Loading AI tools
polska piosenkarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Irena Kunicka-Kydryńska (ur. 18 lutego 1938 we Lwowie) – polska piosenkarka.
Halina Kunicka (2008), aut. Marcin Kydryński | |
Imię i nazwisko |
Halina Kydryńska |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1938 |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1957 |
Wydawnictwo | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Debiutowała na scenie w latach 50. XX wieku, a szczególnie popularna była w latach 60. i 70. Od tego czasu koncertowała ze swoim recitalem po Polsce, wcześniej występowała także w Europie, Izraelu, USA, Kanadzie i Australii. Podczas koncertów często akompaniowali jej Czesław Majewski i Jerzy Derfel. Wydała łącznie 12 płyt, które sprzedały się w łącznym nakładzie ok. 1 mln egzemplarzy, a trzy z nich doczekały się statusu złotych[1]. W swoim repertuarze, głównie popowym, sięgała także po klasykę przedwojennego kabaretu i romanse rosyjskie. Do jej największych przebojów należą: „Orkiestry dęte”, „Niech no tylko zakwitną jabłonie”, „Lato, lato czeka”, „Od nocy do nocy”, „To były piękne dni” i „Gwiazda naszej miłości”.
Uhonorowana nagrodami branżowymi i odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Urodziła się 18 lutego 1938 we Lwowie, a mieszkała w Hoszczy pod Lwowem[2]. Jest córką Wacława Kunickiego (ur. 18 maja 1906) i Zofii z domu Bek[3]. Jej ojciec był oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza – pełnił funkcję dowódcy plutonu w 1 kompanii Batalionu KOP „Hoszcza”[2], a podczas wojny obronnej 1939 walczył jako dowódca 1 kompanii ckm w 98 Pułku Piechoty; jego dalsze losy nie są znane[2][4][5][6]. Jako dziecko kilkukrotnie przeprowadzała się z matką; mieszkały w Grójcu, Radości i Warszawie[7].
Muzyką zainteresowała się dzięki matce, która śpiewała i grała na pianinie, a także zapoznawała córkę z piosenkami harcerskimi, przedwojennymi i powstańczymi oraz repertuarem kabaretowym i muzyką lwowską[8][9]. W wieku 16 lat zdała maturę[9] w VII Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Warszawie[10]. Za namową ojczyma, adwokata Mieczysława Góralewicza, podjęła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończyła w 1959 na podstawie pracy magisterskiej pt. Udział prokuratora w procesie prywatnoskargowym[11][12]. Będąc na trzecim roku studiów, zdobyła wyróżnienie w organizowanym przez Polskie Radio konkursie dla piosenkarzy-amatorów, a w nagrodę dostała się do studia piosenkarskiego, w którym pobierała lekcje śpiewu i solfeżu u Hanny Skarżanki, Igora Śmiałowskiego i Tomasza Dąbrowskiego[13][14]. Emisję głosu doskonaliła również u Wandy Wermińskiej i Olgi Łady[15]. Od 1958 przez kolejne trzy lata występowała w kabarecie Pinezka[16].
W 1959 dokonała pierwszych nagrań radiowych, zarejestrowała m.in. utwór „Czumbałałajka”[13]. Nagrała także piosenki do filmów: „Są takie dni” z Lunatyków Bohdana Poręby i „Lato, lato” z Szatana z siódmej klasy Marii Kaniewskiej. W sierpniu 1964 wystąpiła z piosenkami „Chłopcy z obcych mórz” i „Przyjdzie na to czas” w koncercie polskim podczas 4. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. W 1966 wydała swoją pierwszą płytę, zatytułowaną po prostu Halina Kunicka. W latach 60. występowała też w popularnych audycjach radiowych: Podwieczorek przy mikrofonie i Zgaduj-zgadula oraz w programie Telewizyjna Giełda Piosenki[17]. Zaczęła też koncertować za granicą, odbyła trasę po Bułgarii[17]. Po powrocie do Polski ruszyła w rejs TSS „Stefan Batory”, na którym śpiewała[18]. W 1967 wystąpiła z utworem „Popatrz kto to jest” podczas 5. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, otrzymała nagrodę krytyki muzycznej na festiwalu w Splicie i wydała swój drugi album studyjny pt. Panienki z bardzo dobrych domów. W czerwcu 1969 wystąpiła kilka razy podczas 7. KFPP w Opolu.
W 1970 za utwór „Orkiestry dęte” otrzymała nagrodę publiczności na 10. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie i wyróżnienie na 1. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Tokio[19]. W tym samym roku wydała album pt. Kunicka oraz wystąpiła w kilku koncertach podczas 8. KFPP w Opolu. W 1971 otrzymała pierwszą nagrodę, nagrodę dziennikarzy i nagrodę publiczności na festiwalu w Dreźnie[20], a także wydała album pt. Ach, panie, panowie… i wystąpiła na 9. KFPP w Opolu, na którym fotoreporterzy okrzyknęli ją tytułem „Miss Obiektywu”. W 1972 reprezentowała Polskę w zespole artystów na olimpiadzie oraz wystąpiła z piosenką „Czekaj mnie, wypatruj mnie” podczas 10. KFPP w Opolu. W 1973 wydała swoją kolejną płytę pt. W innym lesie, w innym sadzie, a także wystąpiła z utworem „Premiera” w koncercie Premier na 11. KFPP w Opolu. W 1974 wydała album, zatytułowany po prostu Halina Kunicka, oraz uświetniła minirecitalem koncert inaugurujący 12. KFPP w Opolu, na którym zaśpiewała także duet „Ballada o dobrej żonie” w duecie z Lucjanem Kydryńskim[21]. W 1975 nagrała utwór „Od nocy do nocy”, będący motywem przewodnim filmu Jerzego Antczaka Noce i dnie[22]. Piosenką promowała swój kolejny album, również zatytułowany Od nocy do nocy, który wydała w 1977. Rok później premierowo zaprezentowała płytę pt. 12 godzin z życia kobiety, na którą nagrała utwory napisane specjalnie dla niej przez Jerzego Derfela do słów Wojciecha Młynarskiego[8][23]. W latach 70. występowała także m.in. w paryskiej Olimpii oraz w USA i Australii[24]. W czerwcu 1979 zaśpiewała „Orkiestry dęte” podczas koncertu Przeboje 35-lecia na 17. KFPP w Opolu.
W 1980 wystąpiła w programie telewizyjnym Studio Gama, w którym zaśpiewała piosenki z płyty pt. 12 godzin z życia kobiety[25]. W 1984 wydała album pt. Co się stało. W 1988 wystąpiła z piosenkami „Spóźniłam się na swój ślub” i „Zabłyśnie dzień” w koncercie jubileuszowym Róbmy swoje z okazji 25-lecia pracy artystycznej Wojciecha Młynarskiego w ramach 25. KFPP w Opolu.
W latach 90. zawiesiła karierę artystyczną, by skupić się na opiece nad chorującym mężem[26]. W 2004 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w pracy artystycznej”[27], a w 2005 odebrała Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[28]. W grudniu 2006, trzy miesiące po śmierci męża, powróciła na scenę po kilkuletniej przerwie, grając koncert kolęd w kościele św. Anny w Warszawie[29]. Od tamtej pory gra recitale po całej Polsce[30][31][32]. W 2009 nakładem wytwórni Polskie Nagrania „Muza” ukazał się album kompilacyjny pt. Świat nie jest taki zły, zawierający 40 największych przebojów z repertuaru Kunickiej.
W lutym 2015 nakładem Wydawnictwa „Otwarte” ukazała się książka biograficzna pt. Halina Kunicka. Świat nie jest taki zły, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Kamilę Drecką-Anderman[2][33]. Od tamtej pory w ramach promocji książki odbywa spotkania autorskie na terenie Polski, często połączone z recitalami[34][35][36][37][38][39][8]. W czerwcu 2015 otrzymała Honorowy Złoty Mikrofon Polskiego Radia podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[40]. W 2017 przyznano jej Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[41]. W sierpniu 2018 reedycję miał jej album 12 godzin z życia kobiety z 1978[42]. Latem 2019 gościła w jednym z odcinków programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo, w którym imitowała ją aktorka i wokalistka Emilia Komarnicka-Klynstra[43].
Została jedną z bohaterek wiersza Zbigniewa Herberta „Dalida”, opublikowanego w 1998 w tomie poetyckim Epilog burzy[44][9]. W postać artystki wcielili się Zofia Zborowska, Honorata Skarbek, Emilia Komarnicka-Klynstra i Robert Janowski w programie rozrywkowym Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo[43][45][46].
W wieku 22 lat wyszła za Stanisława Wierzbickiego[47], inżyniera budownictwa[48], z którym rozwiodła się po siedmiu latach małżeństwa. W marcu 1968 poślubiła dziennikarza i konferansjera Lucjana Kydryńskiego w obecności świadków: Jerzego Połomskiego i Edyty Wojtczak[49]. Mają syna, Marcina (ur. 1968)[50].
Dyskografia opracowana na podstawie materiału źródłowego[51].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.