Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gwido Karol Kawiński[1] (także jako Gwidon) ps.: „Czesław”, „Rudolf”, „Wujek” (ur. 20 lutego 1891 w Tarnowie, zm. 23 lipca 1962[2] w Rzeszowie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Gwido Kawiński (<1934) | |
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 lipca 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
c. i k. 40 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się 20 lutego 1891 w Tarnowie, w rodzinie Grzegorza[3][4]. Był oficerem c. i k. armii[5]. Jako „frekwentant” (uczestnik) III rocznika Akademii Wojskowej awansował na porucznika (niem. Leutnant) ze starszeństwem z 1 września 1911 roku[6]. W 1913 roku pełnił służbę w c. i k. 40 pułku piechoty w Rzeszowie[7][8].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu kapitana. W tym stopniu podczas wojny polsko-ukraińskiej dowodził II batalionem pułku piechoty Ziemi Rzeszowskiej, który walczył pod Przemyślem i m.in. zdobył fort Grochowce[9]. W stopniu kapitana był szefem Oddziału I dowództwa Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego[10]. Został mianowany do stopnia majora piechoty, następnie do stopnia podpułkownika piechoty.
2 listopada 1923 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[7], w charakterze słuchacza III Kursu Doszkolenia. 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 5 Dywizji Piechoty we Lwowie na stanowisko szefa sztabu[7][11]. 1 grudnia 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 90. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. 25 października 1926 został przeniesiony do 19 pułku piechoty na stanowisko dowódcy II batalionu[13]. 5 maja 1927 został przeniesiony do 1 batalionu strzelców w Chojnicach na stanowisko dowódcy[7][14]. 6 lipca 1929 został przeniesiony na stanowisko dowódcy 72 pułku piechoty w Radomiu[7][15][16]. W tym czasie był jednocześnie komendantem garnizonu Radom[17]. W Radomiu działał w Polskim Czerwonym Krzyżu[18]. 10 grudnia 1931 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. Od października 1935 do 1939 pełnił funkcję dowódcy piechoty dywizyjnej 27 Dywizji Piechoty w Kowlu[20].
Po wybuchu II wojny światowej 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej wraz z macierzystą 27 Dywizją Piechoty[20] (m.in. w bitwie pod Płockiem, w walkach pod Łąckiem[21], Dobrzykowem). Po nastaniu okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej, a od 1942 w Armii Krajowej. Był Inspektorem Komendy Głównej ZWZ-AK od 1941 do 1943[22] lub połowy 1944[20] (używał pseudonimów: „Czesław”, „Rudolf”, „Wujek”). W swojej funkcji wizytował Okręg Lwów AK[20]. W lipcu 1944 został dowódcą 7 Dywizji Piechoty AK „Orzeł”[23], utworzonej przez Inspektorat Częstochowa AK (Okręg AK Radom-Kielce), sformowanej w lipcu 1944 i wchodzącej w skład Kieleckiego Korpusu Armii Krajowej. Jednostka brała udział w ramach akcji „Burza”[24][25].
Samozwańczy Prezydent Wolnej Polski na Wychodźstwie (z lat 1972–1990) Juliusz Nowina-Sokolnicki 20 lutego 1978 mianował Gwidona Kawińskiego pośmiertnie do stopnia generała brygady ze starszeństwem od 1 stycznia 1945.
Zmarł 23 lipca 1962 roku w Rzeszowie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Pobitno w Rzeszowie (sektor XXVIII-15-4)[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
