Adam (Dubec)
polski duchowny prawosławny, arcybiskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski duchowny prawosławny, arcybiskup Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam (ofic. tyt. Jego Ekscelencja Najprzewielebniejszy Adam, arcybiskup przemyski i nowosądecki), imię świeckie Aleksander Dubec (ur. 14 sierpnia 1926 we Florynce, zm. 24 lipca 2016 w Sanoku) – polski duchowny prawosławny, arcybiskup, wieloletni ordynariusz diecezji przemysko-nowosądeckiej.
| Aleksander Dubec | |
| Arcybiskup przemyski i nowosądecki | |
 abp Adam (Dubec) (2007) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1926 |
| Data i miejsce śmierci |
24 lipca 2016 |
| Biskup przemyski i nowosądecki | |
| Okres sprawowania |
1983–1996 |
| Arcybiskup przemyski i nowosądecki | |
| Okres sprawowania |
1996–2016 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1983 |
| Prezbiterat |
30 stycznia 1965 |
| Chirotonia biskupia |
30 stycznia 1983 |
| Odznaczenia | |
 | |
| Data konsekracji |
30 stycznia 1983 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Urodzony we wsi Florynka w Beskidzie Niskim[1]. Jego rodzice Wasyl Dubec i Maria z Worhaczów byli rolnikami. Do 1960 uczęszczał do Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie, a w 1964 ukończył Chrześcijańską Akademię Teologiczną, broniąc pracę magisterską poświęconą początkom chrześcijaństwa na ziemiach polskich[1]. Święceń kapłańskich udzielił mu 30 stycznia 1965 arcybiskup łódzki i poznański Jerzy (Korenistow)[1]. Początkowo służył w parafiach w Wysowej-Zdroju i w Kalnikowie[1]. W 1966 objął funkcję proboszcza cerkwi w Sanoku i dziekana dekanatu sanockiego[2].
18 stycznia 1983 r. przyjął śluby zakonne z imieniem Adam i następnego dnia został podniesiony do godności archimandryty[3].
30 stycznia 1983[4] za zgodą Urzędu do Spraw Wyznań odbył chirotonię biskupią. Do 22 września 1983 był wikariuszem diecezji warszawsko-bielskiej (z tytułem biskupa lubelskiego)[5], a następnie objął przewodnictwo nowo utworzonej diecezji przemysko-nowosądeckiej z siedzibą w Sanoku. 30 października 1983 został intronizowany[6]. W 1996 podniesiony do godności arcybiskupiej[2].
W skład diecezji, której był pierwszym ordynariuszem, wchodzi kilkadziesiąt parafii i około 3 tys. wiernych. W ciągu swej posługi poświęcił wiele cerkwi i domów parafialnych, rozpoczął działalność wydawniczą, utworzył Centrum Religijno-Kulturalne w Gorlicach.
Przyczynił się m.in. do wzniesienia cerkwi w Rozdzielu, Gorlicach, kaplicy w Tylawie upamiętniającej wydarzenia znane jako schizma tylawska, odbudowy cerkwi w Komańczy, powołania monasteru Opieki Matki Bożej w Wysowej-Zdroju i wzniesienia cerkwi w Rzeszowie[1]. Z jego inicjatywy wznowiono wydawanie ukraińskojęzycznego rocznika Cerkownyj Kalendar oraz rozpoczęto publikację pisma kwartalnego „Antyfon”[1]. Uczestniczył w przygotowaniach do kanonizacji św. Maksyma Gorlickiego oraz w związanych z nią uroczystościach[1].
19 czerwca 1988 apelował do wiernych namawiając do uczestnictwa w wyborach do Rad Narodowych[7]. W czerwcu 2010 arcybiskup przyłączył się do protestu przeciwko budowie pomnika Kazimierza Pułaskiego we wsi Wysowa-Zdrój, w miejscu dawnych szańców konfederackich[8].
Zmarł 24 lipca 2016 w godzinach popołudniowych w szpitalu w Sanoku[9][10] w 90. roku życia. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 27 lipca 2016 w Sanoku pod przewodnictwem metropolity warszawskiego i całej Polski Sawy[11][10], po czym ciało zostało przewiezione do Krynicy-Zdroju i złożone w krypcie pod cerkwią św. Włodzimierza Wielkiego[12][10].
W 2009 dziennik Rzeczpospolita podał, iż według zachowanych dokumentów Służby Bezpieczeństwa znajdujących się w archiwach IPN-u, 16 czerwca 1971 proboszcz Aleksander Dubec został pozyskany przez SB na tajnego współpracownika o pseudonimie operacyjnym „Marek”[13]. Informacje te znalazły się także w publikacji IPN z tego samego roku[14].
Z zachowanych akt (teczka pracy z lat 1971–1979, późniejsze akta zostały zniszczone, ostatnie odnalezione doniesienie powstało w czerwcu 1988) wynika, że Aleksander Dubec spotykał się z oficerami SB jako kandydat na tajnego współpracownika, zaś w 1971 został zarejestrowany jako TW i była to współpraca dobrowolna. Duchowny informował SB o aktualnych problemach PAKP, w tym o kwestiach finansowych, przedstawiał charakterystyki kapłanów i wiernych włączywszy w to sprawy obyczajowe, zbierał informacje o ukraińskiej emigracji w Kanadzie i udostępniał oryginalne dokumenty kościelne[14].
Duchowny przekazywał również informacje o działalności duchownych grecko- i rzymskokatolickich, informował o działalności związków wyznaniowych w Polsce południowo-wschodniej, jak również o działaniach podejmowanych w Ukraińskim Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym i wśród Łemków. W dokumentach przetrwały pokwitowania świadczące o tym, że władyka otrzymywał gratyfikację za swoje informacje, którą stanowiły „paczki delikatesowe”[15]. Oprócz regularnie wręczanych paczek żywnościowych kilkakrotnie otrzymał luksusowe prezenty[14].
Rzecznik diecezji przemysko-nowosądeckiej ks. Julian Feleńczak, komentując publikację, stwierdził, iż arcybiskup zaprzeczył, jakoby świadomie podjął współpracę z SB[15]. Natomiast historyk Krzysztof Kaczmarski uznał cytowane materiały za wiarygodne[15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
