Andreas Goldberger

Andreas Goldberger (ur. 29 listopada 1972 w Ried im Innkreis) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny brązowy medalista olimpijski, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny medalista mistrzostw świata w lotach, trzykrotny zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata w lotach, dwukrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, dwukrotny zdobywca Pucharu KOP, a także zwycięzca Letniego Grand Prix. Jako pierwszy skoczek w historii oddał skok ponad 200-metrowy (202 m), lecz nie zdołał go ustać^[1].

Andreas Goldberger

Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1972 Ried im Innkreis
Klub	SC Waldzell
Wzrost	172 cm
Debiut w PŚ	4 stycznia 1991 w Innsbrucku (35. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	17 marca 1991 w Planicy (9. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	4 stycznia 1992 w Innsbrucku (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	3 stycznia 1993 w Innsbrucku
Rekord życiowy	225,0 m na Velikance w Planicy (18 marca 2000)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie brąz Lillehammer 1994 duża brąz Lillehammer 1994 duża druż. Mistrzostwa świata złoto Lahti 2001 normalna druż. srebro Falun 1993 normalna srebro Thunder Bay 1995 duża brąz Falun 1993 duża brąz Falun 1993 duża druż. brąz Trondheim 1997 normalna brąz Lahti 2001 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach złoto Tauplitz 1996 indywidualnie srebro Harrachov 1992 indywidualnie brąz Planica 2004 drużynowo
Inne nagrody
Puchar świata w skokach Kryształowa Kula 1992/1993 Kryształowa Kula 1994/1995 Kryształowa Kula 1995/1996 3. miejsce 1993/1994 Puchar Świata w lotach narciarskich Mała Kryształowa Kula 1994/1995 Mała Kryształowa Kula 1995/1996 2. miejsce 1991/1992 3. miejsce 1992/1993 Letnie Grand Prix 1. miejsce 1995 2. miejsce 1999 2. miejsce 2001 3. miejsce 1994 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 1992/1993 1. miejsce 1994/1995 2. miejsce 1996/1997 3. miejsce 1993/1994 Turniej Nordycki 2. miejsce 2001 Puchar KOP 1. miejsce 1994/1995 1. miejsce 1995/1996
Odznaczenia
Strona internetowa

Przebieg kariery

Goldberger podczas PŚ w Zakopanem w 2003

W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 1991 w Innsbrucku, podczas trzeciego konkursu 39. edycji Turnieju Czterech Skoczni. W konkursie tym, podobnie jak dwa dni później w Bischofshofen zajął 35. miejsce. Pierwsze punkty zdobył 17 marca 1991 w Planicy, gdzie zajął 9. miejsce. W sezonie 1990/1991 wystartował jeszcze tylko w jednym konkursie, ponownie w Planicy, gdzie zajął siódmą pozycję, co dało mu 37. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Równocześnie zajął 14. miejsce w sezonie 1990/1991 Pucharu Świata w lotach.

W sezonie 1991/1992 rywalizację rozpoczął ponownie od konkursu w Innsbrucku, gdzie zajął drugie miejsce (wyprzedził go tylko Toni Nieminen). Podobnie jak rok wcześniej nie startował w niemieckiej części Turnieju Czterech Skoczni, co spowodowało, że zajął odległe pozycje w klasyfikacji końcowej. Dwa miesiące później zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie (wygrał Noriaki Kasai). Dziewięciokrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Świata, przy tym trzykrotnie stał na podium, dzięki czemu zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej tego sezonu. Był ponadto drugi w klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 w lotach, ustępując tylko swemu rodakowi Wernerowi Rathmayrowi.

W sezonie 1992/1993 podczas konkursu w Oberstdorfie był drugi, w Garmisch-Partenkirchen trzeci, a 4 stycznia 1992 w Innsbrucku odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo. Wynik ten powtórzył także w Bischofshofen, co pozwoliło mu zwyciężyć w 41. Turnieju Czterech Skoczni. Na mistrzostwach świata w Falun (1993) zdobył trzy medale. W konkursie indywidualnym na normalnej skoczni po pierwszej serii skoków zajmował trzecie miejsce za Masahiko Haradą i Ivanem Lunardim. Jednak w drugiej kolejce uzyskał 88,5 metra, co było drugą odległością tej serii i awansował na drugie miejsce. Zwyciężył Harada, a trzecie miejsce zajął Jaroslav Sakala. Na dużym obiekcie sytuacja wyglądała podobnie, z tym że po pierwszej serii Austriaka nie było na miejscu gwarantującym medal, a na prowadzeniu znajdował się Espen Bredesen po skoku na odległość 125,5 m. W drugiej serii Goldberger uzyskał najlepszą odległość, skacząc 118,5 m i zdobył brązowy medal. Pierwsze miejsce obronił Bredesen, a drugi był Sakala. Ponadto w konkursie drużynowym wraz z Ernstem Vettorim, Heinzem Kuttinem i Stefanem Horngacherem wywalczył kolejny brązowy medal. Łącznie w tym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ, przy czym dwukrotnie zwyciężał, trzykrotnie był drugi i cztery razy trzeci, co dało mu pierwszą w karierze Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ. W klasyfikacji generalnej PŚ w lotach był trzeci, za Sakalą i Didierem Mollardem.

W sezonie 1993/1994 odbyły się igrzyska olimpijskie w Lillehammer. Po pierwszej serii skoków w konkursie indywidualnym na dużej skoczni Goldberger zajmował trzecią pozycję za Jensem Weißflogiem i Espenem Bredesenem. W drugiej serii zdołał obronić swą pozycję i zdobył brązowy medal. W konkursie na normalnej skoczni po pierwszym skoku znajdował się na czwartej pozycji, za Bredesenem, Lasse Ottesenem i Noriakim Kasaim, który wyprzedzał go o 0,5 punktu. W drugiej kolejce osiągnął dopiero dziesiąty wynik i ostatecznie zajął siódmą pozycję. Austriacy w składzie: Heinz Kuttin, Christian Moser, Stefan Horngacher i Goldberger wywalczyli brązowy medal. W tym sezonie zajął także trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej 42. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak był trzeci w Oberstdorfie, piąty w Ga-Pa i Bischofshofen oraz zwyciężył w Innsbrucku. Trzeci był także w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, za Bredesnem i Weißflogiem. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 1994 zajął 13. miejsce. Po zakończeniu sezonu zimowego wziął udział w pierwszej edycji Letniego Grand Prix w skokach, zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej za Takanobu Okabe i Ari-Pekką Nikkolą.

W sezonie 1994/1995 z 21 rozegranych indywidualnych konkursów PŚ Goldberger wygrał 10, a pięć razy był drugi, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej z przewagą ponad 600 punktów nad drugim Roberto Ceconem. Za wyniki w lotach zdobył Puchar KOP oraz Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w PŚ w lotach. Najlepszy był także w 43. Turnieju Czterech Skoczni, podczas którego był drugi w trzech pierwszych konkursach, a w Bischofshofen zwyciężył. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni (zwyciężył Tommy Ingebrigtsen). Wyprzedził on Austriaka o 13,1 punktu, a na trzecim miejscu uplasował się Jens Weißflog, który z kolei stracił 29,6 punktu do drugiego miejsca. W konkursie drużynowym reprezentacja Austrii z Goldbergerem zajęła szóste miejsce. Szósty był także w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Latem 1995 zwyciężył w drugiej edycji Letniego Grand Prix w skokach.

W sezonie 1995/1996 po raz trzeci w karierze zdobył Kryształową Kulę i po raz drugi z rzędu Puchar KOP oraz Małą Kryształową Kulę PŚ w lotach. W 27 startach w PŚ sześciokrotnie zwyciężał i po dwa razy stawał na drugim i trzecim stopniu podium. W tym sezonie odniósł także swoje ostatnie zwycięstwo w pucharowych zawodach – 9 marca 1996 w Harrachovie. Miesiąc wcześniej triumfował na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz, wyprzedzając Janne Ahonena i Urbana Franca.

W 1997 na mistrzostwach świata w Trondheim wywalczył brązowy medal na normalnej skoczni, ustępując tylko Ahonenowi i Haradzie. Kazuyoshi Funaki, który zajął czwarte miejsce, stracił do Austriaka zaledwie 1 punkt. Na dużym obiekcie szansę na dobre miejsce stracił już po pierwszym skoku, w którym uzyskał zaledwie 90,5 m, co dało mu 47. miejsce. W konkursie drużynowym Austriacy z Goldbergerem w składzie zajęli czwarte miejsce. Brązowy medal przegrali z reprezentacją Niemiec o 4,7 punktu. W 45. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce, za Primožem Peterką, a o 0,1 punktu przed Dieterem Thomą. Z czterech konkursów tego Turnieju był kolejno trzeci, drugi, czwarty i ósmy. W klasyfikacji generalnej sezonu 1996/1997 Pucharu Świata zajął szóste miejsce, sześciokrotnie stając na podium w poszczególnych konkursach.

W sezonie 1997/1998 ani razu nie zdołał stanąć na podium, zajmując ostatecznie 17. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano w lutym 1998 wystartował tylko w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, gdzie zajął 22. miejsce. Na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie zajął 14. miejsce. W kolejnym sezonie skoków 1998/1999 tylko raz stanął na podium 30 grudnia 1998 w Oberstdorfie, gdzie był drugi. W następnych konkursach 46. edycji Turnieju Czterech Skoczni był kolejno siódmy, jedenasty i dziewiętnasty, co dało mu czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej. Walkę o trzecie miejsce przegrał z Janne Ahonenem, ale był w tej edycji najwyżej sklasyfikowanym Austriakiem. Nie brał udziału w mistrzostwach świata w Ramsau w lutym 1999, a w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata zajął siedemnaste miejsce.

Latem 1999 zajął drugie miejsce w szóstej edycji Letniego Grand Prix w skokach, przegrywając jedynie ze Svenem Hannawaldem. Dobre wyniki w lecie przełożyły się na zimowy sezon 1999/2000. 27 listopada 1999 w Kuopio zajął drugie miejsce, ustępując jedynie Martinowi Schmittowi. Później jeszcze pięciokrotnie stawał na podium, raz był drugi i cztery razy trzeci. Dobre wyniki w 48. Turnieju Czterech Skoczni dały mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Piąty był także w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach, a w Pucharze Świata w lotach był czwarty. W 2000 na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund zajął ósme miejsce. W tym samym roku ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego (225,0 metrów). Dokonał tego 18 marca 2000 na Velikance w Planicy. Rekord ten utrzymał się aż do zakończenia sezonu 2002/2003, kiedy najpierw został wyrównany przez Adama Małysza, a następnie trzykrotnie poprawiony przez Mattiego Hautamäkiego, który uzyskał kolejno 227,5 m, 228,5 m oraz 231,0 m.

W sezonie 2000/2001 wziął udział w mistrzostwach świata w Lahti. Zajął tam 11. miejsce indywidualnie na dużej skoczni, a następnie wspólnie z Wolfgangiem Loitzlem, Martinem Höllwarthem i Stefanem Horngacherem zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursach na skoczni normalnej był szósty indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal. 9 marca 2001 w Trondheim wywalczył jedyne swoje podium w tym sezonie, zajmując drugie miejsce za Adamem Małyszem. Polak był także jedynym skoczkiem, który wyprzedził Austriaka w klasyfikacji generalnej piątej edycji Turnieju Nordyckiego oraz ósmej edycji Letniego Grand Prix w skokach.

Kolejne podium wywalczył 2 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt, gdzie zajął trzecie miejsce za Hannawaldem i Małyszem. Było to jego jedyne podium w całym sezonie 2001/2002. W klasyfikacji generalnej PŚ był trzynasty. Wystartował także na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie w 2002, gdzie zajął. 29. miejsce. W sezonie 2002/2003 trzykrotnie stawał na podium, w tym po raz ostatni w karierze, 1 stycznia 2003 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie był drugi. Swój ostatni sukces osiągnął na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie w konkursie drużynowym wraz z Andreasem Widhölzlem, Wolfgangiem Loitzlem i Thomasem Morgensternem zdobył brązowy medal. W konkursie indywidualnym nie wystartował. Ostatni występ w Pucharze Świata zaliczył 6 marca 2005 w Lahti, gdzie zajął 49. miejsce. Oficjalne zakończenie kariery ogłosił 13 stycznia 2006 po oddaniu swego ostatniego skoku na skoczni Kulm w Tauplitz. Łącznie w przeciągu całej kariery 63 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, w tym 20 razy zwyciężał, 25 razy był drugi i 18 razy trzeci. Pod względem liczby zwycięstw w klasyfikacji generalnej PŚ w skokach jest na trzecim miejscu w historii, za Mattim Nykänenem i Adamem Małyszem.

Emerytura

Goldberger na benefisie Adama Małysza

Obecnie Andreas jest komentatorem austriackiej stacji ORF1 i występuje w tej roli podczas większości zawodów w skokach narciarskich Pucharu Świata. Podczas Turnieju Czterech Skoczni występował jako przedskoczek z kamerą na kasku, a w czasie najazdu po rozbiegu i tuż po wylądowaniu mówił przez mikrofon.

W 2006 roku wziął udział w drugiej edycji austriackiego Tańca z gwiazdami.

W 1997 roku Goldberger przyznał, że brał kokainę, w rezultacie został zawieszony przez Austriacki Związek Narciarski na sześć miesięcy. W listopadzie 1997 roku ogłosił, że będzie skakał w barwach Jugosławii^[2] Doszedł jednak do porozumienia z krajowym Związkiem i pozostał członkiem reprezentacji Austrii.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

1994 Lillehammer	–	brązowy medal (K-120), 7. miejsce (K-90)
1998 Nagano/Hakuba	–	22. miejsce (K-90)

Drużynowo

1994 Lillehammer

–

brązowy medal[uwaga 1]

Starty A. Goldbergera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	20 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	indywid.	128,5 m	121,5 m	255,0 pkt	19,5 pkt	Jens Weißflog
3.	23 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	druż.[uwaga 1]	123,5 m	127,5 m	918,9 pkt (254,3 pkt)	51,2 pkt	Niemcy
7.	25 lutego	1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	indywid.	98,0 m	93,5 m	258,0 pkt	24,0 pkt	Espen Bredesen
22.	11 lutego	1998	Hakuba	Olimpijska	K-90	indywid.	81,0 m	81,5 m	196,5 pkt	38,0 pkt	Jani Soininen

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

1993 Falun	–	brązowy medal (K-115), srebrny medal (K-90)
1995 Thunder Bay	–	6. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120)
1997 Trondheim	–	brązowy medal (K-90), 47. miejsce (K-120)
2001 Lahti	–	11. miejsce (K-116), 6. miejsce (K-90)

Drużynowo

1993 Falun	–	brązowy medal[uwaga 2]
1995 Thunder Bay	–	6. miejsce[uwaga 3]
1997 Trondheim	–	4. miejsce[uwaga 4]
2001 Lahti	–	brązowy medal (K-116)[uwaga 5], złoty medal (K-90)[uwaga 6]

Starty A. Goldbergera na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	21 lutego	1993	Falun	Lugnet	K-115	indywid.	113,0 m	118,5 m	237,6 pkt	3,8 pkt	Espen Bredesen
3.	23 lutego	1993	Falun	Lugnet	K-115	druż.[uwaga 2]	105,0 m	107,5 m	745,4 pkt (201,5 pkt)	76,1 pkt	Norwegia
2.	27 lutego	1993	Falun	Lugnet	K-90	indywid.	89,5 m	88,5 m	231,3 pkt	6,5 pkt	Masahiko Harada
6.	12 marca	1995	Thunder Bay	Normal Thunder	K-90	indywid.	98,5 m	81,0 m	230,0 pkt	36,0 pkt	Takanobu Okabe
6.	16 marca	1995	Thunder Bay	Big Thunder	K-120	druż.[uwaga 3]	129,5 m	130,0 m	728,1 pkt (269,6 pkt)	170,9 pkt	Finlandia
2.	18 marca	1995	Thunder Bay	Big Thunder	K-120	indywid.	127,5 m	127,5 m	259,5 pkt	13,1 pkt	Tommy Ingebrigtsen
3.	22 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-90	indywid.	96,0 m	94,0 m	257,0 pkt	6,5 pkt	Janne Ahonen
4.	27 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-120	druż.[uwaga 4]	117,0 m	119,5 m	840,9 pkt (229,7 pkt)	114,4 pkt	Finlandia
47.	1 marca	1997	Trondheim	Granåsen	K-120	indywid.	90,5 m	—	58,4 pkt	193,7 pkt	Masahiko Harada
11.	19 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-116	indywid.	111,5 m	113,0 m	217,5 pkt	58,8 pkt	Martin Schmitt
6.	23 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	indywid.	80,5 m	93,5 m	216,5 pkt	29,5 pkt	Adam Małysz
3.	24 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-116	druż.[uwaga 5]	90,5 m	96,5 m	880,2 pkt (141,0 pkt)	59,6 pkt	Niemcy
1.	25 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	druż.[uwaga 6]	86,5 m	91,0 m	953,5 pkt (224,5 pkt)	—

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

1992 Harrachov	–	srebrny medal
1994 Planica	–	13. miejsce
1996 Tauplitz	–	złoty medal
1998 Oberstdorf	–	14. miejsce
2000 Vikersund	–	8. miejsce
2002 Harrachov	–	29. miejsce

Drużynowo

2004 Planica

–

brązowy medal[uwaga 7]

Starty A. Goldbergera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	22 marca	1992	Harrachov	Čerťák	K-180	indywid.	175,0 m	179,0 m	112,0 m	—	377,0 pkt	15,5 pkt	Noriaki Kasai
13.	20 marca	1994	Planica	Velikanka	K-185	indywid.	141,0 m	128,0 m	—	—	221,3 pkt	130,0 pkt	Jaroslav Sakala
1.	10-11 lutego	1996	Tauplitz	Kulm	K-185	indywid.	183,0 m	183,0 m	194,0 m	198,0 m	738,1 pkt	—
14.	24-25 stycznia	1998	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	indywid.	138,0 m	181,0 m	185,5 m	191,0 m	645,1 pkt	131,3 pkt	Kazuyoshi Funaki
8.	12-14 lutego	2000	Vikersund	Vikersundbakken	K-185	indywid.	160,5 m	145,0 m	187,5 m	—[uwaga 8]	450,1 pkt	86,7 pkt	Sven Hannawald
29.	9–10 marca	2002	Harrachov	Čerťák	K-185	indywid.	149,5 m	140,5 m	—[uwaga 8]	—[uwaga 8]	243,5 pkt	152,8 pkt	Sven Hannawald
3.	22 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	druż.[uwaga 7]	197,0 m		197,5 m		1620,8 pkt (383,4 pkt)	91,0 pkt	Norwegia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
1990/1991	37.
1991/1992	8.
1992/1993	1.
1993/1994	3.
1994/1995	1.
1995/1996	1.
1996/1997	6.
1997/1998	17.
1998/1999	17.
1999/2000	5.
2000/2001	14.
2001/2002	13.
2002/2003	12.
2003/2004	18.
2004/2005	36.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	3 stycznia	1993	Innsbruck	Bergisel	K-108	109,0 m	106,0 m	229,8 pkt	* TCS 1992/1993
2.	6 stycznia	1993	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	123,5 m	120,5 m	237,1 pkt	* TCS 1992/1993
3.	17 grudnia	1993	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	120,5 m	124,0 m	242,1 pkt	—
4.	4 stycznia	1994	Innsbruck	Bergisel	K-108	114,5 m	104,0 m	233,4 pkt	* TCS 1993/1994
5.	11 grudnia	1994	Planica	Srednija Velikanka	K-92	96,0 m	102,5 m	258,5 pkt	—
6.	6 stycznia	1995	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	127,5 m	128,5 m	261,3 pkt	* TCS 1994/1995
7.	8 stycznia	1995	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-120	125,0 m	126,5 m	250,7 pkt	—
8.	21 stycznia	1995	Sapporo	Miyanomori	K-90	90,0 m	95,0 m	245,5 pkt	—
9.	28 stycznia	1995	Lahti	Salpausselkä	K-90	90,5 m	89,5 m	234,5 pkt	—
10.	8 lutego	1995	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	134,0 m	128,5 m	272,5 pkt	—
11.	12 lutego	1995	Oslo	Holmenkollbakken	K-110	119,0 m	111,5 m	254,9 pkt	—
12.	18 lutego	1995	Vikersund	Vikersundbakken	K-170	174,0 m	179,0 m	358,1 pkt	* Loty 1994/1995
13.	19 lutego	1995	Vikersund	Vikersundbakken	K-170	181,0 m	188,0 m	373,3 pkt	* Loty 1994/1995
14.	25 lutego	1995	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	192,0 m	196,0 m	348,8 pkt	* Loty 1994/1995
15.	4 stycznia	1996	Innsbruck	Bergisel	K-108	111,5 m	109,5 m	238,8 pkt	* TCS 1995/1996
16.	14 stycznia	1996	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-120	127,5 m	118,0 m	245,9 pkt	—
17.	21 stycznia	1996	Sapporo	Ōkurayama	K-120	117,5 m	107,0 m	224,1 pkt	*ex aequo z Ari-Pekka Nikkola
18.	28 stycznia	1996	Zakopane	Wielka Krokiew	K-116	122,5 m	125,5 m	267,3 pkt	—
19.	11 lutego	1996	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	194,0 m	198,0 m	385,9 pkt	*Drugi dzień mistrzostw świata w lotach
20.	9 marca	1996	Harrachov	Čerťák	K-180	204,0 m	190,0 m	385,8 pkt	* Loty 1995/1996

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
1990/1991	-	-	-	-
1991/1992	-	2	1	3
1992/1993	2	3	4	9
1993/1994	2	3	3	8
1994/1995	10	5	-	15
1995/1996	6	2	2	10
1996/1997	-	4	2	6
1997/1998	-	-	-	-
1998/1999	-	1	-	1
1999/2000	-	2	4	6
2000/2001	-	1	-	1
2001/2002	-	-	1	1
2002/2003	-	2	1	3
2003/2004	-	-	-	-
2004/2005	-	-	-	-
Suma	20	25	18	63

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 stycznia	1992	Innsbruck	Bergisel	K-108	107,5 m	104,5 m	215,6 pkt	2.	13,4 pkt	Toni Nieminen
2.	26 stycznia	1992	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-182	187,0 m	184,0 m	363,0 pkt	3.	2,0 pkt	Werner Rathmayr
3.	22 marca	1992	Harrachov	Čerťák	K-180	175,0 m	179,0 m	377,0 pkt	2.	15,5 pkt	Noriaki Kasai
4.	6 grudnia	1992	Falun	Lugnet	K-115	111,5 m	114,5 m	223,9 pkt	2.	4,3 pkt	Werner Rathmayr
5.	30 grudnia	1992	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	116,0 m	115,0 m	237,4 pkt	2.	0,3 pkt	Christof Duffner
6.	1 stycznia	1993	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-107	100,5 m	101,0 m	216,5 pkt	3.	4,3 pkt	Noriaki Kasai
7.	3 stycznia	1993	Innsbruck	Bergisel	K-108	109,0 m	106,0 m	229,8 pkt	1.	—
8.	6 stycznia	1993	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	123,5 m	120,5 m	237,1 pkt	1.	—
9.	30 stycznia	1993	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	184,0 m	176,0 m	337,5 pkt	3.	1,5 pkt	Jaroslav Sakala
10.	31 stycznia	1993	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	178,0 m	185,0 m	340,5 pkt	3.	15,0 pkt	Jaroslav Sakala
11.	11 marca	1993	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	113,5 m	110,5 m	201,1 pkt	3.	16,8 pkt	Espen Bredesen
12.	28 marca	1993	Planica	Bloudkova Velikanka	K-120	121,0 m	126,5 m	245,0 pkt	2.	9,7 pkt	Espen Bredesen
13.	11 grudnia	1993	Planica	Srednija Velikanka	K-92	99,0 m	96,5 m	256,0 pkt	3.	12,5 pkt	Espen Bredesen
14.	12 grudnia	1993	Planica	Bloudkova Velikanka	K-120	130,5 m	133,5 m	274,2 pkt	2.	0,5 pkt	Jens Weißflog
15.	14 grudnia	1993	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-90	80,0 m	92,5 m	220,5 pkt	3.	18,0 pkt	Jens Weißflog
16.	17 grudnia	1993	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	120,5 m	124,0 m	242,1 pkt	1.	—
17.	30 grudnia	1993	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	118,5 m	103,0 m	217,2 pkt	3.	20,9 pkt	Jens Weißflog
18.	4 stycznia	1994	Innsbruck	Bergisel	K-108	114,5 m	104,0 m	233,4 pkt	1.	—
19.	22 stycznia	1994	Sapporo	Miyanomori	K-90	84,5 m	89,0 m	221,5 pkt	2.	9,0 pkt	Jens Weißflog
20.	26 marca	1994	Thunder Bay	Normal Thunder	K-90	98,5 m	83,5 m	237,0 pkt	2.	1,0 pkt	Gerd Siegmund
21.	10 grudnia	1994	Planica	Srednija Velikanka	K-92	93,0 m	92,0 m	235,0 pkt	2.	8,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
22.	11 grudnia	1994	Planica	Srednija Velikanka	K-92	96,0 m	102,5 m	258,5 pkt	1.	—
23.	30 grudnia	1994	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	113,0 m	113,5 m	226,7 pkt	2.	1,2 pkt	Reinhard Schwarzenberger
24.	1 stycznia	1995	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-107	109,0 m	113,5 m	241,8 pkt	2.	5,8 pkt	Janne Ahonen
25.	4 stycznia	1995	Innsbruck	Bergisel	K-108	102,0 m	112,5 m	225,6 pkt	2.	22,1 pkt	Kazuyoshi Funaki
26.	6 stycznia	1995	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	127,5 m	128,5 m	261,3 pkt	1.	—
27.	8 stycznia	1995	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-120	125,0 m	126,5 m	250,7 pkt	1.	—
28.	15 stycznia	1995	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-120	125,5 m	127,0 m	256,0 pkt	2.	2,2 pkt	Roberto Cecon
29.	21 stycznia	1995	Sapporo	Miyanomori	K-90	90,0 m	95,0 m	245,5 pkt	1.	—
30.	28 stycznia	1995	Lahti	Salpausselkä	K-90	90,5 m	89,5 m	234,5 pkt	1.	—
31.	8 lutego	1995	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-120	134,0 m	128,5 m	272,5 pkt	1.	—
32.	12 lutego	1995	Oslo	Holmenkollbakken	K-110	119,0 m	111,5 m	254,9 pkt	1.	—
33.	18 lutego	1995	Vikersund	Vikersundbakken	K-170	174,0 m	179,0 m	358,1 pkt	1.	—
34.	19 lutego	1995	Vikersund	Vikersundbakken	K-170	181,0 m	188,0 m	373,3 pkt	1.	—
35.	25 lutego	1995	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	192,0 m	196,0 m	348,8 pkt	1.	—
36.	12 grudnia	1995	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-90	89,0 m	91,0 m	235,5 pkt	3.	8,5 pkt	Mika Laitinen
37.	4 stycznia	1996	Innsbruck	Bergisel	K-108	111,5 m	109,5 m	238,8 pkt	1.	—
38.	13 stycznia	1996	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-120	117,5 m	114,5 m	220,1 pkt	3.	8,6 pkt	Jani Soininen
39.	14 stycznia	1996	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-120	127,5 m	118,0 m	245,9 pkt	1.	—
40.	21 stycznia	1996	Sapporo	Ōkurayama	K-120	117,5 m	107,0 m	224,1 pkt	1.	—
41.	27 stycznia	1996	Zakopane	Wielka Krokiew	K-116	122,0 m	125,0 m	264,5 pkt	2.	11,5 pkt	Primož Peterka
42.	28 stycznia	1996	Zakopane	Wielka Krokiew	K-116	122,5 m	125,5 m	267,3 pkt	1.	—
43.	10 lutego	1996	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	183,0 m	183,0 m	352,2 pkt	2.	4,8 pkt	Janne Ahonen
44.	11 lutego	1996	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	194,0 m	198,0 m	385,9 pkt	1.	—
45.	9 marca	1996	Harrachov	Čerťák	K-180	204,0 m	190,0 m	385,8 pkt	1.	—
46.	7 grudnia	1996	Ruka	Rukatunturi	K-120	135,5 m	127,5 m	274,4 pkt	3.	29,0 pkt	Takanobu Okabe
47.	15 grudnia	1996	Harrachov	Čertak	K-120	113,5 m	124,0 m	231,0 pkt	2.	4,1 pkt	Primož Peterka
48.	29 grudnia	1996	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	119,5 m	117,0 m	246,7 pkt	3.	6,3 pkt	Dieter Thoma
49.	1 stycznia	1997	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-107	114,0 m	114,0 m	228,9 pkt	2.	13,0 pkt	Primož Peterka
50.	8 lutego	1997	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	191,5 m	190,0 m	369,3 pkt	2.	10,6 pkt	Takanobu Okabe
51.	9 lutego	1997	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	195,5 m	200,5 m	379,2 pkt	2.	7,0 pkt	Primož Peterka
52.	30 grudnia	1998	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	119,0 m	114,5 m	242,8 pkt	2.	2,0 pkt	Martin Schmitt
53.	27 listopada	1999	Kuopio	Puijo	K-120	121,0 m	—	118,8 pkt	2.	5,1 pkt	Martin Schmitt
54.	4 grudnia	1999	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	119,0 m	122,5 m	235,2 pkt	3.	18,7 pkt	Andreas Widhölzl
55.	29 grudnia	1999	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	112,5 m	116,5 m	233,2 pkt	2.	9,8 pkt	Martin Schmitt
56.	27 lutego	2000	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	125,0 m	—	124,0 pkt	3.	7,2 pkt	Martin Schmitt
57.	5 marca	2000	Lahti	Salpausselkä	K-116	119,0 m	125,0 m	253,1 pkt	3.	5,1 pkt	Martin Schmitt
58.	19 marca	2000	Planica	Velikanka	K-185	208,0 m	200,0 m	401,1 pkt	3.	9,6 pkt	Sven Hannawald
59.	9 marca	2001	Trondheim	Granåsen	K-120	121,0 m	134,0 m	253,5 pkt	2.	1,1 pkt	Adam Małysz
60.	2 grudnia	2001	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-120	121,5 m	124,5 m	241,8 pkt	3.	35,6 pkt	Sven Hannawald
61.	15 grudnia	2002	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-120	123,5 m	133,5 m	264,1 pkt	2.	9,4 pkt	Martin Höllwarth
62.	22 grudnia	2002	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-120	129,0 m	129,0 m	268,9 pkt	3.	14,0 pkt	Sven Hannawald
63.	1 stycznia	2003	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-115	121,5 m	123,0 m	261,1 pkt	2.	3,5 pkt	Primož Peterka

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 1990/1991
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	35	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	7	-	16
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	-	-	-	-	2	6	7	16	4	5	3	23	24	6	5	75	11	2	-	123
Sezon 1992/1993
																	punkty
5	2	15	-	-	2	3	1	1	19	3	3	10	6	3	8	2	206
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
3	2	3	1	41	3	5	1	5	46	6	12	2	4	23	5	13	2	8	927
Sezon 1994/1995
																					punkty
2	1	2	2	2	1	1	4	2	1	12	1	13	4	17	16	1	1	1	1	1	1571
Sezon 1995/1996
																												punkty
7	5	5	5	3	44	49	14	30	4	1	5	3	1	22	1	2	1	2	1	5	11	4	14	10	1	9	4	1416
Sezon 1996/1997
																									punkty
6	4	3	7	10	2	3	2	4	8	9	9	10	4	22	-	-	2	2	47	-	-	-	-	-	817
Sezon 1997/1998
																											punkty
-	-	-	-	-	10	6	7	11	5	6	24	37	12	26	7	46	10	29	36	50	47	14	50	37	32	48	327
Sezon 1998/1999
																													punkty
20	q	7	17	10	10	36	22	2	7	11	19	39	11	9	28	-	-	23	30	-	10	28	16	26	28	22	-	q	400
Sezon 1999/2000
																										punkty
2	16	3	6	14	6	7	2	5	6	8	4	4	19	9	13	17	40	7	12	3	5	3	4	6	3	1034
Sezon 2000/2001
																					punkty
27	22	20	20	23	28	-	17	18	-	-	27	47	42	15	9	5	6	2	4	7	373
Sezon 2001/2002
																						punkty
12	8	4	3	31	9	21	7	10	10	22	17	10	13	51	13	-	-	31	29	11	18	419
Sezon 2002/2003
																											punkty
21	18	19	8	7	2	7	3	14	2	8	22	8	9	5	-	-	-	14	38	23	25	-	-	-	-	-	556
Sezon 2003/2004
																							punkty
6	62	17	18	17	40	15	28	12	6	6	18	6	53	26	28	23	22	44	33	29	26	19	299
Sezon 2004/2005
																												punkty
-	-	dq	12	25	19	27	32	39	17	39	27	-	21	27	27	23	40	50	-	-	25	49	q	-	-	q	-	94
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1990/1991	47.	[5]
1991/1992	38.	[6]
1992/1993	1.	[3]
1993/1994	3.
1994/1995	1.
1995/1996	7.
1996/1997	2.
1997/1998	4.
1998/1999	9.
1999/2000	5.
2000/2001	26.
2001/2002	9.
2002/2003	9.
2003/2004	24.
2004/2005	28.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1998	40.	[7]
1999	19.	[8]
2000	3.	[9]
2001	2.	[10]
2002	23.	[3]
2004	27.
2005	69.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
1990/1991	14.
1991/1992	2.
1992/1993	3.
1993/1994	13.
1994/1995	1.
1995/1996	1.
1996/1997	5.
1997/1998	15.
1998/1999	34.
1999/2000	4.
2000/2001	7.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
1994	3.
1995	1.
1996	18.
1998	6.
1999	2.
2000	13.
2001	2.
2002	19.
2003	17.
2004	52.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	27 sierpnia	1995	Hinterzarten	Adlerschanze	K-90	95,0 m	91,0 m	249,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	1 września	1994	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-90	89,0 m	93,0 m	234,5 pkt	2.	11,0 pkt	Takanobu Okabe
2.	19 sierpnia	1995	Kuopio	Puijo	K-90	101,5 m	92,5 m	259,0 pkt	2.	1,5 pkt	Kazuyoshi Funaki
3.	20 sierpnia	1995	Trondheim	Granåsen	K-120	124,5 m	120,5 m	248,0 pkt	2.	6,2 pkt	Zbyněk Krompolc
4.	27 sierpnia	1995	Hinterzarten	Adlerschanze	K-90	95,0 m	91,0 m	249,0 pkt	1.	—
5.	8 sierpnia	1999	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	104,5 m	100,5 m	264,0 pkt	3.	9,0 pkt	Sven Hannawald
6.	14 sierpnia	1999	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	123,5 m	124,5 m	248,9 pkt	3.	6,6 pkt	Andreas Widhölzl
7.	22 sierpnia	1999	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	114,5 m	108,5 m	259,9 pkt	3.	5,4 pkt	Martin Schmitt
8.	15 września	1999	Sapporo	Ōkurayama	K-120	135,5 m	138,0 m	282,8 pkt	2.	1,1 pkt	Andreas Widhölzl
9.	12 sierpnia	2001	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	100,5 m	102,0 m	258,0 pkt	2.	8,5 pkt	Martin Höllwarth
10.	5 września	2001	Sapporo	Ōkurayama	K-120	124,0 m	126,0 m	251,0 pkt	2.	16,3 pkt	Stefan Horngacher
11.	8 września	2001	Hakuba	Olimpijska	K-120	125,5 m	121,0 m	247,7 pkt	3.	2,5 pkt	Stefan Horngacher

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[4]
1994
			punkty
6	2	7	668,3
1995
				punkty
2	2	1	4	1007,4
1996
					punkty
5	11	29	-	-	71
1998
						punkty
9	5	8	5	6	11	215
1999
					punkty
3	3	3	6	2	300
2000
								punkty
24	16	q	20	9	16	4	8	159
2001
							punkty
6	2	14	7	2	3	4	364
2002
						punkty
16	14	16	-	-	14	66
2003
				punkty
-	-	11	7	60
2004
							punkty
46	45	26	40	q	-	-	5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Europy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1988/1989	niesklasyfikowany
1989/1990	61.
1990/1991	11.
1991/1992	13.

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Europy chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	29 grudnia	1991	St. Aegyd	Klaushoferschanze	K-73	70,5 m	70,5 m	214,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Europy chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 lutego	1991	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-110	111,0 m	101,5 m	216,1 pkt	2.	13,1 pkt	Ralf Gebstedt
2.	14 grudnia	1991	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanze	K-90	90,0 m	86,0 m	218,1 pkt	2.	23,3 pkt	Martin Höllwarth
3.	29 grudnia	1991	St. Aegyd	Klaushoferschanze	K-73	70,5 m	70,5 m	214,0 pkt	1.	–	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego.^[12]

Sezon 1988/1989
																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	56	18	21	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1989/1990
																punkty
-	31	-	-	-	-	-	7	-	-	-	-	-	-	-	-	9
Sezon 1990/1991
																		punkty
17	-	12	29	26	17	10	11	15	-	2	12	21	-	-	11	-	-	45
Sezon 1991/1992
																					punkty
2	25	12	1	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	54
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15 - – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[13]
1991/1992[uwaga 9]	13.
1993/1994	71.
1994/1995	60.
1995/1996	89.

Zwycięstwa w konkursach PK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	29 grudnia	1991	St. Aegyd	Klaushoferschanze	K-73	70,5 m	70,5 m	214,0 pkt
2.	17 grudnia	1994	Lahti	Salpausselkä	K-114	121,5 m	123,0 m	254,6 pkt
3.	31 stycznia	1996	Seefeld	Casino Arena	K-90	93,5 m	95,0 m	252,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach PK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	14 grudnia	1991	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanze	K-90	90,0 m	86,0 m	218,1 pkt	2.	23,3 pkt	Martin Höllwarth
2.	29 grudnia	1991	St. Aegyd	Klaushoferschanze	K-73	70,5 m	70,5 m	214,0 pkt	1.	–	–
3.	5 grudnia	1993	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	88,5 m	94,5 m	239,5 pkt	3.	10,0 pkt	Hiroya Saitō
4.	17 grudnia	1994	Lahti	Salpausselkä	K-114	121,5 m	123,0 m	254,6 pkt	1.	–	–
5.	18 grudnia	1994	Lahti	Salpausselkä	K-90	95,5 m	91,5 m	243,5 pkt	3.	13,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
6.	31 stycznia	1996	Seefeld	Casino Arena	K-90	93,5 m	95,0 m	252,0 pkt	1.	–	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
																					punkty
2	25	12	1	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	54
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																																	punkty
5	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	105
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	-	-	1	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	160
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	33	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Odznaczenia

• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii:
  • Goldenes Ehrenzeichen – 1996^[14][15]
  • Goldenes Verdienstzeichen – 1994^[15][16]

Uwagi

1. Skład zespołu: Heinz Kuttin, Christian Moser, Stefan Horngacher, Andreas Goldberger
2. Skład zespołu: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Stefan Horngacher, Andreas Goldberger
3. Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Christian Moser, Reinhard Schwarzenberger, Andreas Goldberger
4. Skład zespołu: Stefan Horngacher, Martin Höllwarth, Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger
5. Skład zespołu: Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher
6. Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Goldberger, Stefan Horngacher, Martin Höllwarth
7. Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern
8. Seria konkursowa została odwołana.
9. Edycja 1991/1992 Pucharu Europy uznawana jest przez FIS za pierwszą edycję Pucharu Kontynentalnego.

Przypisy

1. Mariusz Wesołowski: Z cyklu skoczkowie wszech czasów: Andreas Goldberger - złoty chłopak. skijumping.pl, 2006-05-25. [dostęp 2014-03-05].
2. Nije Lako Biti Srbin(serb.)
3. GOLDBERGER Andreas - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
4. Adam Kwieciński: GOLDBERGER Andreas. [dostęp 2023-12-27].
5. 4 HILLS TOURNAMENT 1990/1991 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
6. 4 HILLS TOURNAMENT 1991/1992 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-08-22)]. (ang.).
7. 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
8. 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
9. 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
10. 2001 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
11. GOLDBERGER Andreas - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
12. Wyniki Zawodnika [online], www.wyniki-skoki.hostingasp.pl [dostęp 2021-04-07].
13. GOLDBERGER Andreas - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
14. Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 1012. [dostęp 2014-02-10]. (niem.).
15. Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013). sportministerium.at. s. 17. [dostęp 2014-02-11]. (niem.).
16. Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 964. [dostęp 2014-02-10]. (niem.).

Bibliografia

• GOLDBERGER Andreas - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).
• Adam Kwieciński: GOLDBERGER Andreas 1972.11.29 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-04-29].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 311067526
• GND: 119392399

Encyklopedie internetowe:

• SNL: Andreas_Goldberger

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 86116