Loading AI tools
polski architekt Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Wierzbicki (ur. 31 marca[1] 1909 w Chanżenkowie, zm. 1 kwietnia 1991 w Warszawie) – polski architekt, przedstawiciel modernizmu, członek autorskiego zespołu architektów „Tygrysy”; podporucznik artylerii rezerwy Wojska Polskiego II RP.
Absolwent Politechniki Warszawskiej z 1936 r. W latach 1936–1939 prowadził prywatną pracownię architektoniczną. Był członkiem autorskiego zespołu architektów „Tygrysy” (z Wacławem Kłyszewskim i Jerzym Mokrzyńskim). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 143. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[2].
Zmobilizowany w 1939 r. walczył w wojnie obronnej 1939. Po kampanii wrześniowej zakończonej w Krzywdzie pod Kockiem, dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagu II B Arnswalde i II D Gross Born. W Oflagu II B był jednym z organizatorów Teatru Symbolów, projektował m.in. dekoracje dla teatru obozowego. Scenograf. Ponadto w Choszcznie był członkiem redakcji pisma obozowego Za drutami. W niewoli zajmował się także pracą dydaktyczną, wykładał na obozowym wydziale architektury. Współzałożyciel pisma Alkaidy. Nie ewakuował się z większością obozu. Uwolniony został przez oddziały ludowego Wojska Polskiego. Pierwsze dni wolności spędził w Jastrowiu razem z Leonem Kruczkowskim.
Po wojnie stał się znanym architektem polskim. Pracował kolejno: w Biurze Odbudowy Stolicy i Biurze Urbanistycznym Warszawy (1945–1948), Zjednoczonych Pracowniach Architektury. Warszawa (1948–1950) oraz w innych warszawskich biurach projektowych (1948–1974). W 1974 roku przeszedł na emeryturę. 20 sierpnia 1980 roku podpisał apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3].
Członek SARP od 1936. W latach 1952–1953 prezesował Oddziałowi Warszawskiemu Stowarzyszenia Architektów Polskich. W 1953 roku został prezesem Zarządu Głównego. Funkcje te pełnił do 1957. Największe osiągnięcia zrealizował w autorskim zespole architektów „Tygrysy”. W ramach tego zespołu współautor projektów: Domu Partii w Warszawie (1947–1952)[4], domu mieszkalnego przy ulicy Kredytowej uznanego za „Mister Warszawy” (1959), muzeum i hotelu w Białowieży (1965–1967), Muzeum Sztuki Współczesnej w Skopje (1966), osiedla mieszkaniowego w Aninie (1967), dworca kolejowego w Katowicach (1967–1972) – Nagroda Śląska 1972 r., hotelu w Łowiczu (1970), domu marynarza w Szczecinie („Mister Szczecina” w 1972 r.), Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem (1974–1980).
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 110-2-17)[5].
Źródło:[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
