Frank N. Furter w Los Angeles[29]. Z kolei jako Kapitan Hak w musicalu Piotruś Pan odbył tournée w Londynie (2010–2011), Bristol (2011–2012), Manchestere (2012–2013), Nottingham (2013–2014), Southend (2014–2015)[30] i Cardiff (2016–2017).
W latach 2015–2016 odbył tournée w Wielkiej Brytanii w roli Rossa w produkcji Last Night a DJ Saved My Life. W latach 2019–2020 w londyńskim Savoy Theatre występował jako Franklin Hart Jr. w musicalu Od dziewiątej do piątej (9 to 5 The Musical)[31].
Spotykał się z sympatią ze szkoły średniej Sandy Shirley i aktorką Robertą Leighton. Był dwukrotnie żonaty z aktorkami. 24 marca 1984 ożenił się z Catherine Hickland. 1 marca 1989 doszło do rozwodu. 8 grudnia 1989 poślubił Pamelę Bach, z którą ma dwie córki: Taylor-Ann (ur. 5 maja 1990) i Hayley (ur. 26 sierpnia 1992). W lutym 2003 Hasselhoff i jego żona Pamela odnieśli niewielkie obrażenia, gdy motocykl, na którym jechali, uderzył w lekki słup[32]. 27 lipca 2006 rozwiedli się.
Pomógł uratować ofiarę wypadku samochodowego i uratował tonące dziecko[32]. 26 czerwca 2002 zgłosił się do kliniki Betty Ford z powodu problemów związanych z alkoholizmem[32]. 3 maja 2007 w Internecie jego córka nagrała i upubliczniła krótkie, dramatyczne wideo, na którym pijany Hasselhoff czołga się po podłodze, wymiotuje i powtarza, że czuje się samotny[33]. Po wyjściu z kliniki leczenia uzależnień znów zaczął pić, a dopiero w maju 2009 prawnik aktora oznajmił, że znów jest w trakcie leczenia i pozostaje zupełnie trzeźwy[33].
31 lipca 2018 we Włoszech poślubił Hayley Roberts, z którą od dwóch lat był zaręczony[34].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.