Franciszek Piotr Potocki herbu Pilawa (ur. 1745, zm. 1829 w Berdyczowie) – hrabia austriacki 1777, członek Generalności konfederacji barskiej w 1771 roku[1], starosta szczerzecki, ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 17911792, poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1789–1791[2], szef regimentu Potockich, kawaler maltański (w zakonie po 1771 roku), kawaler Honoru i Dewocji[3].

Szybkie fakty Rodzina, Data urodzenia ...
Franciszek Piotr Potocki
Thumb
Franciszek Piotr Potocki, portret według Antona Graffa
Thumb
Pilawa Złota
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data urodzenia

1745

Data i miejsce śmierci

1829
Berdyczów

Ojciec

Józef Potocki

Matka

Pelagia Potocka

Żona

Krystyna z Potockich

Dzieci

Jan Alojzy

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Zamknij

Życiorys

Syn Józefa kasztelana lwowskiego, brat Ignacego posła, ojciec Feliksa pułkownika wojsk Księstwa Warszawskiego.

Thumb
Kazimierz Wojniakowski - Portret Franciszka Piotra Potockiego, 1801 r.

Uczestniczył w konfederacji barskiej głównie jako polityk. Po upadku ruchu emigrował do Niemiec, później wrócił do kraju i uzyskał przebaczenie króla. Emisariusz dyplomatyczny w Wiedniu, Preszowie. W roku 1788 wyjechał do Konstantynopola, gdzie został posłem[4]. Mimo dużego nakładu środków, w tym i własnych, i usilnych starań sukcesów nie osiągnął. Był posłem ziemi bielskiej na Sejm Czteroletni w 1788 roku[5]. Zwolennik i propagator Konstytucji 3 maja. Poślubił w 1780 Krystynę Potocką, córkę Joachima Karola Potockiego. Został odznaczony Orderem Orła Białego 6 kwietnia 1790 roku. W 1790 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6].

W latach 1788–1792 szef regimentu 7 pieszego koronnego, który wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792. W wojsku nigdy nie służył. Po upadku insurekcji wyjechał na zachód i działał w organizacjach niepodległościowych we Włoszech - Wenecja, Bolonia, a także w Bazylei. Wobec sukcesów gen. Jana H. Dąbrowskiego wycofał się z działalności i w 1796 po ogłoszeniu amnestii przez cara Pawła, powrócił do kraju. Od 1812 marszałek szlachty guberni kijowskiej[7]. Założył w Boćkach archiwum zw. "ruski", zawierające cenne zbiory dokumentów. Za działalność na rzecz Towarzystwa Patriotycznego i sympatie prodekabrystowskie w 1825 więziony w Kijowie.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.