Park Ujazdowski w Warszawie
park w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Ujazdowski – zabytkowy park w śródmieściu Warszawy, położony przy Al. Ujazdowskich, między ul. Piękną i placem Na Rozdrożu.
 nr rej. 168/3 z 1 lipca 1965[1] | |
 Park Ujazdowski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Dzielnica | |
| Powierzchnia |
5,7 ha |
| Data założenia |
1893–1896 |
| Projektant | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′19″N 21°01′32″E | |
| Strona internetowa | |
W XIX wieku w miejscu parku znajdował się niezabudowany i rzadko zadrzewiony teren[2] wykorzystywany do organizowania zabaw ludowych[3][4] oraz jako plac ćwiczeń i rewii wojska[5]. Odbywały się tam również wystawy, m.in. w 1876 rolnicza, a w 1887 – higieniczna[6]. Ponieważ był on niewystarczający dla celów wystawowych, postanowiono część nieruchomości przeznaczyć na park[7]. Jej część wschodnią przekazano Szpitalowi Ujazdowskiemu, natomiast fragment przy placu na Rozdrożu przeznaczono pod budowę cerkwi św. Michała Archanioła[7].
Park został urządzony w latach 1893–1896 staraniem Komitetu Plantacyjnego. Projektantem był Franciszek Szanior[5]. Był parkiem krajobrazowym. Znalazły się tam m.in. staw zaprojektowany przez Williama Heerleina Lindleya z wodą spływającą po granitowych skałach o powierzchni 0,4 ha[8] oraz sztucznie uformowane wzniesienia[5]. Przy budowie mostka po raz pierwszy na terenie Królestwa Polskiego zastosowano betonową konstrukcję przęsła[9]. Park początkowo nie był ogrodzony[10].
W 1913 rosyjski prezydent miasta Aleksander Miller obronił przed zabudową północno-zachodni narożnik parku, w którym planowano wzniesienie Rosyjskiego Domu Ludowego[11].
W parku ustawiono kilka rzeźb. Z uwagi na jego dużą popularność wśród dzieci i młodzieży, odsłonięcie Ewy Edwarda Wittiga spowodowało protesty organizacji dewocyjnych i ożywioną polemikę w prasie[12].
We wrześniu 1939 park był miejscem pochówków osób, które zginęły podczas obrony miasta[13]. W okresie okupacji niemieckiej parkowi nadano niemiecką nazwę Alleepark[14]. Wiosną 1944 zakazano wstępu do niego dla ludności polskiej[15].
W kwietniu 1945 oczyszczony z min park przekazano do użytku mieszkańców[16].
Układ parku zachował się w stanie niezmienionym[8]. W 1965 został on wpisany do rejestru zabytków[1]. W 2002 zakończono jego rewaloryzację[17].
Na terenie parku rosną trzy drzewa – pomniki przyrody: orzech czarny, klon pospolity (odmiana Schwedlera) i dąb szypułkowy[18].
Powierzchnia parku wynosi 5,7 ha[17] (według innego źródła 5,3 ha)[19]. Jest on ogrodzony i zamykany na noc[17].
Obiekty na terenie parku
- Staw Ujazdowski
- Rzeźba Gladiator Piusa Welońskiego (1880) ofiarowana miastu przez Emanuela Bułhaka[20].
- Rzeźba Ewa Edwarda Wittiga (1911)[20].
- Rzeźba Perseusz Theodora Gruyere’a z przełomu XIX i XX wieku[21].
- Pomnik Ignacego Jana Paderewskiego.
- Kamień upamiętniający Stanisława Jachowicza (1930)[22].
- Zabytkowa waga osobowa wyprodukowana w 1898 przez Lubelską Fabrykę Wag na Wystawę Światową w Paryżu (1900). Została ustawiona w parku w 1912[23].
- Plac zabaw dla dzieci[5].
Waga osobowa 
Rzeźba Ewa Edwarda Wittiga 
Rzeźba Gladiator Piusa Welońskiego
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
