polski generał Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Seweryn Wład (ur. 17 października 1888 w Otyni, zm. 18 września 1939 w gajówce Januszew) – generał brygady Wojska Polskiego.
 | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1907–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Sztab Generalny Wojska Polskiego |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
               | |
W 1907 ukończył Korpus Kadetów w Koszycach i rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej armii. Podczas I wojny światowej jako dowódca kompanii, brał m.in. udział w walkach z armią rosyjską w Galicji, gdzie w 1914 dostał się do niewoli. Wywieziony na Syberię, zbiegł z niewoli i przez Chiny, Japonię i USA dostał się do Anglii. W 1916, w wyniku wymiany jeńców wojennych, wrócił do c. i k. armii i walczył na froncie włoskim.
29 listopada 1918, razem z Tadeuszem Kutrzebą, został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana i przydzielony do Sztabu Generalnego[1]. W czasie wojny z bolszewikami na stanowiskach sztabowych. W latach 1919–1921, razem z Tadeuszem Kasprzyckim i Janem Sadowskim, studiował we francuskiej École supérieure de guerre w Paryżu. 1 września 1921, po ukończeniu studiów, otrzymał dyplom francuskiego Sztabu Generalnego „Brevet d'état-major”[2]. Po powrocie do kraju został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego. W styczniu 1923 minister spraw wojskowych, na wniosek szefa Sztabu Generalnego, przyznał mu pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego[3].
15 października 1926 objął dowództwo 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu. 18 marca 1927 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu, a 28 października 1930 dowódcą 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Poznaniu. 21 grudnia 1932 Prezydent RP Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady.
W wojnie obronnej 1939 dowodził 14 DP w składzie Armii „Poznań”. W czasie bitwy nad Bzurą, w nocy z 15 na 16 września rozformował dywizję i wydał rozkaz o przebijaniu się oddziałów do Warszawy wraz ze zgrupowaniem gen. Tadeusza Kutrzeby.
Wład wraz ze swym sztabem i resztkami 58 pułku piechoty postanowił przebijać się przez Bzurę. 17 września jego oddział został zaatakowany ciężkim ogniem artylerii niemieckiej w lasach niedaleko Iłowa nad Bzurą. Generał został ciężko ranny w głowę. Zmarł w gajówce Januszew k. Kamionu. Przed śmiercią zdążył podyktować list do żony[4]: Myślę o Tobie, Polsce się poświęcam. Chowaj naszego syna, na dzielnego Polaka. Spowiadałem się. Frank. Oryginał listu prezentowany jest w Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą w Sochaczewie.
Został pochowany na dziedzińcu kościelnym w Iłowie. Po wojnie jego prochy ekshumowano i pochowano na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A21-półkole-1/2)[5].
Był żonaty z Laurą z Włodzimirskich, miał syna Zdzisława Marcina[6].
Jego imieniem nazwana jest od lat 70., ulica w Iłowie, którą wieziono poległego generała na miejsce pochówku przy miejscowym kościele. Jego imieniem nazwana jest także ulica na poznańskim Piątkowie[22].
Jego nazwisko zostało wymienione na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988, honorującej dowódców 1 Pułku Strzelców Podhalańskich[23].
Od roku 2004 imię generała nosi Szkoła Podstawowa w Kamionie.
Od dnia 26 lipca 2008 imię generała brygady Franciszka Seweryna Włada nosi Wielkopolska Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych w Poznaniu[24].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
.png){kind=small}
