![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/%2522Teigtasche_mit_Kirschen_gef%25C3%25BCllt%2522%252C_Sanok_%25282013%2529.jpg/640px-%2522Teigtasche_mit_Kirschen_gef%25C3%25BCllt%2522%252C_Sanok_%25282013%2529.jpg&w=640&q=50)
Legumina
duża grupa słodkich deserów, na bazie mąki i jajek, do której zalicza się m.in. naleśniki, kisiele, budynie i wiele innych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Legumina – nazwa popularnych deserów. Zaliczają się do nich słodkie potrawy, zazwyczaj mączne lub jajeczne, podawane po zasadniczym posiłku[1][2]. Jeszcze przed II wojną światową leguminy podawano w Polsce faktycznie wyłącznie na deser, jednak w trudnym ekonomicznie okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej część z tych potraw stała się daniami obiadowymi[3].
![Duży talerz z porcją pierogów z wiśniami. Niektóre pierogi przekrojono na pół, odsłaniając nadzienie. Danie polane jest sosem, prawdopodobnie waniliowym. Całość zwieńczona jest pośrodku jedną wiśnią z ogonkiem. Wiśnie o ciemnoczerwonej barwie.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/02/%22Teigtasche_mit_Kirschen_gef%C3%BCllt%22%2C_Sanok_%282013%29.jpg/640px-%22Teigtasche_mit_Kirschen_gef%C3%BCllt%22%2C_Sanok_%282013%29.jpg)
![Głęboki talerz z porcją zupy owocowej. Lekko gęsta zupa o intensywnym, ciemnoczerwonym kolorze, z widocznymi rozgotowanymi śliwkami. W zupie odznacza się zanurzona w niej duża, okrągła, jasna kluska drożdżowa. Talerz jest biały, niezanurzona część kluski jest nieco ubrudzona zupą.](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Plum_soup.jpg/640px-Plum_soup.jpg)
W kuchni polskiej do legumin zalicza się następujące, przyrządzone na słodko potrawy: budynie, suflety[4], omlety[4], naleśniki[4][3], racuchy[4][3], pierogi (z twarogiem i owocami)[3], makaron pszenny lub kluski (np. makaron z twarogiem[3], knedle z owocami[3], pierogi leniwe[3], pampuchy), ryż (ze śmietaną i owocami, np. jabłkami, gotowany na mleku)[3], musy[4], galaretki[4], kisiele mleczne (tzw. budynie)[4], legumina z zupy „nic”, a nawet zupy owocowe (podane z makaronem, grzankami lub groszkiem ptysiowym[3]).
Słowo legumina pochodzi z łaciny (l.poj. legumen, l.mn. legumina) i początkowo, podobnie jak w oryginale, używane było w znaczeniu „jarzyny”[5]. Oznaczało ono też artykuły spożywcze takie jak mąka, kasza, groch[6]. Z czasem nazwa ta stała się określeniem słodkiej potrawy mącznej[5].